آنکه باد می‌کارد!
احمد پورمندی
لاوروف، وزیر خارجه دریده پوتین بار دیگر با صراحتی خیره کننده، جهان را به جنگ اتمی تهدید کرد. این تهدید و نشان دادن دندان اتمی، قبل از هر چیز بیانگر آن است که باند پوتین در میدان جنگ اوکراین کم آورده است. کسی که در جنگی غیر هسته‌ای و محلی، دست بالا را داشته باشد، باید دیوانه باشد که به سراغ تهدید اتمی برود و ته‌مانده مشروعیت خود به عنوان یک قدرت اتمی بزرگ و عضو دائم شورای امنیت را اینگونه حراج بزند.
لاوروف به سان قمه‌کش‌های سر گذر، عربده می‌کشد که یا بگذارید اوکراین را ببلعیم و یا شهر را به آتش می‌کشیم!
اینگونه عربده‌کشی‌ها تا چه میزان جدی گرفته می‌شود؟ پوتین می‌داند - باید بداند - که در این بازی سیاه، روسیه نخستین قربانی خواهد بود و با شعار “یا علی غرقش کن، من هم روش” آخرین شانس کشورش برای آنکه در میان بزرگان جای شایسته‌ای داشته باشد را بر باد می‌دهد. جهان بعد از جنگ، تسویه حساب سختی با او و بقیه مسببان این تجاوز بدفرجام خواهد کرد.
برای آنها که باید پیام لاوروف را بشوند، اینگونه عربده‌کشی‌ها دور از انتظار نبود. آنها حساب اینجا را از پیش کرده بودند. تصمیم امروز دولت آلمان برای ارسال تانک و سایر سلاح‌های سنگین به اوکراین و آمادگی فرانسه برای آموزش نظامیان اوکراین، آخرین پل‌هایی است که پشت سر پوتین خراب می‌شوند.
بعد از شکست لشکرکشی بوش پسر به عراق، این امید در جهان تقویت شده بود که شاید دیگر هیچ ابرقدرتی به هیچ کشور کوچکی لشکرکشی نکند. پوتین این امید را برباد داد. او جهان را بار دیگر به عصر برتری تعیین‌کننده میلیتاریسم بازگرداند. جهانی که از هم اکنون از احیای نظامی‌گری رنج می‌برد، در هیچ شرایطی، نسبت به مسببان و همراهان این فاجعه، حس همدردی نخواهد داشت، همانطور که با هیتلر، موسولینی و میلیتاریست‌های ژاپن نداشت.
در مناسبات آسیب‌پذیر بین کشور‌ها، مستقل از هر پیش‌زمینه‌ای، آنکه نخستین تیر را شلیک می‌کند، آغارگر و مسبب جنگ است و شایسته سخت ترین مجازات‌ها!
آغاز جنگ جرم بزرگی است. اصرار بر تداوم آن، جنایت و تبهکاری است و تهدید اتمی، تهدید به ارتکاب جنایت علیه بشریت و حیات در کره زمین است. آنکه باد می‌کارد، طوفان درو خواهد کرد.
در جهانی که قدرت هنوز حرف اول و آخر را می‌زند، هزاران هزار خون دل خورده شد تا مدنیت ضامن صلح و امنیت جمعی باشد. به خاک آوردن پوزه قمه‌کشان، دفاع از مدنیت، صلح و امنیت جمعی است.
آنکه امروز در کنار مردم اوکراین می‌جنگد، شعارش دفع تجاوز است. او نه فقط علیه این تجاوز می‌جنگد، بلکه کار را برای هر تجاوز گر دیگری که بخواهد پا جای پای پوتین و بوش پسر بگذارد، سخت و سخت‌تر خواهد کرد.
جنگ احمقانه‌ترین اقدام بشر است. دفاع در مقابل تجاوز اما، هنوز مهم‌ترین وسیله غلبه بر این حماقت است. بدترین قاضی کسی است که متجاوز و مدافع را با یک چشم ببیند. بدتر از جنگ‌طلبان کسانی هستند که شعار “تسلیم شو و لذت ببر” سر می‌دهند!
منبع: فیسبوک نویسنده
