اردوغان و ایرانیان ساکن ترکیه

خیلی از شکست اردوغان در انتخابات شوراها و شهرداریهای ترکیه ذوقزده نشوید و زود به این نتیجه نرسید که: «اردوغان رفتنی است». فاصله دو رقیب از هم کم است. نه پیروزی چشمگیری در کار بوده، نه شکست چشمگیری. چندین دوره است نتیجه انتخابات همین بوده اما اردوغان همچنان در قدرت مانده. تا انتخابات بعدی چهار سال مانده. زمین گرد و خدا بزرگ است. اردوغان هر بار راه ماندن در قدرت را پیدا کرده. تا چهار سال دیگر هم پیدا می‌کند.

دلیلی ندارد ایرانیها از شکست اردوغان شادمان باشند. به‌عکس، شکست او باید مایه نگرانی ایرانیان باشد.

خرداد سال گذشته که انتخابات مجلس و ریاست جمهوری ترکیه را برای بی‌بی‌سی پوشش می‌دادم، پس از پایان رأی‌گیری به دفتر مرکزی حزب جمهوری خلق رفتم که دبیرکلش رقیب اصلی اردوغان بود. میان عده‌ای که آنجا جمع بودند، صدای خانم و آقایی به گوشم خورد که می‌کوشیدند با انگلیسی دست و پا شکسته‌ای چیزی را به کارکنان حزب بفهمانند و موفق نمی‌شدند. از لهجه‌شان پیدا بود ایرانی‌اند. نزدیک شدم و پرسیدم چه می‌خواهید بگویید تا من ترجمه کنم.

خانمه گفت: ما اومدیم رأی بدیم. کارت ملی ترکیه را به دست گرفته، به کارکنان آنجا نشان می‌داد و می‌گفت: وی هَو بولو کارت، وی هَو بولو کارت. منظورش این بود که کارت ملی کبود رنگ دارد و شهروند ترکیه است (کارت خارجی‌ها صورتی رنگ است ولی نمی‌دانم چرا از اتاق فرمان به من می‌گویند سفید است). گفتم خانم اولاً دو ساعت است رأی‌گیری تمام شده، در ثانی اینجا باید مدتها قبل از انتخابات ثبت نام کنی و بروی در حوزه‌ای رأی بدهی که برایت تعیین شده، مثل ایران نیست که شناسنامه‌ات را برداری ببری هر جا دلت خواست رأی بدهی (آن وقت عده‌ای مغرض می‌گویند در ایران دموکراسی نیست 😹).

ثالثاً کجای دنیا برای رأی دادن می‌روند دفتر حزب رأی می‌دهند؟ گفت آخه می‌خوایم به آقای کیلیچتاراوقلو رأی بدیم (منظورش کمال قلیچدار اوغلو بود). بعد رو کرد به جمع و گفت: اردوغان نو، نو اردوغان. گفتم آبجی، شما تو ایران می‌خواستی مثلاً به روحانی رأی بدی، می‌رفتی ستاد روحانی رأی می‌دادی؟ وانگهی این «بولو کارت» را همین اردوغان دست شما داده. قلیچداراوغلو لنگه کفش کهنه هم دست ایرانی‌ها نمی‌دهد. یکی از دلایلی که ملت دارند به او رأی می‌دهند این است که چرا «بولو کارت» داده دست شماها.

هم‌میهنان عزیز عنایت ندارند که حاکمیت اردوغان و حزبش بهترین اتفاق برای ایرانیان است. از دولتیِ سرِ اردوغان بوده که خیل عظیمی از ایرانیان که به هیچ جای دیگری نمی‌توانند مهاجرت کنند، در ترکیه ساکن شده و کار و کاسبی دارند. کجای دنیا با قرارداد اجاره‌خانه به شما اجازه اقامت می‌دهند؟ کجای دنیا می‌توانستید با خرید خانه، شهروند کشوری بشوید، بی‌آنکه حتی در آن کشور مقیم باشید؟

با همین خریداری حق شهروندی است که تعداد زیادی بازرگان ایرانی توانسته‌اند از تحریم‌های بانکی مصون بمانند و چرخ صادارات و واردات ایران را بچرخانند. درست است که چپاولگران جمهوری اسلامی با استفاده از همین ترکیه است که تحریم‌ها را دور می‌زنند اما فراموش نکنیم آنکه از تحریم‌ها آسیب می‌بیند، شهروند عادی ایرانی است. بخش خصوصی است که بیشترین زیان را می‌بیند و همین بخش خصوصی هم به مدد استفاده از امکانات ترکیه می‌تواند به حیات خود ادامه دهد.

اردوغان برود، همه این امکانات می‌رود. حزب جمهوری خلق که در انتخابات دیروز برنده شد، صد در صد با سیاستهایی که طی سالهای حکومت اردوغان به سود ایرانیان تمام شده، مخالف است. در صورتی که این حزب قدرت بگیرد. مهاجرت به ترکیه، سرمایه‌گذاری و کسب و کار در این کشور برای ایرانیان دشوار خواهد شد. روزنه‌ای که ترکیه برای نفس کشیدن از تحریم‌ها بازکرده، بسته خواهد شد.

ویژگی این حزب، غربگرایی و بازگشت ترکیه به دورانی است که به همسایگانش از جمله ایران می‌گفت: پیف پیف، شما بو می‌دهید، ما آوروپالی‌ایم.
در صورتی که اردوغان از قدرت بیفتد، حتی پناهجویی هم در ترکیه دشوار خواهد شد.

جالب است که هم‌میهنان ما به ترکها درس سیاست هم می‌دهند. می‌آیند ترکیه عرقشان را می‌خورند، دیسکو می‌روند، با شلوارک کنار دریا عشق و حالشان را می‌کنند، از خدمات بانوان عفیفه بهره‌مند می‌شوند، کمال آزادی را دارند، هیچکس هم به آنها چیزی نگفته، آن وقت بر می‌گردند به ترکها می‌گویند که اسلام بدبختشان خواهد کرد و ترکیه هم مثل ایران خواهد شد.

عزیزان، اسلام‌گرایان بیش از بیست و یک سال است در ترکیه سر کارند، در همه این سالها نه یک مشروب‌فروشی را بسته‌اند، نه یک قمارخانه و نه هیچ نوع مرکز تفریحی را. در همین ماه رمضان، میکده‌ها در مناطق توریستی غلغله است. اینجا اگر می‌خواست ایران شود، در این بیست و یک سال می‌شد. پنجاه سال دیگر هم اردوغان و حزبش سر کار بمانند، ترکیه ایران نمی‌شود.

تلگرام نویسنده