در حاشیه حمله به آرامگاه کوروش

آیا آثار تاریخی ایران در امان هستند؟!

شنبه ۳ فروردين ۱۳۹۲

متأسفانه در سال‌های اخیر، سوء استفاده برخی مقامات دولتی از مفاهیم اصیل ایرانی برای نیل به اهداف سیاسی، باعث شده است تاریخ و تمدن ایران، بازیچه‌ای برای نزاع سیاسیون باشد و در این نزاع، آنان که علیه ایرانیت موضع گرفتند، صدالبته بسیار صادق‌تر از افرادی بودند که دم زدن از ایران و کوروش و... را «ابزار» رسیدن به اهداف سیاسیشان کردند.

در آخرین لحظات سال ۱۳۹۱، هنگامی که سال در حال تحویل بود، فرد نا‌شناسی با نارنجک دستی به مقبره کوروش حمله کرد و این در حالی است که افراد بسیاری از نقاط مختلف ایران در پاسارگاد حضور داشتند و علاوه بر مهمانان نوروزی کوروش، یگان حفاظت میراث فرهنگی نیز در آنجا حاضر بود.
فرد مهاجم - آن طور که خبرگزاری میراث فرهنگی گزارش داده - نه شناسایی شد و طبیعتاً نه دستگیر. تنها لکه سیاهی که حاصل انفجار کوچک این نارنجک دست ساز بود بر روی مقبره کوروش باقی ماند.
اینکه چه کسی چنین کار نابخردانه‌ای با یکی از آثار بی‌نظیر تاریخی ایران انجام داد، نکته مهمی است که باید بدان توجه ویژه شود. آیا این اقدام، یک حرکت فردی بوالهوسانه و از سر نادانی و هیجان بود یا نشانه‌ای از یک تفکر ضدایرانی؟!
امیدواریم که حادثه تحویل سال در پاسارگاد، فقط یک اتفاق فردی بوده باشد ولی حتی در این صورت نیز نمی‌توان از کنار تفکر عجیب و غریبی که ایران را نادیده می‌انگارد با بی‌اعتنایی گذشت.
متأسفانه در سال‌های اخیر، سوء استفاده برخی مقامات دولتی از مفاهیم اصیل ایرانی برای نیل به اهداف سیاسی، باعث شده است تاریخ و تمدن ایران، بازیچه‌ای برای نزاع سیاسیون باشد و در این نزاع، آنان که علیه ایرانیت موضع گرفتند، صدالبته بسیار صادق‌تر از افرادی بودند که دم زدن از ایران و کوروش و... را «ابزار» رسیدن به اهداف سیاسیشان کردند.
این نزاع سیاسی در حالی است که اکثریت مردم ایران، بر این باورند که ایران و اسلام، تار و پود فرهنگشان را تشکیل می‌دهند و هم از این روست که هم به عنوان ایرانی، دلبسته تاریخ، تمدن و فرهنگ کهن ایرانی خویش هستند (که نوروز مصداق بارز آن است) و هم به عنوان مسلمان، شیفته پیامبر عظیم الشأن (ص)، اهل بیت (ع) و معارف آسمانی قرآن‌اند.
لذا انتظار می‌رود‌‌ همان گونه که حفاظت از آثار دینی در کشور، مورد توجه است - که باید هم این گونه باشد - حراست از آثار تاریخی نیز بیش از پیش مورد توجه باشد.
به عنوان مثال، همین مقبره کوروش که از آثار تاریخی ایران است، با کمترین استانداردهای ایمنی نگهداری می‌شود. از وجود یادگاری نوشته‌های متعدد بر روی این اثر - که البته از دیرباز وجود داشته - و همین حمله نارنجکی تا فقدان سازوکاری برای حراست آن از گزند باد و باران و رطوبت و کمبود اعضای یگان حفاظت، همه و همه نشانه‌های این بی‌اعتنایی نابخشودنی است.
آیا اگر نارنجک کوچکی که در لحظه تحویل سال بر آرامگاه کوروش کوبیده شد، در آینده به بمب بزرگی تبدیل شود، امکانات موجود قادر به جلوگیری از چنان فاجعه بزرگی هستند؟!
نکته دیگر اینکه نه تنها محوطه تاریخی پاسارگاد -شامل مقبره کوروش و بقایای کاخ‌های هخامنشی- از نظر نگهداری در وضعیت مناسبی نیستند، بلکه حتی یک هتل نیز در آن اطراف برای اسکان مسافرانی که در طول سال و به ویژه در ایام نوروز و تابستان بدانجا می‌روند وجود ندارد و مسافران، ناگزیر در خانه‌های روستاییان اطراف مقبره بیتوته می‌کنند!
به گزارش عصرایران، این در حالی است که اگر چنین اثر تاریخی منحصر بفردی در یکی از همین کشورهای عربی جنوب خلیج فارس وجود داشت، یک اقتصاد قدرتمند توریستی پیرامون آن شکل می‌گرفت و تورهای داخلی و خارجی متعددی در تمام فصول سال، مه‌مان این مجموعه و برنامه‌های متنوع آن می‌شدند و مردمی که در چند متری آرامگاه کوروش زندگی می‌کنند، در فقر امروزی نبودند.