نقشه بوش برای حمله به ایران

به قلم رئیس انجمن حقوقدانان آمریکا
برگردان: جواد طالعی (دفتر اروپائی شهرند)

اشاره:
نشریه Zeit-Fragen یا "پرسش‌های زمانه" از سوی نهادی تعاونی با همین نام در سویس انتشار می یابد. مرور موضوعاتی که این نشریه انتخاب می کند نشان می دهد که ناشران آن از منتقدان جدی سیاست های جنگ طلبانه بوش هستند، اما در تحلیل های خود، از شعار می پرهیزند و بر واقعیات قابل اثبات تکیه دارند.

تا به حال، یکی دو مطلب از این نشریه را، به این دلیل که اطلاعات ارائه شده در آن ها منحصر به فرد بوده اند، ترجمه و منتشر کرده ام. اکنون، توجه شما را به برگردان مقاله مهمی جلب می کنم که در زمینه آماده شدن کاخ سفید برای حمله به ایران و نتایج آن نوشته شده است.

مقاله با عنوان "بوش نقشه حمله به ایران را می ریزد"، در روز دهم سپتامبر با امضای Mariorie Cohn منتشر شد. وی استاد زن مدرسه حقوق توماس جفرسون و رئیس انجمن حقوقدانان آمریکا است.

چیزی که آمریکائی ها در صورت حمله به ایران روی آن زیاد حساب می کنند، حملات قایق های کوچک، سریع و مین گذاری شده ایران به کشتی های مستقر در تنگه هرمز است. به گزارش نشریه "ولت" آلمان، تفنگداران آمریکائی مستقر در بحرین، از چندماه پیش، به تمرین های مستمر خود برای مقابله با این خطر، ادامه می دهند.

ج/ ط

نشریه ساندی تایمز لندن روز دوم سپتامبر گزارش می دهد که پنتاگون نقشه هائی برای یک حمله شدید هوائی سه روزه به 1200 هدف در ایران دارد. هفته گذشته آلکسی دبات * مدیر "مرکز نیکسون برای تروریسم و امنیت کشور " در جریان نشست مربوط به منافع ملی، به یک روزنامه محافظه کار ویژه سیاست خارجی گفت : " ارتش سیاست ضربه های کوچک به مراکز اتمی ایران را دنبال نمی کند، بلکه در اندیشه فلج کردن تمام توان نظامی ایران است".

بوش، هم اکنون همه اهرم ها را به کار گرفته است. کناره گیری "آلبرتو گنزالس" با زمان بندی پر کلکی به سبک "کارل روه" مشاور امنیتی پیشین رئیس جمهور، به زمان میان دو سخنرانی بلند بوش محول شد. هدف یکی از این سخنرانی ها این بود که کنگره 50 میلیارد دلار دیگر برای ادامه اشغال عراق تصویب کند و سخنرانی دیگر در خدمت ایجاد وحشت در ما بود تا از جنگ علیه ایران پشتیبانی کنیم. از آنجا که گنزالس در غروب می گریزد، این پرسش مهم باقی می ماند که چه کسی پست های او را احراز می کند و این انتخاب چگونه ادامه اشغال عراق و حمله به ایران را برای بوش راحت تر خواهد کرد.

از "جو لیبرمن" به عنوان سومین وزیر دادگستری بوش نام برده می شود. سناتور مستقل ایالت کانکتی کت. لیبرمن که کاربست راه حل نظامی را علیه ایران ترجیح می دهد، تنها کسی بود که بوش در سخنرانی روز 28 سپتامبر خود در برابر نظامیان، از او نقل قول کرد. بوش، از ایران به عنوان " مهمترین تامین کننده مالی تروریسم در جهان" نام برد و تضمین کرد که با فعالیت های مرگبار تهران مقابله کند.

گونزالس از طریق صدور دستور استراق سمع شهروندان آمریکائی و رفع شر یاران عهدشکن بوش، چرخ دنده دستگاه شکنجه بوش- چینی را روغنکاری و بدینوسیله کنفوانسیون ژنو را نقض می کرد. لیبرمن مثل او دادگستری را به سمتی هدایت خواهد کرد که از حمله نظامی علیه ایران حمایت کند. و بوش، از این امر برد دوگانه ای خواهد داشت: فرماندار جمهوری خواه کانکتی کت یک جمهوری خواه را به عنوان جانشین لیبرمن معرفی خواهد کرد تا کنترل سنا را به حزب کهنه نفتی جمهوری خواه بازگرداند. سنائی که به وسیله جمهوریخواهان کنترل شود، برنامه را تغییر خواهد داد تا نقشه بوش- چینی را پیش ببرد.

لیبرمن، با "کمیته روابط سیاسی آمریکا- اسرائیل" پیوندی تنگاتنگ دارد. این کمیته، قدرت خود را از طریق دست راستی های مسیحی اعمال می کند. به گفته Juan Cole استاد دانشگاه میشیگان، مسیحیان دست راستی، ایدئولوژی عجیب و غریب "صهیونیسم مسیحی" را پذیرفته اند. او می گوید: "این ایدئولوژی می گوید که هرچه فلسطینی ها بیشتر تصفیه شوند، مسیح زودتر ظهور خواهد کرد. بدون میلیون ها نفر از چنین مسیحیانی، کمیته روابط سیاسی آمریکا- اسرائیل از نفوذ و اثرگذاری بسیار کمتری برخوردار می بود".

در جریان انتخابات سال 2004 یک نامزد قابل قبول لیبرمن برای رای دهندگان، کسی بود که صد درصد آرای هواداران کمیته روابط سیاسی آمریکا و اسرائیل را جذب می کرد. هنگامی که مجلس نمایندگان می خواست قطعنامه ای را تصویب کند که برای بوش حمله به ایران را مشروط به موافقت کنگره می کرد، لابی این کمیته، طرح مجلس نمایندگان را متوقف کرد.

بزرگ نمائی سلاح های کشتار جمعی ایران، از طرف بوش، تجربه ای است از دوران آستانه عملیات "آشفتگی عراق" که او حقیقت سلاح های کشتارجمعی عراق را وارونه جلوه داد. اظهارات او در این مورد که یک ایران اتمی می تواند منطقه را در سایه یک هولوکاست اتمی قرار دهد، یادآور تصاویری است که او در جریان جوش آوردن دیگ، در دوران پیش از جنگ عراق، به دست می داد.

چه نامناسب برای بوش، که از قضا آژانس انرژی اتمی دریافت که برنامه غنی سازی ایران در زیر حد توان این کشور جریان دارد و از تولید میزان موثر مواد هسته ای بسیار دور است. گزارش آژانس بین المللی انرژی می گفت: " ایران امکان دسترسی اطلاعات مرتبط با مواد اتمی را می دهد و اسناد لازم برای تهیه مواد اتمی و استفاده از آن ها را در اختیار دارد".

ایران و آژانس بین المللی بر سر همکاری تدریجی و پاسخگوئی به مسائل حل نشده توافق کردند. این توافق می گوید که مساله مبهم دیگری در رابطه با فعالیت های پیشین مرتبط با برنامه اتمی ایران باقی نمانده است. آژانس، این توافق ها را نشانه قدم های موثر به پیش دانست. محمد البرادعی سرپرست آژانس گفت: "این نخستین بار است که ایران برای بحث درباره همه مسائلی که زمینه ساز بحران عدم اعتماد شده است، آمادگی نشان می دهد. در حال حاضر، برای من روشن است که به ایران باید شانسی داد تا نیت خوبش را نشان بدهد. من اطمینان دارم که تحریم ها به تنهائی نمی توانند راه حل درازمدت باشند".

در سال 2003 هنگامی که البرادعی گزارش داد سندی به دست نیامده که نشان دهد ایران قصد تجدید حیات فعالیت های هسته ای خود را دارد، کاخ سفید خوشحال نشد. و آنطور که "باب وودوارد" از ناشران واشنگتن پست گزارش داد، هنگامی هم که صدام حسین حاضر شد در زمینه کنترل تسلیحاتی خود همکاری کند، بوش خشمگین بود.

سوگند بوش در این زمینه که "ما با خطر ایران پیش از آن که دیر شده باشد مقابله می کنیم" اجرای دکترین غیرقانونی جنگ پیش گیرانه علیه ایران است، که او در عراق برای نخستین بار به مرحله اجرا گذاشت. بوش با یک اشاره روشن به این که آرزومند تغییر رژیم در ایران است، گفت: " ایرانی که دولتش در برابر مردم خودش مسئولیت دارد، به جای آن، رهبریش ترور را حمایت می کند و تکنولوژی یی را به کار می بندد که می تواند به وسیله آن سلاح های هسته ای تولید کند".

"بارنت روبین" در نشریه دیجیتال "وبلاگ روابط جهانی" گزارش داد که یکی از مهمترین نهادهای محافظه کاران از دفتر دیک چینی دستور گرفته است که پس از روز آزادی کمپینی را علیه ایران آغاز کند. این نهاد، از همکاری بنیاد امریکن اینترپرایس، وال استریت جورنال، ویکلی استاندارد، کمنتاری، فوکس نیوز و بقیه منابع مشکوک برخوردار خواهد بود. این کمپین خواهد کوشید اقکار عمومی را به خطی هدایت کند که جنگ بتواند مورد پشتیبانی قرار بگیرد. ظاهرا این ها مطمئن نیستند که بتوانند پشتیبانی اکثریت را جلب کنند. آن ها خواستار پشتیبانی 35 تا 40 درصد مردم آمریکا هستند و معتقدند این زیاد است.

چینی و بوش، گروه عراق را در کاخ سفید تثبیت کردند تا بتوانند یک کمپین تبلیغاتی با هدف پشتیبانی عمومی از جنگ عراق راه بیاندازد. کاخ سفید تصمیم گرفت تاLabor Day روز در سال 2002 منتظر بماند تا ماموریت گروه عراق را آغاز کند. فرمانده کل آندرو کارد گفت: "به لحاظ قواعد بازار، یک جنس تازه در ماه اوت وارد بازار نمی شود". پنج سال بعد، آن ها یک محصول خطرناک تر را وارد بازار می کنند: جنگ علیه ایران. "کورنلی بارنت" مورخ نظامی انگلیسی می گوید: "حمله به ایران، عملا جنگ سوم جهانی را به راه خواهد انداخت".

هزینه های نظامی ما (آمریکا) هر دو روز و نیم یکبار به یک میلیارد دلار می رسند و ما هر روز دو و نیم میلیارد دلار قرض می کنیم. بوش، با وام هایش، به آینده امنیت و رفاه بچه های ما فشار می آورد. ما بیش از 3 هزار و 700 سرباز در عراق از دست داده ایم و صدها هزار عراقی کشته شده اند.

ما تا همینجا دیده ایم که کنگره به چه راحتی تسلیم خواست های "کمیته روابط آمریکا و اسرائیل" می شود. اکنون، همانطور که نوام چامسکی می گوید: "این به عهده انسان ها است که تصمیم کاخ سفید برای حمله به ایران را به گونه ای موثر بلوکه کنند. نوعی اپوزیسیون همگانی، که در سال 1986 رهبری سیاسی نظامی را چنان به وحشت انداخت که از اعزام نیروهای بیشتر به ویتنام خودداری کرد".