رهبر روان‌پریش و گروگان‌گیری مردم ایران

* این نظام اهریمنی که کرونا وتحریم را به هم پیوند زده و انواع کمک‌های پزشکی و تجهیزاتی حیاتی را رد می‌کند و فقط پول نقد می‌طلبد را می‌توان به آن گدائی تشبیه کرد که کودکی را کرایه کرده (در این مورد ربوده) و او را افلیج و ژولیده به نمایش می‌گذارد و می‌گوید گرسنه‌ایم کمک کنید و تاکید هم می‌کند غذا نمی‌خواهیم فقط پول نقد.

ایران ما روزگار سختی را می‌گذراند و دردا که چشم انداز هم بسی تیره و تار است. اگر گشایشی ناگهانی همچون کشف واکسن و داروی موثر پدید نیاید، بی کم و کاست در کشور، با یک فاجعه بزرگ روبرو خواهیم بود. اصلی اخلاقی و میثاقی نانوشته در میان نخبگان عرصه‌های مختلف عمل می‌کرد که در این شرایط تنها باید بفکر جان مردم، بسیج همه امکانات ملی برای مبارزه با عفریت کرونا بود و تصفیه حساب با جمهوری اسلامی را با ید به بعد موکول کرد. اما هرچه پیش تر می‌رویم عملکردهای هولناک نظام جای کمتری برای این رویکرد درست باقی می‌گذارد. اگر در مراحل اولیه نزول این بلای جهانی، ندانم کاری و ناکارآمدی، درهم ریختگی ساختارسیاسی و نبود مرکز تصمیم گیری، تحجر و افراط گری دینی، پیشبرد اهداف سیاسی ونگاه امنیتی، پنهانکاری و خوارداشت جان انسان غیرخودی ایرانی از ویژگی‌ها و مشخصات عملکردهای نظام بود اینک در کنار همه این‌ها دو ویژگی و دو رویکرد جنایتکارانه نقش برجسته تری دارد: به گروگان گرفته شدن آشکار جان مردم و پیش گرفتن طرح “امنیت جمعی” در شرایط ویژه ایران.

جان مردم گروگان اهداف سیاسی نظام
اکنون به طور اشکار، جمهوری اسلامی با پیوند دادن کرونا وتحریم در این بلای کشنده فرصتی را می‌بیند که به باج خواهی جهانی بپردازد. در این عرصه نیز کارزاری سیاسی، دیپلماتیک و رسانه‌ای به راه انداخته است. نامه روحانی به مردم آمریکا، پیام فریبکارانه ظریف، نامه هشت کشور روسیه، چین، سوریه، ایران، کره شمالی، ونزوئلا، نیکاراگوئه و کوبا به آنتونیو گوترش‌، دبیرکل سازمان ملل متحد، برای لغو تحریم‌های اقتصادی که قابل تصور است مبتکر آن جمهوری اسلامی باشد ، برخی تحرکات در میان نیروهای سیاسی ایرانی نزدیک به نظام در روزهای اخیر، رد کمک‌های پزشکی و داروئی و بازگرداندن هیات پزشکان بدون مرز ودر کنار آنها درخواست وام از صندوق بین المللی پول برای مقابله با کرونا ... همه و همه نشان از این دارند که جان و سلامت مردم ایران در نگاه این حاکمان کمترین جایگاه را دارد و وثیقه معامله انان است برای حل مشکلات مالی و شکست بن‌بست‌های سیاسی شان. جان کلام حکومت اسلامی به جهانیان این است اگربه لغو تحریم‌ها جواب مثبت ندهید آنگاه کووید ۱۹ در سطح جهان قابل کنترل و غلبه نخواهد بود. رئیس جمهور نظام حتا این تهدید را برزبان آورد.

حکومت اسلامی در شرایطی مبارزه موثر با کرونا را در عمل به لغو تحریم‌ها مشروط کرده است که امکانات متعددی برای تامین مالی تجهیزات و امکانات ضرور پزشکی دردست دارد. کافیست به دو مورد از ان منابع برای خرید نیازهای درمانی و بیمارستانی کشور و نجات جان مردم اشاره شود. سپرده ارزی ایران حاصل از فروش‌های قبلی نفت نزد دولت چین ده‌ها میلیارد است که ایران مکلف به خرید کالا از این کشورمی باشد. چین که تاحدود زیادی در کشورخود بر این ویروس غلبه کرده، هم اکنون بیشترین امکان را برای صدور تجهیزات پزشکی مورد استفاده در مبارزه با کرونا دارد. منبع دیگر بخشی از اموال غارت شده از ملت ایران است که در ارگانهای زیر نظر بیت رهبری جن زده متمرکز شده و به قریب ۹۵ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود. نقل است از دیوید ساسولی رئیس پارلمان اروپا که گفته است ایرانی‌ها از اتحادیه اروپا کمک تجهیزات پزشکی و بهداشتی نمیخواهند، فقط پول میخواهند.

این نظام اهریمنی که کرونا وتحریم را به هم پیوند زده و انواع کمک‌های پزشکی و تجهیزاتی حیاتی را رد می‌کند و فقط پول نقد می‌طلبد را می‌توان به آن گدائی تشبیه کرد که کودکی را کرایه کرده(در این مورد ربوده) واو را افلیج و ژولیده به نمایش می‌گذارد و می‌گوید گرسنه ایم کمک کنید و تاکید هم می‌کند غذا نمی‌خواهیم فقط پول نقد.

”امنیت جمعی” یا نسل کشی و ضعیف کشی: جنایت علیه بشریت
مقامات رسمی نظام واز جمله رئیس جمهور آن اصطلاح امنیت جمعی را به کار می‌برند که مراد این است که با ابتلای دو سوم مردم ایران، یک سومی که مبتلا نشده‌اند، مبتلا شدگان به بیماری در شکل ضعیف آن و زنده ماندگان مصونیت جمعی خواهند داشت وامکا ن غلبه برویروس کرونا فراهم خواهد شد. دکتر اکبر فتوحی استاد اپیدمیولوژی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران و رئیس موسسه ملی تحقیقات سلامت روز اول فروردین به وزیر بهداشت ایران نوشته است: “این روزها متاسفانه افرادی این سخن نادرست را مطرح کرده‌اند که بدون درگیر شدن دو سوم مردم کشور و ایجاد ایمنی جمعی این اپیدمی خاموش نخواهد شد. ... بدیهی است که نباید مفهوم ایمنی جمعی هدف و روش کنترل اپیدمی فرض شود. این نگاه بسیار غلط است. درگیری دو سوم مردم در بهترین حالت یعنی بیش از ۴۵۰.۰۰۰  مورد مرگ که ۳۰۰.۰۰۰ مورد آن در افراد کمتر از ۷۰ سال رخ خواهد داد؛ ۸ میلیون بستری خواهند شد و ۵/ ۱ میلیون نفر هم به آی سی یو نیاز خواهند داشت که به دلیل عدم امکان فراهم کردن آن یعنی میزان مرگ بیشتر... کنترل وسیع اپیدمی تنها گزینه پیش رو است و از گسترش اپیدمی با تمام توان و تا زمان آماده شدن واکسن باید جلوگیری کرد... باید اپیدمی همین الان با تمام قوا سرکوب شود و اگر اندازه اپیدمی از نقطه بحرانی گذر کند و دیر شود دیگر امکان هیچگونه مدیریتی نخواهد بود و سیل آن از روی کشور عبور کرده و آثار مخرب آن باور نکردنی خواهد بود.”

به نظر می‌رسد در عمل به خاطر همه تعلل‌ها و ناتوانی‌ها و شوم اندیشی‌های مقامات، در ایران کنترل امور از دست خارج شده و احتمال فرود بهمن وار فاجعه هردم گسترش می‌یابد. در این میان آنان با ارائه اماری دستکاری شده، اقدامی که در ان تبحر کافی دارند، می‌کوشند روال امور را در ایران کم و بیش مثل سایر کشور‌ها نشان دهند. اما شواهد نشان می‌دهند علیرغم برخی اقدامات دیرهنگام و نمایشی درعمل اوضاع به حال خود رها شده است.

همان گونه که دکتر فتوحی تاکید کرده است، کنترل وسیع اپیدمی تنها گزینه پیش رو است. رها کردن و یا اقدامات نیم بند و نمایشی در واقع به معنای عملی پیشبرد طرح “امنیت جمعی” است. در شرایط مشخص ایران این رویکرد یعنی پذیرش مرگ اگر نه ملیون‌ها که صدها هزار تن ازمردم ، عمدتا از میان اقشار ضعیف، سالمندان و محرومان جامعه. این یعنی نسل کشی ، یعنی جنایت علیه بشریت ، یعنی داروینیسم اجتماعی، رویکردی به نهایت ارتجاعی و فاشیستی.

رهبر روان پریش و جن زده
بحران کرونا به روشنی نمایشگر عمق فساد و فرسودگی و فروپاشیدگی نظام مقدس اسلامی بود. در عمل دیده شد که به جز ارگان‌های امنیتی و نظامی و سرکوب، حکومت اسلامی در عرصه‌های دیگر عملا فاقد اراده، سازمان و تشکیلات کارا برای تصمیم گیری و اجراست. تا مدت‌ها هیچ ارگانی نه قدرت تصمیم گیری داشت و نه اجرا و از ان پس هم تنها اقداماتی نیم بند و نمایشی به اجرا درآمد. ولی فقیه که قدرت تصمیم گیری‌های استرتژیک و اختیارات اصلی در کشور تماما در دست او و ارگان‌های وابسته به بیتش متمرکز است، در بحرانی که جان ملیون‌ها ایرانی را تهدید می‌کند، چندین هفته تنها برآمدش حضور در یک نمایش درختکاری بود. پس از آن نیزخامنه‌ای با طرح مساله جنگ بیولوژیک با اظهاراتی که نمایانگر یک روان پریشان وبیماری پیشرفته شیزوفرنیک بود باز دشمن دشمن کرد و مستقیم و غیر مستقیم آمریکا را مسئول تولید ویروس کوید ۱۹ قلمداد کرد و اینکه که این ویروس مطابق “دی ان آی” ایرانیان طراحی شده وداروهای کمکی شان هم برای تثبیت بیماری است. بدنبال آن نیز به اجنه متوسل شد و در مورد دشمنی جن و انس سخن گفت. ایادی و پیروان بارگاهش هم ابلهانه به تکرار مزخرفات او پرداختند. سپاه هم مانورمقابله با حمله بیولوژیک ترتیب داد. بسی دردناک است که در این شرایط بحرانی جان ملیون‌ها انسان ایرانی در گرو تصمیمات افرادی چنین بیمار، متوهم وجنایت پیشه قرار گرفته است. من در آلمان زندگی می‌کنم. بی اختیاردر ذهنم مقایسه‌ای بین رهبری مدبرانه، بشردوستانه ودورنگرانه خانم مرکل و دیگر مسئولین این کشور در مقابله با بلای کرونا با رفتارو اظهارات این موجودات وهیولاهای اعماق تاریخ صورت می‌گیرد. دردا این کجا و آن کجا.

در این میان نقطه امید در ایران، از خود گذشتگی و تلاش قهرمانانه کادر پزشکی ودرمانی و انسان‌های خردمند و تلاشگری است که به یاری مردمشان آمده و در همه عرصه‌ها برای مقابله با این بیماری مرگبار پا به میدان گذاشته‌اند. گسترش همبستگی ملی و شکل گیری سازمانیابی‌های مردم نهاد آن روند امید بخشی است که اکنون در سراسرایران شاهد آن هستیم. مردم ایران درعمل ایستادن برپای خود و شکل دهی نهادهای خودیاری مردمی را تجربه می‌کنند.

۱۱ فروردین ۱۳۹۹ - ۳۰ مارس ۲۰۲۰