من و انتخابات

جمع بست تجربه عملی من از تامل و تعمق در دوران ۸ ساله اصلاحات و ۴ ساله اخیر سطور زیر است:

۱- این فکر که "اصلاح امور در جمهوری اسلامی ممکن نیست" و یا اینکه "باید اول رژیم را عوض کرد تا اصلاحات امکان پذیر شود" بی پایه و زیان بار است. مبارزه برای تغییر ترکیب، سیاست ها و رفتار حکومت، "مبارزه برای پیشبرد اصلاحات در جمهوری اسلامی ایران" از نو در مرکز توجه جنبش های مدنی و سیاسی قرار گرفته است. نه حفظ حکومت وظیقه این جنبش است و نه خلع آن.

۲- این فکر که رئیس جمهوری و مجلس در ایران هیچ کاره (تدارکات چی) و رهبر شورای نگهبان همه کاره اند غلط و گمراه کننده است. تفاوت مجلس ششم با هشتم و تفاوت محمد خاتمی با محمود احمدی نژاد در زندگی کمتر کسی نامحسوس است. اینکه یک رئیس جمهوری اصلاح طلب تا چه میزان به مواعید خود به مردم عمل می کند با قدرت جنبش مدنی و سطح مطالبه اجتماعی بیشتر مربوط است یا با میزان قدرت و اختیارات دستگاه رهبری. اندازه سوراخ فیلترهای شورای نگهبان را قدرت جنبش مطالبه محور تغییر می دهد.

۳- تا زمانی که ما از حق انتخاب شدن محرومیم باید نامزدهای مورد تائید شورای نگهبان را ترغیب و ملزم کنیم که مطالبات ما را در برنامه خود بگنجانند و آن را تبلیغ کنند. این کار در وضع فعلی بهترین و کم هزینه ترین راه است. جنبش مدنی و دگرگونی طلب ایران در اساس جنبشی مطالبه محور است. تقویت این جنبش نزدیک ترین راه برای کوتاه کردن دیوار شورای نگهبان و بهترین راه برای گذر از انتخابات غیر آزاد به انتخابات آزاد است.

۴- اگر تاسیس "رهبری جنبش اصلاح طلبانه" از طریق "ائتلاف وسیع اصلاح طلبان حکومتی و غیر حکومتی" فعلا عملی نیست، نه تحلیل بردن جنبش مدنی و نیروهای دگر اندیش در احزاب دینی- حکومتی چاره کار است و نه مقابله و ستیز با آنان. جنبش های مدنی و اصلاح طلبان دگر اندیش نمی توانند و نباید هویت خود را قربانی حمایت از اصلاح طلبان حکومتی کنند. آنها باید بکوشند نیروی خود را متحد و با برنامه خاص خود در جنبش اصلاح طلبی شرکت کنند.

۵- کسانی برداشتن ولایت فقیه و حذف قدرت روحانیت را مبرم ترین و مقدم ترین کار می دانند، از جمله کسانی که مبارزه با ولایت فقیه را وظیفه مقدم می شمارند، هرگاه در این خط مشی پیگیر باشند، باید ادامه حکومت آقای احمدی نژاد را نزدیک ترین راه رسیدن به هدف بیابند. بر من مسلم است که خطر نظامی- امنیتی ها بیش از خطر روحانیت ولایت فقیهی است. برای من مسلم است که ماندن محمود احمدی نژاد در قدرت یعنی گسترش قلمرو نظامی امنیتی ها، یعنی پس رانده شدن بیشتر روحانیت ولایت فقیهی، یعنی تنگناهای بیشتر برای بخش خصوصی، یعنی اعمال فشارهای بیشتر بر نهادهای مدنی.

امروز برایم چیزی شیرین تر و شور انگیزتر از این نیست که می بینم طی 4 سال اخیر شمار کسانی که این حرف ها را قبول دارند به شدت افزایش و شمار کسانی که هنوز تحریمی اند و همه چیز را به بعد از برکناری رژیم موکول می کنند بشدت کاهش یافته است.

شرکت من در انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸، بر خلاف ۲ خرداد ۷۶، نه به ولایت فقیه نیست، نه به بسط سلطه نظامی امنیتی‌هاست. ميرحسين موسوی و مهدی کروبی انتخاب‌های خود من نیستند، اما اعمال قدرت جنبش مدنی و کنار زدن احمدی‌نژاد، به این جنبش امید و انرژی و فرصت تنفس می دهد.


فرخ نگهدار عضو شورای مرکزی سازمان فداييان خلق ايران - اکثريت و عضو شورای هماهنگی اتحاد جمهورخواهان ايران است