بی بی‌ سی و ‘جشن تولد انقلاب’!!

شاهکار است. معرکه است! واقعا!

اگر میخواهید بازی افکار سازی را در عمل ببینید به این برنامه ‘خبری’ در مورد “جشن تولد انقلاب” که در بی بی سی فارسی امروز پخش شده توجه فرمایید.

سئوال این می‌شود که چه کسانی با چه نیتی و برای چه منظوری در بی بی سی فارسی بخود این همه زحمت برای تهیه چنین “گزارش” ناشیانه ایی را میدهند. کسانیکه این را تهیه و اجرا کرده اند میدانند دارند چه میکنند و چه میخواهند. با چیزهایی و‌ اصولی‌ در حوزه advertising اشنا هستند و ان تکنیک ها را در این “گزارش” بکار بسته اند! چرا؟ چرا باید یک بنگاه خبری نیروی خودش را برای تغییر برداشت از واقعیت، انهم در حد وارونه سازی، بکار ببندد. این مراسم برای حکومت یک فاجعه رقم خورد. ‘پیام’ مغرضانه این گزارش در کلیت خودش اینست: ‘بله ، حکومت این است و ان است ولی دارای پایه و پایگاه واقعی پر شور و مصمم اجتماعی است! ‘ در صورتیکه این مراسم بر عکس انرا نشان میدهد.

همه میدانند که در زمان تماشای یک مولتی میدیا، اهنگ متن، visual ها، انچه بر روی صحنه دیده میشود و گفتار و صدا قرار است در تلفیقی با هم یک احساس مشخصی را تحریک و پیام خاصی را تداعی نمایند. بیننده در نهایت تحت تاثیر این ‘فضا’ قرار خواهد گرفت. بدنبال چنین عملی باشید، یعنی فضا سازی به نفع حکومت و در لابلای این مجموعه منسجم حرفهایی که ‘نشانه’ از بیطرفی شما دارد را داخل کنید. تا کسی نتواند بگوید که این یک گزارش خبری نبود. یک تبلیغات سیاسی کمپینی بود.

این فقط نکاتی در مورد ۳ دقیقه و ۱۰ ثانیه اول این برنامه است. این یک اسکرین شات از دقیقه ۳ و ثانیه ۱۰ این برنامه است. همان فوتیجی است که صدا و سیما از ان در طول روز استفاده کرده ولی حواسشان نبود که کوه های تهران امروز برفی هستند.

ولی، خود همین یک شات، فتو شاپ ناشیانه ایی که در ان بکار رفته را عیان میکند. سمت چپ که تقریبا بطول خود شات بصورت خاکستری در امده و علایمی از شعارهایی که نشاندهنده روز دیگریست را محو نموده است!

برنامه بی بی سی با همان ‘جشن تولد انقلاب’ تم را جا میاندازد. خود حکومت از واژه جشن تولد استفاده نمیکند. (این را باید ری میکس کرد و اهنگ تولد تولد تولدت مبارک را بر روی ان گذاشت!)

گزارش سپس بهترین ادیت هایی که خود صدا و سیما از ان عاجز بوده را بکار میبندد تا اینکه یک فضای پر شکوه و جدی را در بیننده تداعی نماید. صحنه ابتدا خبرنگار صدا و سیما را در هلی کوپیتر نشان میدهد. ولی زاویه دوربین طوریست که فقط خود او و کمی از اسمان بیرون قابل رویت است.

بقول کارگردانان: کات. شات بعدی شرکت کنندگان روی زمین ولی از زاویه ۲۰ تا ۳۰ درجه ایی که سر و ته صف معلوم نگردد. دوربین چی براحتی میتوانست از ان بالا گستره ‘حضور مردم’ را نشان دهد. ولی چیزی که نیست را نمیتوان نشان داد.

بعد علی همدانی با لحن و صدای هیجان زده و هیجان انگیز ولی با متن ایی به اصطلاح گزارشگرانه و خنثی از این کات به ان کات این ‘جشن تولد’ و حضور ‘بالای’ مردم را ‘گزارش’ میدهد. در تمام اینمدت موسیقی متن با tempo ی بالا، بدبخت تماشگر را مورد اصابت گلوله های تبلیغاتی خود قرار میدهد.

من کاری با مجری برنامه و گوینده گزارش، مانند علی همدانی ندارم. ولی با تولید کنندگان و ادیتورها، چرا! این بطور عیان یک کار تبلیغاتی است. کاری از جنس کمپین های سیاسی که در نتیجه، عرضه شدن ان بعنوان یک گزارش خبری، انرا به عملی برای ترمیم چهره و تقویت موقعیت نداشته حکومت تبدیل میکند. و تولید کنندگان رسالت وارونه سازی واقعیت را هم به عهده گرفته اند. چرا؟ چرا چنین مصمم بدنبال ترمیم و تقویت و تداعی ‘پایه و‌ پایگاه مردمی’ حکومت هستید؟ و ان هم به این دروغی؟!

سرنوشت نبرد برای سرنوشت ایران در این میدان تعیین تکلیف خواهد شد. این نبرد گفتمانی را جدی بگیریم. تناسب قوا در کف خیابان ان چنان یکطرفه بسود مردم است که جایی برای نگرانیهای کاذب باقی نمیگذارد. خروجی این میدان است که ظرفیت بالقوه ان قدرت بلامنازعه نهفته در خیابان را یا بالفعل نموده و یا ملت را به صورت پراکنده قربانی نیروهای اشغالگر (سابقا نیابتی!) خواهد نمود!