مشارکت سیاسی پس از انتخابات ۱۴۰۰!‏

‏- نقدی بر بیانیهٔ جمعی از فعالان مدنی و سیاسی ایران درباره اعتراضات شهروندان خوزستانی

با یکدست شدن حاکمیت پس از انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ جمهوری ‏اسلامی حتّی همان نقاب‌های شبه‌دمکراتیک و حداقلی را تاکنون در لوای یک ‏حاکمیت دوگانه و پلی‌آرشیک بر چهره داشت از رخسار برکشید.

حال همانند دوران حکومت خودکامۀ محمدرضاشاهی پس از تأسیس حزب واحد ‏رستاخیز در ۱۱ اسفند‎ ‎‏۱۳۵۳‏‎ ‎خورشیدی دیگر چهرۀ عریان و بزک نشدۀ حاکمیت ‏تمامیت‌خواه ولایت مطلقۀ فقیه به شکل آشکار در معرض دید عموم قرار دارد. از این ‏تاریخ به بعد در مواجهه با مخالفان و دگراندیشان و دگرباشان جمهوری اسلامی دیگر ‏یا مجبور است به سوی سرکوب شدید آنها حرکت کند و یا همانند شاه آنها را مجبور ‏به ترک وطنشان بگرداند.

در مقابل نیز کنش‌گران سیاسی اپوزیسیون در داخل و خارج از کشور نیز تنها با ‏شخص ولی‌فقیه به عنوان صاحب‌اختیار و تصمیم‌گیرندۀ اصلی در کشور مواجه ‏می‌باشند آنها نیز دیگر نیازی به مطرح کردن انتقادات در برابر شخصیت‌های ‏غیرمسوول ندارند و باید بدون مسامحه و مماشات مقام عظمای ولایت را مورد خطاب ‏و پرسش قرار دهند و با او به عنوان مسوول اصلی و بلامنازع حاکمیت - نگاه کنید به ‏اصل تحمیل شده ۱۱۰ قانون اساسی - عواقب و نارسایی‌های تمامی ‏تصمیم‌گیری‌های خرد و کلان کشور را مورد بررسی و نقد قرار دهند.
‏
از خرداد ۱۴۰۰ دیگر بایستی با صراحت عنوان گردد که منظور از اصلاح ساختاری ‏کلان یعنی برچیده شدن حاکمیت ولایت مطلقۀ فقیه است. آنها باید بگویند ‏مردم‌سالاری و ولایت فقیه دو شهریاری هستند که در یک اقلیم نمی‎گنجند. آنها ‏بایستی با نهایت متانت و صراحت بگویند ما ولایت‌فقیه نمی‌خواهیم. همان‌گونه در ‏انقلاب ایران نیز با سلف او یعنی شاه تصفیه حساب ملی خود را انجام دادیم. ‏حکومتی که هیچ امکان مشارکت سیاسی قانون‌مند برای دگراندیشان حتی برای ‏ملتزمین به همین قانون اساسی در درون نهادهای قانونی حکومتی باقی نگذاشته ‏است خود باید در نهایت عواقب این بی‌تدبیری‌های ممتد و دامنه‌دار خود در مواجه با ‏مطالبات بحق شهروندان به مثابه صاحبان اصلی قدرت را بپذیرد و راه برای شکل‌گیری ‏مسالمت‌آمیز ارادۀ سیاسی قانون‌مند و دمکراتیک آنان باز کند. حاکمیت باید بترسد از ‏عواقب ناگوار مقاومت در برابر سیل خروشان خشم و غضب شهروندان.‏

حاکمیت باید این آموزۀ بزرگ تاریخی را آویزۀ گوش خود کرده باشد آنانی‌که از ‏تاریخ درس نگرفته باشند در نهایت بوسیله خود تاریخ مجازات خواهند شد.‏