سیلی زدن به «امید» مردم در پارک!

کتک خوردن دختری که جز التماس دوستانش هیچ فریادرسی ندارد از یک پلیس زن عضو گشت ارشاد که ماموران مرد هم آنها را همراهی می کردند، آنقدر دردناک است که کمتر وجدان بیداری به آن واکنش نشان نداده است.

بسیاری ما روزنامه‌نگاران سرزنش می شویم که بدنه اجتماعی را فریب دادیم که پای صندوق رای بیایند. مردم می گویند شما ما را به تغییر امیدوار کردید.

بعد از دیدن این ویدئو به این فکر کردم که ما قطره قطره مردم را به ماندن در این کشور، به امیدوار بودن به اصلاح و تغییر، به ...  امیدوار می کنیم و اقداماتی از این دست به آنها می گوید، نه! هیچ امیدی نیست!

دختری که کتک خورد عمرش کمتر از عمر نظام است. یعنی دست پرورده شاه و فرح نیست، محصول تربیت مدرسه، صدا و سیما و تریبون های نصیحت گر خودمان است. البته هیچ بعید نیست که فردا کسانی بگویند او جاسوس بوده و برای تخریب مسئولان پول گرفته و ...

مردم در تاکسی ها می گویند با این نسل چه کردید که حتی خودتان هم تاب تحمل شان را ندارید؟

بیش از هر فرد و نهاد دیگری این اعتبار پلیس به عنوان نیروی امنیت بخش است که یک بار دیگر صدمه دید. وقتی به سیستان_و_بلوچستان سفر کردم و سربازانی را دیدم که زیر آفتاب داغ از امنیت دفاع می کردند فکر کردم هیچ دوربینی نیست که شرافت و پایمردی آنها را تصویر کند اما رفتار خشن یک مامور در قلب پایتخت با زن و دختر و کارگر و دانشجو و ... به  تلاش آنها هم شلیک می کند.

واژه ای که دختر جوان به کار بُرد قابل دفاع نیست اما چند وقتی است فحش های جنسی هم نشانه صمیمت و رفاقت میان جوان ها شده! امری قابل نکوهش اما همه گیر.

روایت داریم که پیامبر همسایه ای یهودی داشت که او را اذیت می کرد. هنگام گذر رسول خدا از کوچه رویش خاکروبه می ریخت اما وقتی بیمار شد، پیامبر به عیادت او رفت.

شما که قرار است گشت_ارشاد باشید و دختر شُل حجاب را از گمراهی نجات بدهید، نکند خود را بالاتر از پیامبر تصور کرده اید که با یک واژه اینطور به خشم می آیید؟ احتمالاً در کشورهای دیگر هم پلیس با شنیدن این واژه برخورد تندی انجام دهد اما آن پلیس ها مدعی نیستند الگوی اخلاقی شان رسول خداست.

ما درک می کنیم که نیروهای پلیس هم انسان هستند و ممکن است کنترل خود را از دست بدهند اما فیلم نشان می دهد که این خشم پایانی ندارد و مامور زن با چنان خشونتی ادامه می دهد که دستکم با روایت هایی که ما از فرماندهان جنگ در برخورد با اسرای عراقی شنیده ایم هم قابل قیاس نیست! این همه خشم در جامعه ترسناک است یا شُل بودن حجاب دختران؟

بخشی از مردم می گویند وقتی در پارک که یک فضای عمومی است با دختر مسلمان ایرانی اینطور برخورد می شود پشت دیوارها و در بازداشتگاه ها ممکن است چه برخوردهایی صورت بگیرد؟

همانطور که مردم قدردان شما در برخورد قهرآمیز با زورگیر و اراذل و اوباش هستند، گله مند اینجور برخوردها هم می شوند.

با همه نقدهایی که به تلویزیون وارد است باید از مدیران آن تشکر کرد که در بخش خبری ۲۰:۳۰ به این موضوع پرداختند. حتی کوتاه و گذرا. این قدرت شبکه های اجتماعی است که البته دارد به قیمت فیلترشدن شان تمام می شود!

این گزاره که «در هیچ کجای دنیا پلیس اینطور رفتار نمی کند» غلط است. کافیست واژه police_brutality# را در گوگل سرچ کنید. انبوهی از ویدئوها و عکس ها از برخورد شدید پلیس را خواهید دید که اتفاق ایران مقابل آنها ممکن است یک شوخی برره ای مادری-دختری قلمداد شود!

اما تفاوت اینجاست که هر گاه این اتفاق در اروپا و آمریکا رخ داد در رسانه های رسمی ما به شدت آنها را مورد نقد قرار دادیم که از شرافت و اخلاق و عدالت و رحمت و معرفت و کرامت انسانی ... بویی نبرده اند. غافل از اینکه روزی این بومرنگ به سوی مامور خودمان برمی گردد و آن وقت مردم به همان شدت مقایسه می کنند.

اگر مدیر یا ناظم مدرسه ای فرزند این خانم گشت ارشاد را اینطور کتک بزند(فرض محال که محال نیست) او چه واکنشی می دهد؟

بخشی از اعتراض های عمومی به این ویدئو همین است که فردا نوبت ما هم می شود و نباید صرفاً ایستاد و تماشا کرد. بلکه باید توضیح خواست تا همه ابعاد ماجرا فاش شود.

نمی خواهم باور کنم اما انگار اراده ای برای به خشم آوردن مردم وجود دارد. برای ناامید کردن آنها.

این مهمترین چیزی است که من را می ترساند. حتی بیشتر از جیغ های دختر بی پناهی که مثل گنجشک گرفتار پنجه های عقاب شده است.

این سقف بریزد روی سر همه ما می ریزد. از شُل حجاب گرفته تا مامور گشت ارشاد، از سلبریتی بی تفاوت تا سیاستمداری که در مجلس می خواهددخترای خوشگل را ببیند، از روزنامه نگار ناراضی تا آنکس که می گوید همه چی آرومه ... مراقب این سقف باشیم. مراقب این سقف باشید.