وليِّ اَمرِ کدام مسلمینِ جهان؟
محمّدحسین کریمی‌پور
منبع: کانال تلگرام نویسنده
هانی مصری بود. مسلمانی تحصیلکرده که فرانسه و انگلیسی را به روانی عربی صحبت می‌کرد و شناخت خوبی از علوم اسلامی، تحولات روز و نحله‌های فکری جهانِ اسلام داشت.
آن سالها، او هم مثل من مشغول تجارت خارجی بود. گاه به گاه همدیگر را در نمایشگاه‌های تجاری اروپا می‌دیدیم و غالبا ساعتی گپ می‌زدیم. او برای من از تحولات فکری قاهره افسونگر می‌گفت و من برایش از ایران و فکر شیعی.
دیدنش همیشه مغتنم بود.
از هانی دو خاطره پر رنگ در ذهن دارم.
اول آنکه روزی به من گفت که انقلاب شما حق بزرگی بر گردنِ فعالان مسلمان در جهان اهل سنت دارد. تجربه غنی شما به خیلی از ما کمک کرد تا فکرِ تشکیلِ حکومت شرعی را برای همیشه کنار بگذاریم. این سخنی بود که من بعدا به کرّات و با ادبیاتِ گوناگون، از برخی دیگر مسلمانانِ معتقد شنیدم و خواندم.
دوم آنکه روزی از من پرسید چرا شما رهبرتان را «وليّ امرِ مسلمین جهان» می‌خوانید و اینهمه هزینه تحمل می‌کنید؟ ازو پرسیدم کدام هزینه را تحمل می‌کنیم؟
او گفت عبارت «ولی امر» از آیه مشهوری در قرآن می‌آید. آیه شریفه به مسلمین امر می‌کند: «از پروردگار اطاعت کنید و از رسول ص و اولی الامرتان اطاعت کنید.» فرقه‌های اسلامی بعضی این تبعیت را در فتاوای دینی، برخی در نظم اجتماعی و اَمرِ حکومت و برخی در هر دو می‌دانند.
هانی از من خواست خودم را جای یک شافعی مصری، یک صوفی تُرک، یک حنبلی حجازی یا یک اباضی عمّانی بگذارم.
او گفت: «اگر مُرادِ شما از ولایت رهبرتان بر این افراد، ولایت مذهبی باشد، یعنی شما انتظار دارید همه مسلمانان در فتاوای دینی، شیوخ و مذاهبشان را وانهند و به رهبر شما که فردی شیعی است رجوع کنند؟»
ادامه داد: «اگر هم مرادتان تبعیتِ حکومتی‌ست، یعنی شما از مصریان یا تُرک‌ها یا اهالی مغرب عربی یا مردم اندونزی انتظار دارید جانبِ حکومتهای ملّی خود را رها و در امور اجتماعی و سیاسی، کلاً یا جزئاً، انقیادِ یک حاکم ایرانی را بپذیرند؟ آخرین فرض محتمل اینست که مرادتان این باشد که هر که از رهبر شما تبعیت نکند، اساسا مسلمان نیست. فرض دیگری هم هست؟»
هانی نتیجه گرفت: «هر کدام ازین شقوق که مقصود شما باشد، دشمنی و مقاومتِ مردمی را بر می‌انگیزد که به مذهب یا کشورِ خود، مختصر علاقه‌ای داشته باشند. سوال من اینست که در عوضِ جلبِ اینهمه حساسیت و دشمنی، چه چیزی گیرتان می‌آید؟»
طفلکی واقعا فکر می‌کرد، ما منفعت پیچیده و پنهانی داریم. من داشتم عرق می‌ریختم. حالم شبیه آدم حواس پرتی بود که ازو پرسیده باشند چرا با زیر شلواری به بازار آمده است؟
آقا جان! از من به شما نصیحت! اصلاً و ابداً با مصری جماعت هم کلام نشوید!
خِلاص!
