شاهین جنگی آمریکا و کوروش بزرگ

ناگهان صفحه‌های شبکه‌های اجتماعی ایرانیان پر می‌شود از پیام الیوت ابرامز، نماینده ویژه ‏وزارت خارجه آمریکا در مورد ایران و ونزوئلا در مورد روز کوروش بزرگ (هفتم ‏آبانماه). اکنون که جان بولتون دیگر در دولت دانالد ترامپ نیست و مشغول فروش کتاب خود ‏است، الیوت آبرامز، ته‌مانده کاسه نومحافظه‌کاران (نئو کانها) به یاد کوروش بزرگ می‌‏افتد.‏

گرچه کوروش بزرگ پیوندی به بلندای دوران نگارش قانون اساسی آمریکا با بنیانگذاران ‏آمریکا ‎پیوند دارد و آنان کتاب کوروش پروری نوشته گزنفون، تاریخ‌نگار یونانی را خوانده‌اند و توماس جفرسون ‎به نوه خویش پیشنهاد کرده این کتاب را بخواند، ولی الیوت آبرامز از ‏جنس دیگری است و از شاهین‌های جنگ‌طلب آمریکاست.‏

شیوه نگارش پیام نشان می‌دهد که نگارندگان ایرانی پیام برای الیوت آبرامز، یا پیشینه و ‏ویژگی شخصیتی الیوت آبرامز، این سیاستمدار کهنه کار و مجرم بخشوده شده از سوی ‏جورج بوش را نخوانده‌اند و یا برایشان اهمیت نداشته است و این فرد را که هیچ نزدیکی ‏فکری و رفتاری با کوروش بزرگ نداشته را به او، پیوند زده‌اند.

ناگفته نماند که به سبب کشتار دگراندیشان و مخالفان سیاسی و سرکوب جنبش آزادیخواهانه ‏مردم ایران از سوی جمهوری اسلامی، هرکسی می‌تواند در زمینه نقض حقوق بشر از سوی ‏رژیم اسلامی ایران، پیام که هیچ، کتابها بنویسد، لیکن نگارش این پیام از سوی الیوت ‏آبرامز، مرا به یاد “گربه شد عابد و زاهد و مسلمانا” می‌اندازد.

الیوت آبرامز، از ‏نومحافظه‌کاران آمریکا که نقش او در پرونده ایران – کونترا در کنار نام اولیور نورث هنوز ‏از یاد نرفته و همراه با همپالگی‌های نومحافظه کارش از ویلیام کریستول، رابرت کی گن، ریچارد پرل، پائل وولف و ویتز، جیمز ووسلی، دانالد رمزفیلد، دیک چینی، جان ‏بولتون و … در نگارش “پروژه‌ای برای آمریکای قرن نوین ” در یادهاست، همان‌هایی که ‏در کابینه جورج بوش پسر، سیاست‌های وزارت خارجه و وزارت دفاع را رقم می‌زدند و ‏در سال ۲۰۰۳ حمله به عراق و سرنگونی صدام حسین دیکتاتور عراق را سامان دادند و ‏عراق را شخم زدند.‏

به راستی چه پیوندی بین بابل و پیروزی بدون خونریزی کوروش کبیر در ۵۳۹ سال پیش ‏از میلاد و حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ از سوی دولت برانگیخته نومحافظه کاران می‌توان ‏یافت؟

کاش الیوت آبرامز پیش از آنکه در مورد کوروش و حقوق بشر او و دستاوردهای انسان‌‏مدارانه‌اش بنویسد کتاب کوروش پروری گزنفون را در کتابخانه کنگره آمریکا با حاشیه‌‏نویسی‌ها و یادداشت‌های جفرسون می‌خواند و آن را با “پروژه‌ای برای آمریکای قرن ‏نوین” مقایسه می‌کرد.

الیوت آبرامز که نقش کلیدی در معماری حمله نظامی به عراق در کارنامه اوست، در دولت‌های رونالد ریگان به موضوع ایران – کونترا، دروغ گفتن به کنگره؛ ماجرای اولیور ‏نورث - مک فارلین و محکومیت دو ساله گره خورده است و در طراحی سیاست خارجی ‏علیه دولت نیکاراگوئه و پشتیبانی از نظامیان السالوادور در کشتار مردم غیر نظامی نقش ‏اساسی داشته و از دیکتاتور نظامی گواتمالا نیز پشتیبانی نموده است و تمامی ذهنیت او در ‏سیاست خارجی پیرامون جنگ و کشتار دور می‌زند، ناگهان در دولت ترامپ، پیام صلح ‏کوروش بزرگ را نمایندگی می‌کند؟

در دوره‌ای که دانالد ترامپ، خود را پس از آبراهام لینکلن، بزرگترین پشتیبان سیاهان ‏آمریکا می‌خواند، الیوت آبرامز جنگ طلب، از کوروش بزرگ یاد میکند.‏

بیهوده نیست که گفته اند: آب که سربالا رفت، قورباغه ابوعطا می‌خواند.

رضا گوهرزاد
‏۲۹ اکتبر ۲۰۲۰‏