من یک برلینی هستم!

دیروز برلین میزبان بیش از ۸۰ هزار ایرانی بود که از همه جای  دنیا به این شهر بزرگ، مهربان و تاثیر گذار در تاریخ قرن بیستم، آمده بودند تا با شعار های «زن، زندگی، آزادی»، «آزادی، آزادی، آزادی!»، «مرگ بر دیکتاتور» و «جمهوری اسلامی نمیخایم»، پیام روشنی را به تهران و نیز به لندن، بروکسل و واشنگتن مخابره کنند.

تجمع بی‌نظیر ایرانیان و حامیان آلمانی، ترک، کرد و…  ما تحسین همگانی را بر انگیخت. رسانه‌های معتبر آلمان و جهان گزارش تجمع را در صدر برنامه‌های خبری خود قرار دادند و نشان دادند که پیام را دریافت کرده‌اند و  سیاستمداران، دیگر نخواهند توانست خود را به کری بزنند و با اقدامات نمایشی، خود را از واکنشی  مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر  در مقابل سرکوب بربرمنشانه حکومت کودک‌کش اسلامی معاف کنند.

بی‌تردید، پیام دیروز برلین  به خوبی به تهران و همه جای ایران هم رسیده است. جوانان از همدلی، انضباط و فداکاری ده‌ها هزار هم میهن خود که  صدها کیلومتر  راه را با صرف هزینه  طی کردند تا پیوند دست ها را به مشتی واحد و پیوند صداها را به فریادی واحد بدل کنند، «انرژی مثبت» گرفتند. خامنه‌ای و سرداران دزد و فاسدش، گرچه کماکان در ظاهر خود را به کری خواهند زد و دستگاه مبتذل پروپاگاندای روسی خود را در خدمت تخفیف این حرکت بی‌نظیر جامعه مهاجران در اروپا  بسیج کرده‌اند، اما در خلوت و در اتاق های بی‌فکری خود می‌دانند که این جامعه مهاجر مطالبات ده‌ها میلیون ایرانی اسیر در چنگال حکومت جهل و خرافه را بازتاب می‌دهد و از امروز  همه دنیا  سند غیر قابل انکاری در دست دارند که در آن خواسته های مردم ایران ثبت شده است.

دیروز در هوای دلپذیر و پاییزی برلین بوی عطر دل‌انگیز تغییر در همه جای میدان بزرگ اطراف برج پیروزی موج می‌زد. عطری که در سخنان سنجیده حامد اسماعیلیون، خانم بلوچ و بقیه سخنرانان هم، شامه‌ها را نوازش می‌داد و یادآور روزی بود که جوزف کندی در همبستگی با برلین دو پاره و در پاسداشت بذر امید، با فریاد  «من یک برلینی هستم!» (Ich bin ein Berliner) پیام روشن خود را به کرملین مخابره کرد.

دیروز هرکدام از ما ایرانیان  یک برلینی بودیم و یک پیام! پیام امید و اراده! پیامی که دیگر در گوش «سرداران گوساله» «نوار» نیست و باید شنیده شود، پیش از این که دیگر کاملا دیر شده باشد!

****
پ. ن.: برای اطلاع جوان‌تر ها،  ارتشبد ازهاری که در آستانه انقلاب بهمن، مدت کوتاهی نخست وزیر شده بود، در انکار فریادهای انبوه و شبانه مردم ادعا کرد که نواره! در راهپیمایی‌های روزانه بعدی، مردم با شعار «ازهاری گوساله! باز هم بگو نواره، نوار که پا نداره» این سردار نادان را به سخره گرفته بودند.

فیسبوک نویسنده