هنوز ميليون‌ها زن به خاطر امراض قابل درمان می‌ميرند

چهارشنبه ۲ خرداد ۱۳۸۶
در ميان رشد اقتصادی فزاينده در آسيا و اقيانوسيه، هنوز تعداد زيادی از زنان (حدود ۲۵۰ هزار نفر) طی بارداری يا هنگام وضع حمل جان خود را از دست می‌دهند و ميليون‌ها زن به دليل ابتلا به بيماری‌های قابل درمان و پيشگيری می‌ميرند.,

به گزارش مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد در تهران، کيم‌هاک‌سو، معاون دبير کل سازمان ملل در مقاله‌ای با بيان اين مطلب می‌افزايد: ,اگردولت‌ها تنها مقدار بيش‌تری از بودجه خود را به خدمات سلامت تخصيص دهند، تعداد زيادی از اين افراد را می‌توان نجات داد. چنانچه مراقبت‌های بهداشتی در دسترس همگان قرار گيرد، می‌توان از تعداد بيش‌تری از مرگ‌و‌مير‌ها جلوگيری کرد. مطالب فوق پيام‌های کليدی گزارش پژوهشی بازوی منطقه‌ای سازمان ملل يعنی کميسيون اقتصادی و اجتماعی آسيا و اقيانوسيه سازمان ملل متحد ( UNESCAP ) است.,

حکمت متعارف مبنی بر اين است که هرچه ملتی پول بيش‌تر برای مراقبت‌های بهداشتی خرج کند، از سلامت بهتری بهره می‌برد. پس آخرين پژوهش چه چيز جديدی ارايه می‌دهد؟ اين پژوهش بيانگر اين واقعيت است که اولا هزينه کردن بر خدمات بهداشتی هزينهء صرف نيست بلکه يک سرمايه‌گذاری است. در واقع يکی از بهترين سرمايه‌گذاری‌هايی است که کشوری می‌تواند انجام دهد يعنی رابطه تنگاتنگ بين سرمايه‌گذاری در نظام سلامت و رشد اقتصادی است. دوماً اين پژوهش بر اين تاکيد دارد که نه تنها چه مقدار سرمايه‌گذاری می‌شود، بلکه چگونه اين مبلغ خرج می‌شود.

در گزارشی که به ۶۲ عضو اسکاپ در اجلاس سالانهء آن ۱۷۷ لغايت ۲۳ ماه مه) ارايه خواهد شد آمده است رابطه واضح و مستقيم بين سرمايه‌گذاری فزاينده دولت‌ها در نظام بهداشتی، اميد به زندگی بالا و کاهش مرگ‌و‌مير کودکان وجود دارد. شايد باعث تعجب شود که ثروتمندترين کشورهای آسيا و اقيانوسيه درصد بيش‌تری از درآمد خود را برای بهداشت هزينه می‌کنند. درسال۲۰۰۳ استراليا ۵/۹درصد، نيوزيلند ۱/۸درصد و ژاپن ۹/۷درصد توليد ناخالص داخلی ( GDP ) خود را صرف بهداشت و سلامت کردند. در مقايسه‌ای ناخوشايند پاره‌ای از کشورهای در حال توسعهء آسيا و اقيانوسيه بين دو تا چهار درصد توليد ناخالص داخلی خود را صرف سلامت می‌کنند. با اين حال استثناهايی وجود دارد مانند; مغولستان که ۷/۶ درصد توليد ناخالص داخلی خود را در بخش سلامت هزينه کرده است. اين به روشنی موضوعی نيست که مربوط به استطاعت باشد بلکه تعيين درست اولويت‌ها است به همان شکل که ما با واژه‌هايی نسبی و نه مطلق دربارهء آن صحبت می‌کنيم.

دبير اجرايی کميسيون اقتصادی و اجتماعی آسيا و اقيانوسيه سازمان ملل می‌گويد: ,هنگامی‌که ما تنها دربارهء ارقام مطلق صحبت می‌کنيم، نتيجه يکی است يعنی کشورهای درحال توسعه در آسيا و اقيانوسيه مبلغ کمی‌برای بهداشت هزينه می‌کنند. سازمان جهانی بهداشت هزينه کردن حداقل ۳۶ دلار برای سلامت هر نفر در سال را توصيه می‌کند. ۲۴ دولت در اين منطقه از اين حداقل مبلغ عقب هستند. اکثريت کشورها يعنی ۱۹ کشور کم‌تر از ۲۰ دلار برای هر نفر هزينه می‌کنند يعنی سطح حداقل محض که برای کاهش مرگ‌و‌مير مادران و کودکان، مبارزه با بيماری ايدز و ويروس آن، مالاريا و ساير امراض نياز است يعنی ۳ هدف از هشت هدف توسعهء هزاره. برای دستيابی به اهداف توسعهء هزاره تا سال ۲۰۱۵ اين کشورها نياز به سرمايه گذاری بيش‌تر تا سقف ۲۲۸ ميليارد دلار از زمان حال تا سال ۲۰۱۵ يعنی سالانه ۲۵ ميليارد دلار دارند.,به گفتهء او افزايش هزينه‌ها تنها يک بخش معادله است. نظام کارآمد سلامت قابل دسترس و قابل پرداخت از سوی همگان به همان اندازه حايز اهميت است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد در بسياری از کشورهای در حال توسعه در آسيا و اقيانوسيه گروه‌های آسيبپذير يعنی زنان، جمعيت‌های روستايی، افراد معلول و اقليت‌ها معمولاً از خدمات بهداشتی اساسی بی‌بهره‌اند.کيم هاک‌سو معتقد است: ,در آسيای جنوب شرقی مرگ‌و‌مير مادران تقريبا تا ۲۰ درصد طی سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۰ افزايش داشته که موجب فزونی آمار جهانی شده است. منطقه آسيای ميانه نيز شاهد افزايش گسترش ميزان ويروس ايدز و سل است. در عين حال، پيشرفت آسيای ميانه در کاهش مرگ‌و‌مير کودکان محدود بوده، ناکامی‌‌ای که شايد مربوط به پيشرفت آهسته در ارايه آب سالم و نظام بهداشتی دفع فاضلاب در جوامع روستايی باشد.,

او می‌افزايد: ,در منطقه ما موارد موفق نيز وجود دارد. طرح جهانی پوشش مراقبت‌های بهداشتی تايلند، خدمات بهداشتی اساسی را به ميليون‌ها نفر به منظور تقويت توسعهء انسانی به رايگان ارايه داده است. بنگلادش توانسته ميزان مرگ و مير مادران را تا ۵۵ درصد طی ۱۰ سال از راه افزايش مراکز مراقبت‌های اضطراری زايمان، افزايش دسترسی به خدمات تنظيم خانواده و آموزش ارايه‌دهندگان ماهرخدمات بهداشتی با حمايت کمک کنندگان، کاهش دهد.,از آن‌جايی که از هشت هدف توسعهء هزاره سه هدف مربوط به سلامت است يعنی کاهش مرگ‌و‌مير کودکان و مادران و جلوگيری از گسترش بيماری ايدز و ويروس آن، مالاريا و ساير امراض، همهء اهداف به يکديگر مربوط هستند. بدون سرمايه‌گذاری بر سلامت، پيشرفت در کاهش فقربه دست نخواهد آمد. بيمار بودن يعنی از نيروی کار دور ماندن، دور فقر ادامه می‌يابد. در حالی‌که دو سوم فقرا در آسيا و اقيانوسيه به سرمی‌برند، ما نمی‌توانيم به سادگی به اين وضعيت ادامه دهيم.معاون دبيرکل سازمان ملل می‌گويد:,تجربه به ما نشان داده است که خدمات سلامت تنها برای مردمی‌که توان استفاده از بيمهء بهداشتی را دارند، نيست. موفقيت واقعی نيازمند تعهد از جانب دولت‌ها و انجام شدنی است; زمان اقدام فرا رسيده است.