آنکه باد جنایت می‌کارد، توفان خون می‌درود
آرمان امیری
چهره مشترک در دو تصویر پیوست «ابوعزرائیل» است، از معروف‌ترین نیروهای «حشدالشعبی». شهرتش را به دلیل سیمای خاص و قساوت قلبی وحشتناک‌اش به دست آورده است. در طول سال‌های جنگ در عراق و سوریه، ابوعزرائیل بارها و بارها تصاویری از سلاخی کردن یا به آتش کشیدن نیروهای دشمن را ضبط و در فضای اینترنت منتشر کرد. آن زمان، به موازات شهرت این ماشین جنایت در جهان عرب به عنوان یک آدم‌کش قسی‌القلب، در ایران، گروهی به افتخارش هورا می‌کشیدند. رسانه‌های حکومتی او را «تک تیرانداز محبوب محور مقاومت» می‌خواندند و به موازات آن‌ها، شبکه‌ای از کاربران که به «محور مقاومت» شهرت یافته‌اند برایش مدیحه سرایی می‌کردند. زنجیره‌ای از فعالین مجازی که اغلب خود را «اصلاح‌طلب» می‌خوانند و گاه حتی از تصاویر «میرحسین موسوی» هم سوءاستفاده می‌کنند، اما در تمامی مواضع و رفتارهای منطقه‌ای، مدافع جنگ‌طلبی، آتش‌افروزی و البته خشونت نیروهای وابسته به حکومت هستند.
از این ماشین وحشت، تصاویر تکان دهنده وحشتناکی در فضای مجازی وجود دارد. یکی از این تصاویر ابوعزرائیل را نشان می‌دهد که یک نفر را از پا آویزان کرده است. آتش زده و سپس با شمشیر قطعه قطعه‌اش می‌کند. در زمان انتشار این کلیپ، جهان عرب (که آن زمان خودش را درگیر دومینوی بهار عربی می‌دید) ناگهان در بهت و حیرت فرو رفت. این سطح از توحش حتی گوی سبقت را از داعش هم ربوده بود، اما در داخل ایران، هواداران پر و پا قرص خودش را داشت. یکی از این نیروهای «محور مقاومت»، تحصیل‌کرده و ساکن اروپا دقیقا در تمجید از همین کلیپ توحش ابوعزرائیل نوشت:
«تک تک اعضای داعش باید فیلم ببینن از بی‌رحمی نیروهای مخالف. تک تکشون باید ببینن در صورت باقی موندن در مسیرشون چه سرنوشتی در انتظارشونه. النصر بالرعب، مخصوصاً وسط جنگ با وحشی‌ها. من تا وقتی حشدالشعبی و پیشمرگ‌ها و نیروهای حامی دولت سوریه و یگان‌های دفاع مردمی کردهای سوریه در جنگ با داعش باشن، ذره‌ای تردید در دفاع از اعمالشون ندارم و نخواهم داشت».
این تایید و تمجید اغراق‌شده از کثیف‌ترین نوع جنایت جنگی، با تایید و هلهله دیگر نیروهای همسو مواجه شد و هرگونه انتقاد از این سطح از خشونت، با برچسب «حمایت از داعش» تخطئه شد. سال‌ها گذشت، و حالا ورق برگشته است. اینک بخش دیگری از انقلابیون عراقی، در انتقام از سرکوب‌های حشد، اقدام به مقابله به مثل کرده‌اند. یک نفر را گرفته‌اند. با خشونت به قتل رسانده و سپس جسدش را از پا آویزان کرده‌اند. چرخه خشونت، دقیقا همان‌طور که انتظارش را داشتیم توحش را بازتولید کرده، اما آیا موافقان پیشین از مشاهده نتیجه اعمال‌شان پشیمان شده‌اند؟
حالا موجی از سوگواری و محکومیت خشونت انقلابیون عراقی به راه افتاده است. صحنه قتل اخیر، به ظاهر در میان برخی فعالین رسانه‌ای کشور ما «فجیع» جلوه کرده و حالا صرفا از روی «انسان‌دوستی» و «بیزاری از خشونت» دارند علیه انقلابیون عراق موضع می‌گیرند. متاسفانه من اما باید بگویم: «همه‌شان دروغ‌گو و ریاکار هستند».
واژه صلح و خشونت‌پرهیزی زمانی که از حامیان جنگ‌افروزی در منطقه و مدافعان سناریوی محور مقاومت و استراتژی جنگ پیش‌دستانه به گوش می‌رسد، به همان اندازه تهوع‌آور است که خشونت‌های وحشیانه داعش یا حشد یا انقلابیون کنونی. این گروه، اگر مزدور و اجیر شده‌های رسانه‌ای دستگاه اطلاعاتی نباشند (که متاسفانه بسیاری‌شان هستند)، دقیقا نسخه‌های وطنی و البته بزک کرده همان منطقی هستند که توحش داعش، یا حشد یا انقلابیون فعلی را موجه می‌داند، البته تا زمانی که فقط به سود خودش باشد! این‌ها مخالفان خشونت نیستند. این‌ها اتفاقا تئورسین‌های خشونت هستند که زمانی با تایید مستقیم آن، و زمانی دیگر با نشان دادن دورویی و استانداردهای دوگانه و منفعت‌طلبانه‌شان هرگونه قباحت ذاتی و واقعی را از خشونت دور می‌کنند و به هر مخاطبی این پیغام را می‌رسانند که: «تمام ادعاهای صلح‌طلبی و خشونت‌پرهیزی، دقیقا مثل تک‌تک حرف‌های دیگرمان دروغین و صرفا یک جدال رسانه‌ای است».
ما اما باور نداریم که صلح یا خشونت‌پرهیزی به کل یک رویای دست نیافتنی است. به باور ما، «جنایت، جنایت است» و از جانب هرکسی که سر بزند باید محکوم باشد. چه از جانب داعش، چه به بهانه مبارزه با داعش. تنها در این شرایط است که می‌توان روزی به توقف این چرخه خشونت امیدوار بود.
مجمع دیوانگان
