ایران و پرچم ایران!

.(JavaScript must be enabled to view this email address)
چهارشنبه ٢٤ اسفند ١٣٨٤

بخش اول - از تمامیت ارضی کشور دفاع نمائیم!

موضوع بر افراشتن پرچم در نشست "جمهوریخواهان لائیک و دمکرات" در پاریس و در کنار آن نصب نقشه ایران در آن مکان بسیار بحث انگیز بود. یکی از شرکت کنندگان در جلسات کنگره که از طرفداران نهضت ملی بود حتی اعلامیه‌ای انتشار داد و من از راه آن اعلامیه به آنچه پیش آمده بود آگاه شدم. جریان بر این بود که در کنگره جمهوریخواهان لائیک از بر افراشتن پرچم ایران باین دلیل که اگر پرچم ایران در جلسه باشد گروهی هم می‌خواهند که پرچم سرخ برافراشته شود لذا از برپا کردن هرنوع پرچمی سرباز زده بودند. بعبارتی پرچم ایران را مایه تفرقه جمع بحساب آوردند. و افرادی از ایشان در این سه روز، همچون وعده‌هائی که به کودکان می‌دهند، هر روز قول پیدا کردن پارچه‌های سه رنگ و نصب پرچم ایران را به شرکت‌کنندگانی از گروه‌های ملی می‌داده‌اند. که هرگز انجام نشد و تداعی"فردا بدیدن دوست می‌رویم" را می‌نمود! این برخوردهای نامأنوس با فرهنگ دفاع از میهن، در زمانیکه نیروهای مسلح بیگانه در مرزهای مملکت هر روز امنیت مردم ما را تهدید می‌کنند، بسیار تأسف انگیز و ناراحت کننده است. تنها چیزی را که این تنش‌های ناموزون آسان بذهن انسان راه می‌برد، آنست که آنهائی که از پرچم ایران خوششان نمی‌آید با آنهائیکه پرچم ایران را نشانی از وحدت ایرانیان می‌دانند نمی‌توانند در محلی رسمی گرد هم آیند و دو روزه دنبال حل مسائل ایران و همرائی در امور مبارزاتی داشته باشند یا پیدا نمایند. اشتباه نشود چه با هر کس بر سر هر موضوعی می‌توان بگفتگو نشست ولی در کنگره جمهوریخواهان جای آنهائیکه دنبال جدائی طلبی بهردلیل و برهانی هستند، در کنار آنهائیکه بر تمامیت ارضی ایران پا می‌فشارند، منطقاً نمی‌باشد. می‌شود دور هم نشست و روی هر موضوعی بحث نمود یا یکدیگر را قانع نمود ولی این کار جایش در یک نشست دو روزه و در پی تدوین برنامه‌هائی برای رهائی ایران و بر روی مسائلی به این مهمی نیست. و آنهم با آشنائی روحی با آنهائیکه هنوز بدنبال حل لنینی و استالینی روابط انسانها با یکدگر می‌باشند. و نیز با تجربه ایکه از راه و روش " مذهبی " ایشان در نگرش به مسائل و راه حلها و سیاستهای مملکتی و جهانی ایشان داریم.

اینکه گروهی بدلیل جلوگیری از مناقشه از نصب پرچم سه رنگ ایران در چنین محلی بدلیل آنکه دیگرانی هم هستند که پرچم "سرخ" می‌خواهند و آنها هم حقی دارند، از بر افراشتن پرچم ایران سر بتابند، تنها معنی‌اش این است که هنوز در ته دلشان ایشان مسآله مهم و ملی تمامیت ارضی ایران حل نشده است. و یا با تمام روشن بینی از "اصول" برای راضی نگهداشتن بقول خودشان "اقلیت کوچکی" در جمع صرف نظر می‌کنند. حالا چگونه می‌توان به بقیه سخنان ایشان در دفاع از ایران در برابر هجوم نیروهای بیگانه به ایران اعتماد تمود؟

در این نشست حتی از نصب نقشه ایران هم در جلسه جلوگیری کرده بودند به اين دلیل که گروهی نقشه ایران را شکل دیگری می‌دانند. من از طرفداران نهضت ملی ایران و افراد ملی و دمکراتی که تحمل نشستن در چنین جلسه‌ای را می‌‌کنند، که بعنوان راهگشائی برای مسائل ایران تشکیل می‌شوند و خود را پشتیبان مردم ایران و مبارزات ملی و دمکراتیک ایران می‌خوانند، ولی موضوع تمامیت ارضی و عدم تجزیه خواهی برای ایران برایش موضوع مهمی را نمی‌سازد، بسیار در عجبم!

مشکل اصلی ما جمهوری اسلامی است که با برقراری دیکتاتوری مذهبی و با توسل به زور و فشار و سودجوئی دست اندرکارانش و عدم توجه به خواسته‌های بحق اقلیت‌های قومی و مذهبی شکل خطرناکی را در مملکت بوجود آورده است. و بحق مسؤلیت هر گونه انجام برنامه تجزیه ایران همانا بعهده جمهوری اسلامی است. روشنفکران مسؤلیت دارند که با تمام نیروی خویش جمهوری اسلامی را افشا نمایند و از حقوق حقه اقلیت‌های قومی و مذهبی ایران بدفاع برخیزند. و هرگز دستاویز توطئه‌های دولتهای بزرگ غربی و بطور مشخص دولت ترکیه و اسرائیل در نقشه‌های تجزیه‌طلبانه ایشان برای ایران نگردند. امروزه دوران مماشات با ایده‌ها و برنامه‌های تجزیه‌طلبانه یا تحمل این گونه برنامه‌ها بهر نامی نیست. این گونه بی‌توجهی‌های اساسی و دشمن شاد کن ، در حق مردم و مملکت ایران معنی احترام به دمکراسی را نمی‌دهد. آنهائیکه گرد هم آمده‌اند نمی‌توانند در مورد موضوع "تجزیه‌طلبی" و "تمامیت ارضی ایران" بی‌طرف بمانند و یا در تصمیم گیری‌های اساسی خود در مورد حق حاکمیت ملی و دفاع از تمامیت ارضی ایران "مماشات" بخرج دهند. و عدم قاطعیت خود را در این موضوعات به پای دمکراسی برای همه بگذارند. تجزيه ایران نه در خدمت مصالح و منافع مردم ایران است و نه در خدمت حمایت از حقوق اقوام سرکوب شده ایرانی است. جای بسیاری تأسف است که اکثریتی از روشنفکران ملی و دمکرات اجازه می‌دهند که بقول ایشان "اقلیتی" اجازه بر افراشتن پرچم ایران و نصب نقشه ایران در فصائی که برای آزادی ایران می‌کوشند را ندهد و هنوز خود را پشتیبان مبارزات مردم ایران در مبارزه برای استقرار دمکراسی در ایران و دفاع در برابر هجوم نیروهای مهاجم درطمع جدا ساختن اقوام ایرانی از یکدیگر و تجزیه ایران بدانند!

چشم انتظار و توقع ایرانیان مبارز داخل و خارج از کشور تشکیل یک اتحادیه بزرگ از "جمهوریخواهان" ایران در خارج از کشور است. این اتحاد و در معنی صحیح‌تری دراین مقطع و شرایط حاضر، این "ائتلاف" باید بر محور مبارزه برای استقرار آزادی و دمکراسی و دفاع از حقوق بشر در ایران صورت پذیرد.

پشتیبانی از ایده‌ها و عقاید تجزیه‌طلی بهر شکل و صورت آن در خدمت مبارزات آزادیخواهانه و دمکراتیک مردم ایران نمی‌باشد. تضعیف یکپارچگی مردم و مملکت ایران تنها در خدمت نیروهای بیگانه برای چنگ اندازی به خاک ایران می‌انجامد. و در چنین صورتی بسیار آشکار است که در خدمت منافع اقوام و اقلیتهای ستمدیده ایران جائی نخواهد گرفت! باید بجای پشتیبانی از اینگونه اندیشه‌ها و ایده‌های ناسالم بدنبال تقویت مبارزه علیه جمهوری اسلامی و برقراری یک حکومت مردمسالار و دمکرات در ایران باشیم. در جای دیگر دوباره بشکلی بدنبال سراب "اصلاحات از درون رژیم" روان نشویم، که در نهایت چیزی بجز قبول راه حلهای "آسمانی" "امام راحل" نخواهد بود.

ما باید برگرد مبانی و اصولی جدا از مباحث "افراطی" و دور از وابستگی‌های "مذهبی" و "ایدئولوژیک"، در راهی منطقی که پاسخگوی تجربه‌های تاریخی ما و بر پایه آزادیخواهی و دمکراسی و رعایت حقوق بشر برای ایران و ایرانیان باشد، فدم برداریم!


محسن قائم مقام – نیویورک
١٠ ماه مارس ٢٠٠٦
.(JavaScript must be enabled to view this email address)


بخش دوم : نقش سیاسی پرچم ایران در دوران‌های مختلف تاریخی