راهای پیش روی جمهوری اسلامی

در فضای کنونی ۵ راه در برابر جمهوری اسلامی است:

۱- ایستادگی در برابر خواست های جبهه دوگانه آمریکا-اسرائیل(اشغالگر). هم در قضیه هسته ای و هم در پشتیبانی از حوثی ها. سرانجام چنین تصمیمی، حملات گسترده هوایی و شاید جنگ همه جانبه باشد. بس بعید و نزدیک به ناممکن‌ است که جمهوری‌اسلامی تن به چنین سناریویی دهد. بنابراین احتمال سناریوی دوم بیشتر است؛

۲- نه جنگ، نه تسلیم؛ این سناریو محتمل تر است.‌ البته با پذیرش هر دو خواسته عمده جبهه دوگانه: تعطیلی نزدیک به کامل فعالیت هسته ای و دست کشیدن از پشتیبانی بقایای محور مقاومت‌. ولی پذیرش این دو خواسته تفاوتی با تسلیم شدن ندارد. حاصل این سناریو برای حکومت شیرین نیست. چرا:
الف- ممکن است موجبات شکاف درون حکومتی شود؛
ب- حکومت بدون هر گونه دستاوردی در واقع تسلیم شده است. فقط برای آن که حاضر به مذاکره نشده است. آش نخورده و دهان سوخته.‌ به گمانم حکومت سناریوی سوم‌ را بیشتر می‌پسندد؛

۳- چنان چه جمهوری‌اسلامی موجودیتش را در خطر ببیند، بس محتمل است تن به مذاکره محدود با ایالات متحده دهد. تحریم‌ها اندک اندک برداشته شده و فعالیت هسته‌ای و پشتیبانی از تشکلات ضد اسرائیلی متوقف شود. ولی چنین سناریویی درمانی برای بحران‌های فراگیر و سخت جمهوری اسلامی نخواهد بود. بنابراین شاید کسانی درون حکومت یافت شوند که مشوق سناریوی چهارم باشند؛

۴- پذیرش مذاکرات باز و فراگیر با ایالات متحده و آب شدن همه یخ‌های دو سویه و سرانجام برقراری مناسبات رسمی تهران- واشنگتن، گرچه در نهایت محتوم‌ خواهد بود، ولی رهبر تمام قد در برابرش ایستاده‌است؛

۵- با فرض به بن‌بست رسیدن ۴ سناریوی پیشین و تمرکز حکومت بر تداوم فعالیت هسته‌ای، استمرار ایده محور مقاومت‌ و تداوم‌ نگاه به شرق، اجرای سناریوی حملات هوایی و سایبری گسترده با امید کشاندن مردم‌ به خیابان در جهت تغییر رژیم، قابل تامل است.

تلگرام نویسنده
@karimipour_k