صداوسیما علیه دولت

آنچه مسلم است با هیچ ملاک و معیاری نمی‌توان رویکرد صداوسیما در قبال دولت آقای روحانی را به عنوان رسانه‌ای که داعیه ملی‌بودن دارد با دولت‌های نهم و دهم مقایسه کرد. انتقاد روز گذشته رییس‌جمهور درباره اشکال در دوربین‌ها و فرستنده‌های صداوسیما، ناظر بر همین عملکرد است. در ساده‌ترین شکل آن باید گفت این رسانه عملا برای دولت احمدی‌نژاد به عنوان «مبلغ» و «مدافع» دولت اصولگرا عمل می‌کرد. اساسا انتقادات و کاستی‌های دولت‌های نهم و دهم، فضایی برای انعکاس در این رسانه نداشت مگر در آن یکی، دو سال آخر که میانه آقای احمدی‌نژاد با بدنه اصولگرایان شکرآب شد. درخصوص دولت یازدهم، رویکرد صداوسیما عملا ١٨٠درجه با دولت قبلی تفاوت پیدا کرده است و بیش از آنچه خواسته باشد از اقدامات، گام‌ها و تدابیر دولت یازدهم، آن هم در شرایط سخت تحریم و میراث ناخوشایند دولت گذشته برای کشور بگوید، اصرار دارد کاستی‌ها و کمبودهای هشت‌سال اصولگرایان را هم به پای آن بنویسد! جالب است، نگارنده نیک به یاد می‌آورد در دولت قبلی، اصولگرایان، بسیاری از انتقادات را برنمی‌تابیدند و منتقدان را به «سیاه‌نمایی» و حتی «تضعیف نظام» متهم می‌کردند اما به نظر می‌رسد درخصوص دولت یازدهم، تکلیف و وظیفه ملی برخی این است که هر حرف انتقادآمیزی را روی آنتن بفرستند...
... و اگر چنین نکنند، قصوری در رسالت ملی صداوسیما رخ داده است. خروج از این وضعیت به نظر نمی‌رسد راه‌حل کوتاه‌مدتی برای دولت روحانی داشته باشد. دولت باید تلاش کند تا با کدخدامنشی، به‌نحوی با مدیران جدید صداوسیما کنار بیاید اما و در عین حال، از این نکته هم نباید غافل شد که بخش اصلی بار انعکاس عملکرد دولت یازدهم توسط مطبوعات و رسانه‌های مستقل کشیده می‌شود. ‌ای کاش صداوسیما می‌توانست از رسانه‌های مستقل اندکی درس گرفته و نه آنچنان مجیزگوی دولت شود که هیچ کاستی‌ای را نبیند و نه آنچنان یکسویه انتقاد کند، که جامعه آن را به جناح‌گرایی متهم کند. بسیاری از نخبگان مستقل و رسانه‌ها درخصوص دولت یازدهم شیوه مشخصی دارند؛ نه عهد و پیمان دارند که بی‌محابا بر دولت بتازند و نه عهد اخوت بسته‌اند که چشم بر اقدامات مثبت آن ببندند.