آیا نرمش قهرمانانه دیگری در راه نیست؟
حمید هوشنگی
یکشنبه ٢٧ خردادماه ٩٧
آشکارست که بینش جمهوری اسلامی ایران نسبت به امریکا در ٣٩ سال گذشته تغییری نکرده و گفته می شود واشنگتن نیز هدف نهائیش تغییر نظام در ایرانی است که تا سال ١٣٥٧ از اقمار غرب و امریکا در خاورمیانه بود. با وجود درک این واقعیت، شاهدیم که به‌هنگام بحرانی شدن شرایط در ایران، اتاق فکر ایران، دیرهنگام، کنار گذاشتن موقت این بینش و «مذاکره رو در رو» با «دشمن» را پیشنهاد کرده است. توصیه ای که اجرای آخرین مورد علنی شده آن پس از سنگین شدن تحریم های بین المللی به خاطر پیگیری «حق مسلم ایران در مسئله هسته ای»، با عنوان «نرمش قهرمانانه» از سوی رهبری و با مجوز علنی و رسمی ایشان عملی شد.
این دیگر یک خبر محرمانه نیست که نمایندگان رهبری از زمستان ٩١، در آخرین ماه های دولت احمدی نژاد (چند ماه قبل از روی کار آمدن دولت روحانی) و بدون اطلاع رئیس جمهوری وقت، برای یافتن راهی جهت حل بحران هسته ای، تماس های فوق محرمانه ای را با مقامات امریکائی در مسقط پایتخت عمان برقرار کرده بودند!
با توجه به ایجاد موانع جدی برای ورود ایران به اقتصاد جهانی از سوی واشنگتن و جلوگیری امریکا از بهره مندی ایران از دستاوردهای برجام، اینک شاهدیم که بحران اقتصادی کشور در یکسال گذشته وارد مرحله ای جدی شده و با تعمیق آن و بروز گرانی افسار گسیخته، ریال در سال جاری حدود ٤٠ درصد از ارزش خود را از دست داده است.
با روشن شدن آثار مخرب سیاست خصمانه واشنگتن در ایجاد و گسترش بحران اقتصادی در ایران و احتمال تشدید این سیاست پس از خروج امریکا از برجام، طبیعی است تصور شود اتاق فکر کشور برای خروج از این بحران فراگیر به دنبال راه حل باشد!.
ناتوانی اروپا در مقابله با امریکا در دفاع از حقانیت ایران در شرایط پیش آمده پس از خروج واشنگتن از توافق هسته ای، آغاز عقب نشینی شرکتهای بزرگ نفتی، اتوموبیل‌سازی و هواپیمائی غربی از بازار ایران و رفتار کجدار و مریز مسکو و پکن در این زمینه، قطعاً مسائلی نیستند که مقامات عالی کشور از آنها بی خبر باشند. بنابراین طبیعی است علیرغم تهدید گهگاه بعضی از مقامات کشور به خروج ایران از توافق هسته ای، اتاق فکر ایران، علاقمند به حفظ برجام و پیدا کردن راهی عملی برای تخفیف بحرانی باشد که می تواند در ماه های آینده، ابعاد کاملاً خطرناکی پیدا کند.
در چنین شرایطی است که بعید نیست به زودی مانند زمستان ٩١، ایران با یک سیاست ورزی منطقی برای نجات منافع کشور و نظام، به مذاکره ای آبرومندانه با امریکا اقدام و با نرمشی قهرمانانه، تلاش کند به بخشی از امتیازاتی دست یابد که به نظر می رسد رسیدن به آنها، پس از توافق ١ + ٥ در مذاکره با دولت اوباما ممکن بود.
و کلام آخر اینکه من شخصاً تعجب نخواهم کرد اگر این مذاکرات مقدماتی در حال حاضر در یک نقطه جهان وارد فاز اجرائی شده باشد!
