دو جبهه در عراق

برگردان: زينل نوروزی
٢٩ سپتامبر ٢٠٠٥

آخر هفته گذشته در پاريس، لندن و واشينگتن تظاهراتی برقرار شد که در آن تظاهرکننده گان خواهان پايان يافتن آنچه سازمانده گان آنان "حضورنيروی نظامی خارجی در عراق" توصيف می‌کردند. جمعيت از آنچه سازمانده گان اميدوار بودند کمتر بود: چند دو جين در پاريس، چند سد (صد) تن در واشنگتن و چند هزار تن در لندن.
از چند چپ قديمی که از انگشتان دست تجاوز نمی‌کرد که بگذريم هيچ عراقی در جمعيت بچشم نمی‌خورد. در واقع تظاهرات ربطی به عراق نداشته و برای منطورات ديگری طراحی شده بود از جمله شرمنده کردن و ترساندن بلر و بوش. سازماندهندگان تظاهرات خواهان عراقی تخريب شده هستند برای اينکه مدعی شوند آنان که با سرنگونگی صدام حسين مخالفت می‌کردند حق داشتند.
اين تظاهرات زمانی انجام می‌گيرد که يک روز قبل ازآن علمای اهل سنت عراق خواهان خروج بيگانگان از عراق می‌شوند. اما نه نيروی چند مليتی به رهبری امريکا که تظاهرکننده گان آنان را اشغالگر می‌خواندند. منظور علمای سنی از بيگانگان کسی جز ابومصب الزرقاوی، تروريست فلسطينی- اردنی و ديگر غيرعراقيان آدمکش که بنام اسلام به وحشيگری مشغولند نبود.
سی تن از علما بيانيه ای امضا کردند که در آن گفته شده بود:"آنان که از مرزها وارد شده و به نام اسلام ما را به قتل می‌رسانند بايستی بيرون روند".
متعاقباَ از طرف انجمن طلاب مسلمان يعنی گروهی با مواضع سخت تر و وابستگی به رژيم سرنگون شده بعثی اعلاميه ای صادر می‌شود: "ما به الزرقاوی يادآور می‌شويم که مبنای اسلام شوراست و او نمی‌تواند نظريه خود را به ما تحميل کند. او بايستی عذر خواسته و از تهديدات خود دست بردارد".
گروه فوق با وجوديکه انتخابات قبلی را تحريم کرده بود اين بار از سنيان عرب خواست که در همه پرسی قانون اساسی که در ١٥ اکتبر برگزار می‌شود شرکت کنند.
اين عمل انجمن (شورا) ممکن است برای اجتناب از ايزوله شدن بوده باشد. چرا که همه سازمانهای عرب سنی از جمله بزرگترين آنها يعنی حزب اسلامی عراق تصميم به شرکت در رفراندم گرفته اند.
جماعت "ضد جنگ" تظاهر کننده درپايتختهای کشورهای غربی در اين گفتار ذیحقند که: عراقيها در مطالبه خود در خروج جنگجويان خارجی متفق القولند. اما خارجيانی که آنها خواستار خروج آنانند جهاديون هستند. سنيان عرب هر چند با تاخير به اين درک رسيده اند که آلقاعده قبل از اينکه سودی برساند در هر صورت برای اهداف آنان (هر چه که باشد) ضرر است. اين تقويت مواضع شيعيان با ٦٠ درسد(صد) جمعيت و اکراد با ٢٠ درسد جمعيت است که معتقدند جهاديون خارجی بايستی از عراق بيرون رانده شوند.َ
هيچ کس در عراق نه عرب و نه کرد، نه سنی و نه شيعه، نه مسيحيان و نه ديگر گروها خواهان خروج نيروهای ائتلاف به رهبری امريکا هستند البته تا زمانيکه عراق به يک ارتش و پليس موثر مجهز نشده باشد که نه تنها بتواند جهاديون را اخراج بلکه نيروی باز دارنده در مقابل تهديدها و توطئه های کشورهای همسايه مانند سوريه، اردن و ايران باشد.
خواه جماعت به اصطلاح "ضد جنگ" و ساده لوحان سودمند دوست داشته باشند خواه نه، اکثريت در عراق از استراتژی ايجاد دولتی انتخابی حمايت می‌کند که وقتی زمان آن فرا رسد از نيروهای تحت رهبری ايالات متحده خواهد خواست که عراق را ترک کنند. و اين آنچيزی است که مقصود نخست وزير ابراهيم الجعفری است زمانيکه از افکار عمومی دمکراسيهای غرب ميخواهد که عراق را در اين مرحله تاريخی و حساس ياری دهند و تا آخر با او بمانند.
اين واقعيت مهم توسط دو براورد اخير از افکار عمومی مورد تاَييد قرار می‌گيرد.
ارزيابی يکم توسط اتحاد مدنی برای انتخابات آزاد (سافا) هدايت شد. اين اتحاد از ٧٦ سازمان غير دولتی تشکيل شده که تمامی اقشار، اقوام و مذاهب را نمايندگی می‌کند. سافا بيش از يکهزار دفتر در همه ١٨ استان عراق در خلال جولای و اوت داير کرد وبا بيش از ٤٠٠٠٠ نفر مصاحبه نمود.
اين ارزيابی نشان داد ٨٠ درسد از مردم مصمم اند در همه پرسی قانون اساسی شرکت کنند.
مواد مهم پيش نويس قانون اساسی بطور قابل توجهی مورد حمايت است. بطور مثال در رابطه با موضوع بحث انگيز فدراليسم، ٤٤ درسد موافق و ٣٥ درسد مخالف، در حاليکه بقيه نظری نداشتند. فقط ٢٥ درسد اظهار تمايل به داشتن سيستمی با دولت مرکزی بسيار قوی کردند.
در رابطه با بحث جنجالی ديگر يعنی نقش مذهب در قانون گذاری نيز ٦٥ درسد با اسلام به عنوان يک منبع و نه تنها منبع قانون گذاری موافق بودند. ٢٥ درسد خواهان اسلام بعنوان تنها منبع قانونگذاری و ٩ درسد هيچ نقشی برای اسلام قائل نبودند.
با توجه به پيش نويس قانون اساسی که ٢٥ درسد از قانون گذاران را به زنان اختصاص داده است، ٧٢ درسد يا موافق بودند و يا درسد بيشتری خواستار بودند. فقط ١٠ درسد خواهان عدم مشارکت زنان بودند.
براورد دوم که توسط مرکز توسعه و مکالمات بين المللی عراق انجام شد نشان می‌دهد که ٨٨ درسد واجدين شرايط قصد شرکت در انتخابات را دارند. ٦ درسد هنوز تصميم نگرفته و فقط ٥ درسد در رای گيری شرکت نمی‌کنند.
در اين نمونه برداری نظر ٣٦٦٧ نفر بالاتر از ١٨ سال در ١٥ استان از ١٨ استان از جمله بغداد مورد ارزيابی قرار گرفت. ٨٨ درسد بر اين باور بودند که در شرايط کنونی احتياج به برگزاری رفراندم ١٠ درسد مخالف و ٢ درسد نيز بی پاسخ بودند.
فقط ٣٤ درسد از اين برآورد بر اين باور بودند که عراق کشوری مستقل نيست،چرا که دارای ارتش و پليس ملی که بتواند امنيت داخلی و خارجی تامين کن نيست.
همچنين ٤٦ درسد از سيستم غير متمرکز و يا فدرالی حمايت و ٤٥ درسد خواهان تمرکز بيشتر در حکومت اند. اين آمار اختلاف بين عراقيها را در اين موضوع مهم می‌رساند.
قريب ٤٢ درسد از اسلام به عنوان يک منبع و نه تنها منبع قانون گذاری حمايت کرده و ٢٤ درسد اسلام را تنها منبع قانونگذاری و ١٣ درسد معتقد بودند که هيچ قانونی متناقض بااسلام نبايد تصويب شود.
٨٤ درسد از اهدائ آزادی به زنان در چارچوب اسلام حمايت کرده و ١٣ درسد معتقد بود که حقوق زن و مرد بايد برابر باشد. ٦٠ درسد تعداد کنونی زنان در پارلمان (٢٥ درسد) را کافی دانسته، ٢١ درسد معتقدند زنان بايد ٣٣ درسد داشته باشند و ١٤ درسد از تعداد مساوی زن و مرد در پارلمان حمايت می‌کنند.
قريب ٧٨ درسد اميدوارند شرايط امنيتی بعد از رفراندم بهتر شود، ١٥درسد معتقد به عدم تغيير و ٢ درسد به بدتر شدن اوضاع معتقدند. تقريباَ ٨٥ درسد به انتخابات مجلس ملی (پارلمان) که قرار است در دسامبر برگزار شود علاقه مندی نشان داده و متقابلاَ ١٠ درسد ميلی نداشتند. (متعاقباَ دولت جديد توسط اين مجلس انتخاب می‌شود).
امروز در عراق دو جبهه (اردوگاه) وجود دارد. در جبهه اول تقريباَ همه ملت عراق قرار دارند. با وجود تنوع و تفاوت در مذهب و اقوام، همه مردم از پروسه دمرکراتيزه کردن عراق حمايت می‌کنند. اين جبهه (اردوگاه) خواهان برگزاری رفراندم و انتخابات بعديست. در جبهه (اردوگاه) ديگر جهاديون خارجی و برخی از همسايگان عراقند که خواهان شکست اين پروسه هستند.
چنانکه هرکس در سياست دارای انتخاب است شما نيز ميتوانيد از مردم عراق و تلاششان برای تحقق دموکراسی حمايت کنيد و يا با افکار عقده ای ضد امپراليستی و ضد بوشيزم ناشی از دلايلی که ربطی به عراق ندارد به القاعده کمک کنيد. و يا با به سخره گرفتن اين پروسه و تقاضای خروج نيروهای ائتلاف به رهبری آمريکا قبل از اينکه نيروهای عراقی بتواند امنيت را به تنهايی بدست گيرند جهاديون اشغالگر را ياری دهيد.
هفته گذشته گروهای فتنه برانگيز به اصطلاح ضد جنگ همراه با ساده لوحان حمايت کننده آنان نشان دادند که انتخاب خود را کرده اند.