اسلام‌گرایان سوریه در میان «گمراهی»

روزنامه السفیر چاپ لبنان

اپوزیسیون سوریه همچنان در میان "خواستن" و "گمراهی" به سر می‌برد.

اسلامگرایان در سوریه همچنان سوال برانگیز می‌نمایند. توانایی و آگاهی آنان برای ایفای نقشی تاریخی در براندازی استبداد در سوریه، زیر علامت سوال است. همچنانکه وابستگی آنان به جامعه‌ای که به نظر بسیاری مدنیت و سکولاریزم در آن از جامعه مصری پیشرفته‌تر است، محل تردید می‌باشد؛ خاصه پس از آنکه در مصر صندوقهای رای به‌نفع کسانی که با انقلاب مصر بیگانه بودند، مورد استفاده قرار گرفته و در "آزادی" بدست آمده و "دموکراسی" مورد انتظار سهیم شدند.

نخستین همایش اسلامی که در چند روز گذشته در استانبول تشکیل گردید، نشان داد، در میان اپوزیسیون اسلام‌گرای سوریه، هستند کسانی که واقعیت عدم سرنگونی نظام فعلی را درک نکرده و موضوع بحث انحصار وراثت نظام ، زودرس است. وراثتی که قصد دارند بر مبنای تخیلات و اوهام نسبت به تقسیم ان اقدام نمایند.

این همایش به نوبه خود اولین واگرایی و انشقاق از صفوف اپوزیسیون خارج از کشور و خاصه "شورای ملی" که بسیاری از شرکت کنندگان در همایش خودرا عضوی از آن می دانند، نبوده است. "اخوان المسلمین" که خود یکی از ترتیب دهندگان همایش (نماینده این سازمان سیاسی در کنار بسیاری از روحانیون و مبلغین مذهبی به عنوان ناظر در همایش شرکت داشت) مرتبا جدایی و وجه تمایز خودرا از سایر نیروهای اپوزیسیون به رخ می کشند. در حالی که اپوزیسیون سوریه پس از ده ماه از انقلاب مردمی و علیرغم خواست توده های مردم تظاهر کننده در خیابانها هنوز نتوانسته است "الترناتیو" رژیم فعلی را به جهانیان، دنیای عرب و مردم سوریه معرفی نماید.

نیاز به برآورد حجم نیروهای شرکت کننده در انقلاب سوریه و به تبع آن برآورد حجم نیروهای اسلامگرای شرکت کننده در این انقلاب، خواسته ای مشروع می باشد؛ با این فرض که جدایی اسلامگرایان از نظام حاکم به میزانی رسیده است که جدایی نظامیان را از نظام پشت سر گذاشته و نیاز به حمایت بین المللی را پیش روی آنان قرار داده است. اما نیاز به این حمایت وقتی به حد تشکیل این همایش می‌رسد، نگرانی و واکنش سایر نیروهای اپوزیسیون را بر می انگیزد تا حدی که ممکن است به نامگذاری جدیدی برای آن بیندیشند، انچه مسلم است این واکنشها هم باعث گمراهی مردم و هم مورد بهره برداری نظام حاکم خواهد بود.

به یاد داشته باشیم برخی از شرکت کنندگان در همایش از جمله کسانی می باشند که در نخستین روزهای انقلاب بدلیل برخی موضع گیری های فرقه گرایانه از جانب اسلامگرایان طرد گردیدند. موضع گیری هایی که حتی برخی از مخالفان را به دامان رژیم باز گرداند. مضافا، برخی سخنرانی ها و موضع گیری ها در همایش انقدر مشکوک و شبهه برانگیز بود که لاپوشانی آن با یک قطعنامه یا بیانیه پایانی امکان ندارد، بیانیه ای که پیش از آغاز همایش درتایید و حمایت از انقلاب و آزادی و دموکراسی در سوریه تنظیم شده بود!؟

انقلاب مردمی در سوریه بزرگتر از آن است که توسط "اسلامگرایان" مصادر شود؛ و قویتر از آن است که با تشکیل یک همایش بتوان از آن جدا شد. بسیاری سعی در تشکیل همایش دینی و سیاسی خاص خودشان را دارند و برای پرش به سوی قدرت آماده می شوند. اما رسیدن به قدرت در سوریه به دلیل تفاوت جامعه سوریه با مصر و تونس و لیبی جز با همراهی با "مردم" در "خیابانها" امکان پذیر نخواهد بود.