آقایان خاتمی، موسوی و کروبی! روز مباداتری نداریم!
احمد پورمندی
 |
آقای خاتمی! آقای موسوی، جناب کروبی! روز مباداتری نداریم!
دیروز خامنه‌ای با اعتماد به نفس عجیب و مشکوکی اعلام کرد که جنگی در نمی‌گیرد و مذاکره هم بی‌مذاکره! همزمان آمریکایی‌ها با شتاب به سمت وضعیت قرمز در منطقه پیش می‌تازند. ترامپ اعلام کرده که اگر لازم باشد، ۱۲۰ هزار نفر و بیشتر از آن را به منطقه گسیل خواهد کرد. نیرو‌های آمریکایی در عراق به آماده باش کامل در آمده‌اند. کاهش پرسنل سفارتخانه و کنسولگری‌های امریکا در عراق آغاز شده و برخی از کشور‌های اروپایی هم به اقدام آمریکا تاسی جسته‌اند.
این اظهار اطمینان قاطع خامنه‌ای که جنگی در نمی‌گیرد، علی‌رغم وجود انبوهی از فاکت‌ها، از کجا بر می‌خیزد؟ آیا روس‌ها او را مطمین کرده‌اند؟ اگر چنین است، سخنان امروز پوتین را که جز برداشتن دست از پشت خامنه‌ای معنی دیگری نداشت، چگونه باید تعبیر کرد؟
پیش از حمله صدام به کویت، یکی از مقامات بلند پایه آمریکا، گرا داده بود که آمریکا برای نجات کویت مداخله نظامی نخواهد کرد. در آن زمان بسیاری از مفسران بر این نظر بودند که این سخنان بخشی از تله‌ای بود که برای صدام گذاشته بودند تا در او اعتماد به نفس کاذبی را پدید آورند و او را به تصمیمی برسانند که به نابودی حکومتش و ویرانی عراق منجر شد. آیا خامنه‌ای در تله اطلاعاتی مشابهی نیفتاده است و حرف‌های پوتین را نباید هشداری در این رابطه تلقی کرد؟ هر چه هست، این اعتماد به نفس کاذب خامنه‌ای، به شعار ایران برباد ده «مذاکره، بی‌مذاکره» منجر شده است.
ترامپ و خامنه‌ای منطقه را به آستانه آغاز یک جنگ مرگبار سوق داده‌اند. بر خلاف شعار‌های سرداران نادان سپاه، اگر جنگی در بگیرد، ارتش نخواهد جنگید و سپاه هم بدتر از ارتش رضا شاه، از هم خواهد پاشید. دلیل این مدعا بسیار روشن و ساده است. ۸۰ درصد مردم به روایت خود حکومت، از شیوه اداره مملکت و سیاست‌های خامنه‌ای و اعوان و انصار او ناراضی هستند و بخش بزرگی از این ناراضیان، دفاع از جمهوری اسلامی را دفاع از میهن نمی‌دانند و بخش قابل ملاحظه‌ای از این گروه هم دچار چنان نفرتی از حکومت فقها شده‌اند که هر وضعیتی را بهتر از اوضاع امروز خود تصور می‌کنند. به باور من، مشاورین ترامپ از این حقیقت آگاهند و با پرهیز از حمله به تاسیسات زیر بنایی، در خدمت عوام‌فریبی خامنه‌ای قرار نخواهند گرفت. آنها سپاه را هدف گرفته‌اند و استراتژی نظامی خود را بر این پایه طراحی خواهند کرد که سپاه را متلاشی کنند. سرداران برای نجات خود، از مردم ایران دیوار گوشتی خواهند ساخت و در صورت تداوم جنگ و خالی شدن پادگان‌ها، هرج و مرج و ویرانی عظیمی در انتظار ایران خواهد بود.
حتی اگر همه این چشم‌انداز، خیال‌بافانه جلوه کند، همین وضعیت انفجارآمیز منطقه که هر آن می‌تواند آتشی در آن شعله‌ور شود، کافی است تا بپذیریم شعار احمقانه «مذاکره نمی‌کنیم» خیانتی بزرگ‌تر از همه خیانت‌هائی است که تا کنون نظام ولایت فقیه در حق ایران و ایرانی روا داشته است.
رییس دولت در سخنان اخیرش به روشنی گفته که دولت او کاره‌ای نیست و از کلید زنگ زده او نباید امید تدبیری داشت.
مردم خسته، فرسوده، عصبی، نومید و بی‌اعتمادند. در پدید آمدن این اوضاع نکبت بار همه مقصریم. اگر اصول‌گرایان و اقتدارگرایان مقصران اصلی هستند- که هستند- اپوزیسیون فرقه‌گرا و بیمار هم مقصر است و بیشتر از آن، اصلاح‌طلبانی مقصرند که امید کاذب آفریدند و با خیانت به امید، کمر به نابودی سرمایه‌های اجتماعی بستند.
آقای خاتمی! شما مقصرید! شما که با ندانم کاری دولت اصلاحات را به احمدی‌نژاد تحویل دادید، شما که به «تکرار» وعده دادید و ما را به پای صندوق‌های رای کشاندید، شما که همه این فجایع را می‌بینید و از ترس مرگ خودکشی کرده‌اید، شما مقصرید!
آقای کروبی! روز مبادا امروز است! چرا ساکتید؟ مگر ندیدید که تهدید به اعتصاب غذای شما چگونه کارساز بوده است؟ چرا علیه حاکم جایر خروج نمی‌کنید؟
مهندس موسوی عزیز! شما که با صداقت و ایستادگی، قلب صد‌ها هزار جوان سبز را فتح کردید، چرا به سکوت تان پایان نمی‌دهید! فردا بسیار دیر است.
امروز که اتحادیه اروپا بطور آشکاری در مقابل افراطیون آمریکایی ایستاده و از ضرورت بقای برجام و مذاکره دفاع می‌کند، می‌توان مذاکرات برجام ۲ را در فضایی مثبت آغاز کرد و به گونه‌ای به نتیجه رساند که هیچ یک از طرفین دچار احساس شکست و خفت نشود. این فرصت طلایی نباید سوزانده شود. صدای مردم بشوید. مردم به فراخوان شما پاسخ مثبت خواهند داد.
شما سه بزرگوار تنها کسانی هستید که شاید بتوانید، امید و اعتماد را به جامعه باز گردانید. در دفاع از ضرورت فوری مذاکره قیام کنید و به رهبر بی‌کفایت نظام بفهمانید که اگر این جنگ ناعادلانه سر بگیرد، مردم در کنار او نخواهند ایستاد. این مردم نا امید و خاموش، خواهان صلح و آرامش‌اند. صدای ملت بشوید تا نامتان زمزمه نیمه شب مردم شود و به نیکی در خاطره ملی بماند.
