قیمت بنزین یا قیمت اعتماد عمومی؟

.(JavaScript must be enabled to view this email address)

در خیابان‌های بیش از ۵۰ شهر بزرگ و کوچک کشور شاهد شعله‌ور شدن خوشه‌های خشمی هستیم ‏که سابقه‌اش بیش از مشکل افزایش قیمت بنزین است. مشکل همه حکومت‌هایی که ‏شکاف خود با مردم را پیوسته عمیق‌تر کرده‌اند. حرف‌های خفته مردم ندیدن و صدای دلسوزان ‏منتقد خفه کردن محصولی بهتر از این نخواهد داشت. بی‌اعتمادی مردم به حکومت به جایی ‏رسیده که بخش بزرگی از مردم اصولا همه اقدامات و اصلاحات اقتصادی دولت یا حکومت را ‏نادرست و از سنخ دروغ قلمداد می‌کنند. این درحالیست که به گفته اکثر کارشناسان اقتصادی ‏مستقل چه در داخل و چه در خارج کشور افزایش قیمت بنزین در اساس کار نادرستی نیست و ‏سرانجام روزی دولت، هر دولتی، باید اراده و شهامت انجام آن را داشته باشد. شهامتی که ‏دولت احمدی‌نژاد تاحدودی از خود نشان داد، هرچند در آن هنگام آن اقدام درست با تصیماتی ‏نادرست دیگری همراه شد.‏

بویژه در دو روز گذشته که موج جدید اعتراضات مردمی در ایران درجریان است با سونامی تحلیل‌های ‏غیرکارشناسانه هم در شبکه‌های اجتماعی و هم در برخی شبکه‌های فارسی‌زبان خارج ‏کشور روبرو هستیم. باید به کارشناسان اقتصادی و محیط زیستی بیشتر میدان و فرصت داد تا در ‏کنار شور و شیرینی مبارزه از عقلانیت گاه تلخ و گریزناپذیر اقتصادی و الگوی درست مصرف نیز ‏سخن گفته شود. علیرغم اینکه مردم حق اعتراض دارند و باید به مشکلات هم‌میهنان سختی ‏کشیده، دردمند و معترض نهایت احترام را گذاشت، سه پی‌آمد مهم و مثبت در مورد افزایش ‏قیمت بنزین و دیگر حامل‌های انرژی شایان توجه است:‏

۱. لااقل عمده کارشناسان اقتصادی مستقل ایرانی یا بین‌المللی اذعان دارند که علیرغم نقش ‏تورمی افزایش قیمت بنزین این اقدام در نهایت به سود سالم‌سازی اقتصاد ایران و عدالت اقتصادی ‏به نفع اقشار کم درآمد کشور است. البته اگر همانطور که دولت وعده داده همه درآمدهای حاصل از ‏افزایش قیمت بنزین به صورت یارانه به اقشار کم درآمد پرداخت شود.‏

‏۲. جلوی قاچاق روزانه حجم بزرگی از ثروت ملی مردم ایران به کشورهای همسایه که در آنها ‏قیمت بنزین و دیگر حامل‌های انرژی بسیار بیشتر از ایران است، گرفته می‌شود. می‌گویند کار به ‏جایی رسیده که در کنار تانکرهای ریز و درشت قاچاق سوخت که همیشه در حال رفت و آمدند، ‏خطوط لوله انتقال سوخت قاچاقی در برخی نواحی مرزی وجود دارد.‏

۳. به نفع محیط زیست است و با کاهش مصرف بنزین تهران و دیگر کلان شهرهای ایران می‌توانند ‏تا اندازه‌ای از زیر بار سنگین هوای آلوده بیرون بیایند، نفسی بکشند و فرهنگ استفاده از وسایل ‏نقلیه عمومی در کشور رشد کند. فراموش نکنیم که حتی با افزایش ۳۰۰ درصدی، هنوز هم قیمت ‏بنزین در ایران از کشورهای همسایه و از قیمت جهانی بسیار کمتر است.‏

اما این سوال برای بسیاری مطرح شده است که چرا حکومت چنین ریسکی کرده و در شرایطی که ‏از امریکای لاتین تا خاورمیانه و هنگ کنک صدای اعترض مردم بلند است، متفق‌القول تصمیم به ‏افزایش قیمت بنزین گرفته‌اند؟ ناشی‌گری یا اجبار مالی همراه با نوعی محاسبه؟

ما از آنچه در جلسه سران قوا و در جریان صحبت‌های آنان با آیت‌الله خامنه‌ای گذشته است بی‌‏خبریم، اما یک احتمال می‌تواند این باشد که با پیش‌بینی واکنش و اعتراضات مردمی اتفاقا ‏محاسبه کرده‌اند حال که اعتراضات از شیلی، لبنان و عراق تا هنگ کنک در جریان است، به این ‏اقدام ناخوشایند از نظر مردم دست زنند. اگر اعتراضات و سرکوب فقط در ایران جریان داشت چه ‏بسا انگشت اعتراض جامعه بین‌المللی و افکار عمومی به سرکوب اعتراضات بیشتر به سوی ایران ‏نشانه می‌رفت و نظام جمهوری اسلامی بیشتر زیر فشار قرار می‌گرفت. اکنون اما که چوب ‏سرکوب از شیلی تا هنگ کنگ بالا و پایین می‌رود، راحت‌تر می‌توان موتورسواران باتوم بدست را ‏برای سرکوب اعتراضات به میدان فرستاد. نوعی همنوایی روزانه ارکستر چوب‌ها از خیابان‌های ‏سانتیاگو و بغداد و هنگ کنگ گرفته تا خیابان‌های تهران، شهریار، مریوان، بهبهان و سیرجان.‏