ضربه به منافع ملی
صادق زیباکلام*/روزنامه شرق
پنجشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۳
در اوج داستان کنارگذاشتن آقای منوچهر متکی- وزیر خارجه دولت محمود احمدی‌نژاد در حین سفر به سنگال- یادداشتی نوشتم خطاب به رییس‌جمهور وقت که مساله، آقای متکی نیست؛ مساله تحقیر جایگاه وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران است. حالا شده حکایت دوستان مخالف مذاکرات «ژنو». از روزی که مذاکرات آغاز شده، این دوستان به‌طور منظم اخباری را منتشر می‌کنند که از سوی مقامات مسوول، کذب و تحریف‌شده عنوان می‌شود.
تقریبا هرچه گفته‌اند به‌گونه‌ای بوده که مسوولان مذاکره‌کننده، فردای آن مجبور بوده‌اند یا آن را تکذیب کنند یا کلی توضیح دهند که اصل مساله چه بوده است. از هر خبری، رویدادی و اتفاقی سعی کرده‌اند برای تخریب مذاکرات و ایجاد تردید و ناباوری در آنچه بر سر آن توافق شده، بهره‌برداری کنند. آخرین موردشان این بوده که اگر ما در مذاکرات کوتاه نیامده بودیم حالا آمریکایی‌ها آنقدر جسور و گستاخ نمی‌شدند تا با انتخاب حمید ابوطالبی مخالفت کنند. یک روز می‌گویند که مذاکره‌کنندگان قبول کرده‌اند غنی‌سازی تعطیل شود، روزی دیگر مدعی می‌شوند مذاکره‌کنندگان پذیرفته‌اند رآکتور آب‌سنگین اراک تعطیل شود، یک روز می‌گویند ایران پذیرفته که تعداد سانتریفیوژ‌هایش را از ۱۰هزار به چندصد دستگاه کاهش دهد، فردایش خبر می‌دهند با تعطیلی «فردو» موافقت شده و بعد می‌گویند قسط دوم پول‌ها پرداخت نشده و هر روز خبری و نظری. درعین‌حال جالب هم هست که در آخر هم می‌گویند چرا مذاکرات پشت درهای بسته در حال انجام است؟ خب اگر پشت درهای بسته بوده، شما از کجا این اطلاعات را به دست آورده‌اید؟
رویکرد مخالفان مذاکرات هسته‌ای را ظرف چندماه گذشته، مقایسه کنید با رویکردی که طی چندین سال پیش از آنکه تیم مورد حمایت مخالفان امروز، سرگرم مذاکره بود.
آیا یک‌بار کوچک‌ترین خبری را رسانه‌های نزدیک به اصولگرایان یا حتی اصلاح‌طلبان منتشر کردند که در نتیجه آن، آقایان سعید جلیلی یا علی باقری یا آقای سلطانیه مجبور شوند که آن را یا تکذیب کنند یا همچون مذاکره‌کنندگان فعلی توضیح دهند که اصل خبر چه بوده است؟ در قریب به چهارسالی که تیم سابق در حال مذاکره بود آیا یک‌بار مجبور شد خبری را که دیگران گفته بودند تکذیب کنند یا اصلاح کنند؟
متاسفانه؛ تندرو‌ها متوجه نیستند که چه لطمه‌ای به منافع ملی وارد می‌کنند. آن‌ها درک نمی‌کنند که با برخوردهای بی‌مسوولیت سیاسی با تیم مذاکره کننده،
چگونه دارند به‌تدریج این تصور را به طرف مذاکره القا می‌کنند که خیلی هم روی مذاکرات و نتایج آن با آقای دکتر ظریف و همکارانشان حساب باز نکنید. این‌ها خیلی از پشتوانه استواری در داخل برخوردار نیستند و معلوم نیست آنچه توافق می‌کنند در بلندمدت بتواند عملی شده و تحقق یابد. آنان از یک‌سو این تصور را در طرف مقابل ایجاد می‌کنند که دست تیم مذاکره‌کننده خیلی هم پر نیست و از دیگر سو، تیم مذاکره‌کننده را زیر فشار قرار داده‌اند که چرا امتیاز بیشتر نگرفته‌اید؟
به‌نظر نمی‌رسد منتقدان «ژنو»، منافع ملی را در نظر گرفته باشند. اگر هم مدعی شوند اتفاقا به واسطه منافع ملی این موضع‌گیری‌ها را علیه تیم مذاکره‌کننده اتخاذ می‌کنیم که در آن صورت باید از آنان خواست، تعریف خود از منافع ملی را برای مردم بگویند. درعین‌حال این را هم صراحتا گفته‌اند که قصد ما از فشار بر تیم مذاکره‌کننده این است که قدرت چانه‌زنی آن‌ها پشت میز مذاکره بالا برود، نه دوستان؛ سخت در اشتباهید!
اگر به «منافع ملی» باور دارید یقین بدانید که شایعات، حملات، انتقادات، جبهه‌گیری‌ها و مخالفت‌های شما با تیم مذاکره‌کننده ظرف شش‌ماه گذشته، سر سوزنی در مسیر منافع ملی و تقویت آن نبوده و جسارتا باید به اطلاع شما برسانیم که اتفاقا بیشترین ضربه را به منافع ملی زده‌اید.
