از دریچه شاهان هخامنشی به جهان نگاه می‌كنیم
حسین اصغری ثانی
تنش بین آمریکا و ایران به بالاترین میزان خود در طی چهل سال اخیر رسیده است. جملات دیپلماتیک کاهش و تهدیدهای نظامی دو طرف افزایش یافته است. همزمان دو طرف به تقویت سیستم‌های تهاجمی و دفاعی خود روی آورده‌اند. در این بین شاهد بیشترین تلاش تیم (ب) در خارج و تیم (ک) در داخل برای شروع جنگی هستیم که هیچ کس نمی‌تواند کمیت، کیفیت و دامنه آن را پیش‌بینی کند.
از طرفی ترامپ نمی‌خواهد وارد جنگ شود. همه سعی او تهدید و فشار حداکثری به ایران است. جنگ با ایران، فارغ از هر نتیجه‌ای، یعنی باخت ترامپ در انتخابات آتی آمریکا. اما این به معنی تضمین برای عدم شروع جنگ نیست. خاورمیانه در شرایط صلح مسلح و در آستانه بالکانیزه شدن است. هر لحظه یک اتفاق کوچک و حتی عمدی همچون انفجارهای مشکوک در بندر نفتی امارات می‌تواند دو کشور را درگیر کند.
جنگ شوخی نیست. جنگ یک اتفاق سیاسی و یا یک جنبش اعتراضی نیست. جنگ یک تصمیم نظامی نیست، بلکه کاملا سیاسی- اقتصادی است. ما در آستانه وارد شدن به جنگ با آمریکا هستیم. این دیگر شعارهای نماز جمعه نیست. دیگر لگدمال کردن پرچم آمریکا در کف خیابان‌ها نیست. رویارویی با ابرقدرت نظامی جهان است، کشوری که روس‌ها، چینی‌ها و اتحادیه اروپا با تمام توان نظامی- اقتصادی‌شان جرات مقابله با آن را ندارند، چرا که از پیامدهای مخرب آن آگاه هستند.
نباید آینده ملت ایران و سرنوشت کهن ترین جغرافیای پایدار جهان را به توهمات تندروها سپرد. در این شرایط باید عاقلانه رفتار کرد. باید از تمام ظرفیت‌های داخلی و بین‌المللی برای جلوگیری از جنگ استفاده کرد. تلاش برای جلوگیری از جنگ به معنای نادیده گرفتن قدرت ایران و ترس از دشمن نیست. تاریخ ما سرشار از جنگ وسلحشوری است. اما جنگ تنها برای منافع حیاتی و آنهم زمانی توجیه دارد که تمام درب‌های دیپلماسی بسته شود. ما در دیپلماسی قدرت بیشتری داریم. باید دولت در راس تمام امور قرار گیرد و از اختیارات کامل و کافی برای بهره‌گیری از دیپلماسی برخوردار شود.
چه چیزی مانع تماس رئیس‌جمهور با ترامپ شده است؟ ایران نباید منافع‌اش را به دموکرات‌ها گره بزند. در این شرایط تماس مستقیم بین دو کشور می‌تواند از سطح تنش‌ها کم و پنجره‌های جدیدی باز کند. آقای روحانی اگر امروز تماس نگیرد، فردا دیر است. این غرور کاذب که برگرفته از تاریخ است را باید کنار گذاشت. ما هنوز خودمان را در هیبت شاهان پارس می‌بینم. هنوز از دریچه امپراتوری هخامنشی و ساسانی و اشکانی به جهان نگاه می‌کنیم. باید بپذیریم که بر خلاف موقعیت ژئوپلیتیکی منحصر به فرد و بر خلاف پتانسیل‌هایی که می‌توانست و می‌تواند ما را به یک قدرت جهانی تبدیل کند، بسیار آسیب‌پذیر شده‌ایم.
تنها منافع ملی ابدی است و تنها نام نیک و عملکرد ما است که باقی می ماند. حفاظت از سرزمین و ملت ایران، در گروی اقدامات شجاعانه و هنرنمایی شخص رئیس‌جمهور است.
