سی مانعِ روانشناختی پیشرفت

۱- در رابطه با هر موضوعی، نظر دادن؛
۲- تقریباً تعطیلی انتقاد از افکار خود؛
۳- تقریباً تعطیلی انتقاد از رفتار خود؛
۴- تقریباً تعطیلی انتقاد از بدقولی‌های خود؛
۵- تقریباً تعطیلی انتقاد از نسبت‌های ناروا به دیگران؛
۶- استفادۀ ناآگاهانه از واژه‌ها؛
۷- شادمانی از عدم همکاری با دیگران؛
۸- مرتب در مورد نیاتِ دیگران، قضاوت منفی کردن؛
۹- تصورِ اینکه دیگران، گذشته را فراموش می‌کنند؛
۱۰- شادمانی ناخودآگاه از زرنگی‌های یک هفته‌ای؛
۱۱- تعطیلی اهرم­های کنترل عصبانیت؛
۱۲- شادمانی ناخودآگاه از ورود به حریم خصوصی دیگران؛
۱۳- القاء ناخودآگاه بر خود درست پنداری؛
۱۴- القاء ناخودآگاه بر خود حق­ پنداری؛
۱۵- القاء ناخودآگاه بر خود بزرگ پنداری؛
۱۶- تعطیلی سلولهای تشکیک در بخشِ آگاه ذهن؛
۱۷- عادتِ ناخودآگاه به پوشاندن حقیقت؛
۱۸- عادتِ ناخودآگاه به دروغ‌گویی؛
۱۹- عادتِ ناخودآگاه به دشنام دادن؛
۲۰- عادتِ ناخودآگاه به وارونه جلوه دادن مسایل؛
۲۱- عادتِ ناخودآگاه به مبرا دانستن خود از اشتباهات؛
۲۲- عادتِ ناخودآگاه به استغراق در خودخواهی‌ها؛
۲۳- عادتِ ناخودآگاه به اغراق و چاپلوسی؛
۲۴- عادتِ ناخودآگاه به تخریبِ رقبا؛
۲۵- عادتِ ناخودآگاه به جستجوی ریشۀ مشکلات در بیرون از خود؛
۲۶- عادتِ ناخودآگاه به مخالفتِ ناآگاهانه با تغییر و تحول؛
۲۷- عادتِ ناخودآگاه به مخدوش کردن معنای واژه‌ها؛
۲۸- عادتِ ناخودآگاه به لذت بردن از تبعیت دیگران؛
۲۹- شیفتگی نامحدود نسبت به پول و قدرت و استتارِ آگاهانۀ این شیفتگی؛
۳۰- حاکمیتِ تقریباً مطلق ناخودآگاهِ زنگ زده بر افکار، رفتار و گفتار.

منبع: کانال تلگرام نویسنده