اوضاع اصلا خوب نیست!
محسن حیدریان
 |
چنانکه از واکنش رهبر جمهوری اسلامی، آقای روحانی و دیگر مقامات امنیتی بر می‌آید، اینبارنیز می‌خواهند جنبش خود انگیخته مردم را با سرکوب واعمال زور، با عنوان «دشمنان خارجی»، دولت عربستان و امریکا و اسراییل «خفه کنند. سخنان سردار سلیمانی و دیگران نیز نشانه آنست که با کشور بسرعت بسوی وضع خطرناکی می‌رود. ژرفش شکاف در کشور و تشدید انتقام جویی و کشتار گسترده، سرانجام کار به تبدیل ایران به سوریه‌ای دیگر شود و ایران به دور کنترل نشدنی از درگیریهای بی‌سرانجام خونین بیفتد. قربانیان این وضع بی‌تردید جوانان و مردم ناراضی و نیز امنیت و اقتصاد ویران شده کشورند.
اما نارضایتی گسترده مردم را با سرکوب و زورو با «فتنه خارجی» نامیدن آن نمی‌توان مهار کرد. کاربرد خشونت و زندان و بگیر و ببند، تنها بر آتش خشم مردم می‌افزاید و نارضایتی گسترده مردم از راه‌های دیگری جلوه گرخواهد شد.
مصلحت دراین است که جوانان مبارز و پرشور ما با توجه به اوضاع و احوال متشنج کنونی درمنطقه و تحریکات جهانی، از ادامۀ تظاهرات کنترل نشدنیِ خیابانی پرهیز کرده و با توسل به ابتکارات و اقدامات آرام دیگر، خواست‌های بحق خود را پیگیری کنند.
این توصیه برخاسته از این باور پایه‌ای است، که برای هراقدام سیاسی و طرح و پیشبردِ مطالبات مردم؛ بکارگیری و سود جوئی از روش‌های مدنی و شکیبانه، و سازماندهیِ مقاومت مدنی مردم؛ برسوق دادنِ آن‌ها به درگیریهای خشونت آمیز خیابانی؛ کارساز‌تر و پایدار‌تر است.
سرنوشت ملتی را نمی‌توان ونباید به دست مردم عاصی وعصبانی خیابان‌ها سپرد.
دولت روحانی و کلّ دستگاه حاکمه، باید تظاهرات اعتراضی خود انگیخته روزهای اخیرمردم را همچون اخطار بسیار جدی بپذیرد. حکومت باید متوجه گردد که وضع عمومیِ کشور شکننده و آبستن حوادثی است که می‌تواند عواقبی بسیار ناگواری ببار آورد. از این رو، می‌باید با ارایه یک برنامه عملی روشن، راه را برای گشایش فضای سیاسی و انجام اقدامات عاجل اقتصادی و سیاسی و اجتماعی دمکراتیک معنا دار باز کند.
حکومت برای جلب اعتماد از دست رفته باید فورا موسوی و کروبی را آزاد کند و با شرکت محمد خاتمی یک دولت ائتلاقی تازه شکل گیرد که به تجدید پیمان با ملت بپردازد. مردم بپاخاسته ایران دیگر در برابر گفتار درمانی و ترس و تهدید و وعده‌های توخالی، واکسینه شده‌اند.
ضرورت دارد دولت آقای روحانی، ولی به ویژه کلّ دستگاه حاکمه جمهوری اسلامی، برای پرهیز از اینکه تظاهرات اعتراضیِ خود جوش مردم درآینده به شورش‌های کورخیابانی با پیامد هایِ نامعلوم مبدل نگردد؛ بجای جستجوی دست خارجی و یا «فنته گران» داخلی همچون محرک جنبش‌های مردمی روزهای اخیر، راه گفتگو با مردم ناراضی و به خیایان آمده شهر‌ها را با بازکردن فضای سیاسی، وتامین آزادی مطبوعات و احزاب وسندیکا‌ها وتشکلات مدنی غیردولتی و برسمیت شناختن و تضمین حق اعتراض و گردهمایی‌های مسالمت آمیز فراهم آورند.
حکومت جمهوری اسلامی بویژه انجام اصلاحات و تغییرات اساسی در قوه قضاییه کشور که از مهم‌ترین مراکز ظلم وفساد است را باید سریعا در اولویّت قراردهد. زیرا تنها از مسیر اقدامات عاجل پیش گفته است که راه اصلاحات اقتصادی- اجتماعی واقعی در کشور گشوده می‌شود؛ و اتخاذِ سیاست خارجیِ معتدل برای عادی کردن مناسبات بین‌المللی و پرهیز از تنش آفرینی در خاورمیانه و بر قراری روابط عادی با کشورهای غربی، میسّر می‌گردد.
بدون این تغییرات، رفع بحران اقتصادی جاری، مبارزه با فساد و عادی سازی روابط با جامعۀ بین المللی ناممکن است.
این تغییرات عاجل می‌تواند ازحمایت اکثریت مردم ناراضی بپا خاسته ونیروهای سیاسی آزادیخواه واصلاح طلب برخودارشود و راه را برای یک چشم اندازمیان مدّت، با تقویت جمهوریت قانون اساسی وتامین حداقل دمکراسی درایران هموار سازد.
