شاه صدای ما را شنید، ما صدای شاه را نشنیدیم

شروع کنیم خودمان را و محیط اجتماعی مان را و محیط زیست مان و الگوهای رفتاری غلطمان را اصلاح کنیم.

اگر ما خودمان را اصلاح کنیم وقتی حکومت با یک ضربه پیش بینی نشده یا در اثر فشارها و بحران ها هوشیار شود ما می‌توانیم برای بهبود اوضاع کمکش کنیم. اما اگر ما خودمان اصلاح نشویم حکومت که هشیار شد به جای کمک برای بهبود اوضاع تازه شروع میکنیم به انتقام کشیدن و تخریب و دست به یقه شدن و بعد همه با هم به ته دره سقوط میکنیم....!

در انقلاب اسلامی همین اتفاق رخ داد. شاه اول حرف ما را نمی شنید و ما هی بیشتر فریاد کشیدیم و عصبانی تر شدیم. بلاخره زمانی که شاه صدای ما را شنید و گفت پیام انقلاب شما را شنیدیم دیگر ما انقدر در هیجان و هیاهوی انقلاب خود گم شدیم که صدای شاه را نشنیدیم. انقلاب اسلامی حاصل برخورد یک حکومت نابالغ با یک جامعه مدنی نابالغ بود!

اگر یکی از این دو بالغ بود و صدای دیگری را به موقع می شنید نمیگذاشت کار به فروپاشی بکشد بلکه برای پیش از نقطه فروپاشی برای یک انتقال عقلانی در قدرت به تفاهم می رسیدند.

اصلا دیگر نیازی به نقد ما به حکومت نیست. نقد مربوط به زمانی است که بحران نیامده است. اکنون دیگر بحران امده است. خود بحران بهترین ناقد عملکرد این ساختار قدرت است. اکنون ما باید برویم و به مسئولیت های دیگرمان برسیم. باید برویم سراغ اصلاح خودمان و الگوهی رفتاری و تقویت نهاد های مدنی.

پس بیایید به جای اینکه همه نگاهمان به قدرت یا اصلاح و براندازی ان باشد, نورافکن هایمان را به سوی خودمان و رفتارمان بتابانیم. نقش خطاهای ما و عملکردهای نامناسب اجزای مختلف جامعه از افراد گرفته تا خانواده تا فعالان اقتصادی و دیگر بخش ها در به بحران کشیدن کشور کمتر از حکومت نیست !

فقط یک مثال ساده ان این است اگر حکومت سالی ۵۰۰ نفر را به اتهام های مختلف اعدام میکند ما سالی ۱۶ هزار نفر از خودمان را بدون اتهام در تصادفات رانندگی می کشیم!!!

اری اکنون نوبت ان است که تک تک ما اصلاح را از خودمان شروع کنیم. شاید اگر همه شروع کنیم امواج تحول به صورت قدرتمند شکل بگیرید.

مثلا اگرهمین ایده کانال (موفقیت های کوچک ایرانیان) در تلگرام موفق شود یک موفقیت بزرگ است. کانال موفقیت های کوچک ایرانیان اقدامات کوچک اما موفقیت امیز در سراسر کشور را منعکس میکند. اقداماتی که اگر در همه جا گسترش یابد میتواند به اصلاحات بزرگ در کشور بینجامد.

هم جامعه هم حکومت تاکنون برای موفقیت های بزرگ دست به کار شده ایم اما پی در پی شکست خورده ایم. اکنون ما نیازمند زنجیره بی نهایتی از موفقیت های کوچک هستیم.