انتخابات سرد‌ و درماندگی ولی مطلقه

خامنه‌ای که همواره میزان مشارکت انتخابات‌ها و شرکت در تظاهرات حکومتی را نشانه مشروعیت نظامش به شمار می‌آورد و برای رسیدن به این هدف از انواع ترفندها بهره می‌جست این‌بار در “انتخابات” ۱۴۰۰ تصمیم گرفت علاوه بر کسب مشروعیت بالا، با برکشیدن مهره گوش‌به‌فرمانش به سمت ریاست جمهوری، به آرزوی دیرینه‌اش که داشتن تدارکات‌چی بدون چون‌وچرایی بود، تحقق بخشد به‌ویژه آنکه تلاشش در کودتای انتخاباتی ۸۸ در نهایت با ناکامی روبرو شده بود.

ترفند‌ها و رویکرد ولی مطلقه فقیه در پیش از انتخابات و در جریان آن، دگرگونی‌های زیادی داشت. در پیام نوروزی همچون گذشته نه چندان دور، به عوام‌فریبی روی آورد و حتی مخالفینش را برای بالا بردن “اقتدار ملی” به مشارکت دعوت کرد.

پس از آنکه کارزار “نه به جمهوری اسلامی و رای بی رای” و نامه‌ها و تومارهای پر شمار با هزاران امضاء از داخل و خارج کشور، خواستار تحریم انتصابات ۱۴۰۰ گردید و این خواسته با توجه به کارکرد ۴۲ ساله رژیم از جمله در سرکوب آزادی‌ها، تبعیض‌های گسترده علیه زنان و اقوام، فساد نهادینه شده، بی‌توجهی به منافع ملی و دلسردی و بی‌اعتمادی اکثریت مردم داخل کشور نسبت به صندوق رای، در میان اقشار و طبقات گوناگون بازتاب مثبتی یافت و حاکمیت از راه نظرسنجی‌های گوناگون دریافت که این‌بار با مشارکت حداقلی روبرو خواهد گردید. این‌بار ولی مطلقه به چماق دین مسلح شد و اعلام کرد شرکت در انتخابات (مانند نماز خواندن) “واجب عینی” [۱] است. رهبر  همچنین اجازه داد که زنان بدون اجازه شوهرانشان در انتصابات شرکت کنند! رهبر هم‌چنین برای “خواص و علما” نیز وظیفه تعیین کرد و از آنان خواست که مردم را در “انتخاب درست” یاری دهند. و سرانجام حتی رأی سفید را نیز “حرام” اعلام نمود. در سخنرانی دیگری با استناد به “قرآن” شرکت در انتخابات را عمل صالح” دانست!!

با وجودی که سخنگوی شورای نگهبان پس از مهره چینی تحقیر آمیز نامزدها کوشید میان میزان مشارکت و مشروعیت انتصابات تفکیک قایل شود اما برخی از روحانیون هوادار پروپاقرص ولی مطلقه کوشیدند به‌هرترتیب از جمله با تهدید، مردم را به پای صندوق رای کشانند.

از جمله علم‌الهدی پدر زن رییسی گفته بود “تحریم کنندگان انتخابات مسلمان نیستند.”[۲] وی در فرصتی دیگر تحریم کنندگان را تکفیر کرد.

همزمان، دستگاه سرکوب نیز به حرکت درآمد و فرمانده نیروی انتظامی تهدید کرد: پلیس و دستگاه قضایی طبق قانون با کسانی که مردم را به شرکت نکردن در انتخابات دعوت می‌کنند، برخورد خواهد کرد.

با شل‌شدن فضای امنیتی پیش از رای‌گیری، بسیاری از مردم در گردهم‌آیی‌های خیابانی که ویدئوهای آنها در یوتیوب قابل دسترسی است، به‌صورت آشکار و با شجاعت کارکرد رژیم را به محاکمه کشیدند و شخص خامنه‌ای را متهم اول سنجیدند و گویندگان فراوانی ضمن تشویق مردم به خانه‌نشینی در روز انتصابات اعلام کردند که در این نمایش شرکت نخواهند کرد. برخی از کنشگران داخلی و نیروهای سیاسی خارج کشور نیز با شرکت در كلاب‌هاوس از جمله به کارزار تحریم دامن زدند.

نظرسنجی‌های رسمی و غیر رسمی، وزیر کشور را ناچار ساخت به “سردی ” انتصابات اعتراف کند. و خامنه‌ای دو روز پیش از رآی گیری با درماندگی تمام در یک سخنرانی زنده که متن آن در تارنمایش حذف شده است، ناچار شد با اعتراف ضمنی به همگیر شدن تحریم ، تهیدستان شهری را که در خیزش‌های ۹۶ و ۹۸ خشم شان را با قربانیان فراوان از رژیم ولایی نشان دادند به شرکت در انتصابات دعوت کند:

- بعضی کسانی که اظهار تردید می‌کنند در امر شرکت در انتخابات .... اینها قشرهای محروم جامعه هستند. اینرا من از نظرخواهی‌ها و نظر سنجی‌ها اطلاع دارم. اینها بعضی از اقشار جامعه هستند که توقعات بجایی دارند و گلایه دارند که این توقعات برآورده نشده مسئله معیشت، مسئله مسکن مسئله اشتغال که خوب بایستی مسئولین کشور به این مسائل برسند و باید می‌رسیدند به این مسائل. اینها دست و دلشان به انتخابات نمی‌رود و می‌گویند خوب حالا شرکت کردیم چه فایده؟ بنظر من گلایه اینها بجاست اما تصمیم گیریشان به جا نیست ....و دولت آینده باید حل این مشکلات را در صدر برنامه‌هایش قرار دهد. اما نرفتن اینها پای صندوق رآی مشکل را حل نمی‌کند.

اعتراف خامنه‌ای برای اولین بار به برخی نارسایی‌ها و رویگرداندن بخش مهمی از مردم از انتصابات و به‌رسمیت شناختن اعتراض آنها علیه رژیم دینی‌اش، با اعتراف شاه “به شنیدن صدای انقلاب مردم” در سال ۵۷، البته در حال و هوای دیگر، قابل مقایسه است. تفاوت این اعتراف‌ها در زمان درماندگی این دو دیکتاتور در این است که شاه مسئولیت مشکلات از جمله ظلم و فساد و اختناق و سرکوب آزادی‌ها را به گردن می‌گرفت و قول می‌داد دولتی ملی با رویکرد آزادی‌خواهی بر سر کار آورد اما خامنه‌ای خودکامه رویکرد همیشگی‌اش را تکرار کرد و بدون اشاره به فضای اختناق و سرکوب در کشور، تقصیر را به گردن دولت انداخت؛ گویی وی در این نظام از هیچ گونه مسئولیتی برخوردار نیست!

خامنه‌ای با بهری‌گیری از تمام امکانات حکومتی‌اش توانست نور چشمی‌اش را بدون چالش البته با تخلفات بسیار و با نگرانی تمام، از صندوق انتصابات بیرون کشد.

رئیسی بر پایه قوانین جمهوری اسلامی می‌بایست پیش از اعلان نامزدی از ریاست قوه قضاییه استعفا دهد اما وی قانون شکنی کرد و شورای نگهبان این تخلف را نادیده گرفت. رییسی که مدرک تحصیلی‌اش جعلی خوانده شده است می‌بایست در گردهم آمایی انتصآباتی‌اش مقررات بهداشتی را رعایت کند تا از انتشار بیشتر ویروس کرونا جلوگیری نماید اما وی با گرد آوردن حدود ۴ هزار نفر از شهرهای مختلف خوزستان از این مقررات سرپیچی نمود. انتصابات باید ساعت ۱۲ روز ۲۸ خرداد پایان می‌یافت اما بطور غیر قانونی به روز بعد کشیده شد و شورای نگهبان برآن صحه گذارد.

وحید حقانی، دست راست خامنه‌ای در بیت، اقرار کرد که وی نگران استعفای سه نامزد باقیمانده در انتصابات بوده است که اگر روی می‌داد رئیسی تنها نامزد باقی می‌ماند و “یقینا چالش بزرگی برای نظام... بوجود می‌آمد.”[۳] وی این رویداد را که بی‌شک بخشی از معماری انتصابات بود “امداد الهی” خواند.

اما تلاش دوم خامنه‌ای برای ایجاد مشارکت بالا برغم ترفندهای گوناگون با ناکامی مفتضحانه‌ای روبرو شد. خامنه‌ای در یکی از سخنرانی‌هایش گفت: “عدم حضور در انتخابات به معنی فاصله گرفتن مردم از نظام اسلامی است”. برپایه آمار کاملا غیرقابل اعتماد رسمی، اکثریت مردمان کشور بر فاصله گرفتن‌شان از نظام اسلامی مهر تایید زده‌اند. حدود ۶۴ در صد واجدان شرایط یا در انتصابات شرکت نکردند و یا با آرای باطله (۱۲٪) و سفیدشان مخالفتشان را با رژیم دینی اعلام کرده‌اند. این شکاف حداقل در شهر تهران که آمار رسمی آن اعلان شده ورشکستگی مشارکت در انتصابات را بخوبی نشان می‌دهد. در این شهر تنها ۲۶٪ در انتصابات شرکت کرده‌اند ۱۲٪ آرای ریخته شده در تهران آرای باطله بوده است. میزان مشارکت در انتصابات اخیر در کشور، حدود ۲۰٪ از سال ۹۶ کمتر بوده است. شگفتی این جاست که بر اساس امار رسمی مجموع آرای چهار نامزد انتخابات و آرای باطله حدود ۴۴۷ هزار رای از کل آرای ثبت شده کمتر است[۴]!!

پرسش این است که چگونه ادعای ولی مطلقه فقیه مبنی بر “حضور حماسی و شورانگیز در انتخابات ۲۸ خرداد”[۵] در این انتصابات سرتا پا جعلی توجیه‌پذیر است؟ آیا این رهبر خودکامه، خود شیفته و غیر پاسخگو هنوز اکثریت مردم ایران را پس از این ناکامی شگفت‌انگیز “رعیت” به شمار می‌آورد؟

خرداد ۱۴۰۰
mrowghani.com
————————————-
[۱] - رهبر انقلاب: رآی دادن واجب عینی است/ رآی سفید حرام است. رسانه‌های ایران، ۱۶ خرداد ۱۴۰۰
[۲] - علم الهدی: تحریم کنندگان انتخابات مسلمان نیستند، بنیاد مسیحی ایرانیان، ۱۷ خرداد ۱۴۰۰
[۳] - تحلیل وحید حقانیان، عضو ارشد بیت رهبری در باره انتخابات. عصر ایران، ۱۹ ژوئن ۲۰۲۱
[۴] - واکنش کمیسیون اصل ۹۰ مجلد به رسوایی چهار میلیون رای باطله، دویچه وله ۲۰/ ۰۶/ ۲۰۲۱
[۵] - پیام خامنه‌ای یک روز پس از انتخابات ۱۴۰۰، پایگاه اطلاع‌رسانی خامنه‌ای ۳۰ خرداد ۱۴۰۰