۲۹ اردیبهشت: روز شکست بنیادگرائی!
احمد پورمندی
 |
وقتی سایه و امیرانتظام هم آمدند و وقتی اطرافیان رهبرهم حمایت از روحانی را پنهان نکردند، معلوم شد این موجی که به راه افتاده، کمر بنیادگرائی را در هر سه فرم ملی، مذهبی و چپ آن خورد خواهد کرد و کرد!
بنیادگرایان چپ، یکی از ورشکستگان بزرگ سونامی ۲۹ اردیبهشت هستند. آنها تا توانستند، با استفاده از همه وسایل ممکن، کوشش کردند که درک بنیادگرایانه و رو به موت از سیاست و سیاستورزی را در مقابل درک مدرن، معاصر و سوسیال دموکراتیک از این مقوله قرار بدهند و هر یک به اندازه وسع خود بر طبل «مرگ بر...»، «کرباس یک سر و ته»، «کابینه قاتل‌ها»، «سفره‌های خالی» و... بکوبند تا سیاست را گیج و زمین‌گیر و در تور بنیادگرائی عقیم دوران ماضی اسیر سازند. این تلاش‌ها اما نتیجه ندادند. نه روشنفکران چپ در بخش اعظم خود، اعتنائی به اینگونه شعارها کردند و نه مردمی که بهتر از چپ‌های بنیادگرا، رنج فقر ونداری را می‌فهمند و استخوانشان زیر بار فقر هر روزه خرد می‌شود.
سالهاست که مرغ بنیادگرایان ملی که خود را یگانه وارث و مفسر مصدق می‌دانند و آن زنده‌یاد را هم یگانه سیاستمدار همه تاریخ و اعصار، یک پا دارد: تا مهدی موعود ظهور نکند و حاکمیت ملی مستقر نشود، ما رای نمی‌دهیم! در ۲۹ اردیبهشت، زیر تازیانه‌های واقعیت، این عمارت کهن ترک برداشت و شماری از ملیون صاحب‌نام نشان دادند که کهولت سن مانعی برای شنیدن صدای نسل جوان و ضرب‌آهنگ زندگی نیست و دوران بنیادگرائی به سر آمده است. آنها عصا زنان به پای صندوق‌ها آمدند تا این درک و فهم را به جامعه نوید دهند که «مصدقی بودن» یعنی به روز بودن و نه خمیه زدن بر گور باور‌های روزگار سپری شده
و اما بنیادگرائی اسلامی-ایرانی، از همه نوع آن و در راس همه، بنیادگرائی حاکم بر ایران که به مرحله فساد و پوسیدگی رسیده، بزرگترین بازنده ۲۹ اردیبهشت بود. این بنیادگرائی، نظر به جایگاهی که در هرم قدرت سیاسی اشغال نموده، سالهاست که به مرکز تولید گاز‌های سمی، دروغ و تبهکاری و به پوسته‌ای برای استتار اقتدارگرائی نظامیان، امنیتی‌ها و روحانیون فاسد و قدرت‌طلب تبدیل شده و توان حکومتگری را از دست داده است. در ۲۹ اردیبهشت این اقتدارگرائی بنیادگرا با همه توانش به صحنه آمد و از همه اشکال قابل تصور عوامفریبی و عوام هراسی بهره جست تا از صندوق رای تائیدیه بگیرد، ولی جز تو دهنی از مردمی که از سی و هشت سال دروغ، شعار و سرکوب به ستوه آمده اند، نصیبی نبرد.
در ۲۹ اردیبهشت مردم به تیمی رای دادند که درچهار سال گذشته هیچ تاج گلی بر سرشان نزد و قرار هم نیست که در چهار سال آینده شیر بگیرد و پلنگ بکشد. آنها به روحانی رای دادند تا قبل از هر چیز و بیش از هرچیز افسانه «شرکت در انتخابات مساوی مشروعیت بخشی به حکومت است» را باطل اعلام کنند و این پیام را به سیاسیون ایران از جمله و به خصوص به روحانی مخابره کنند که آقایان و خانم‌های محترم چپ، ملی و مذهبی! از شعار‌های کلی، از آرمان‌خوری و از رویاپروری خسته‌ایم! از گذشته‌گرائی خسته‌ایم! از دشمن تراشی و دشمنی با عالم و آدم خسته‌ایم! از خمیه زدن بر گور گذشتگان خسته‌ایم! و ما به سوی آینده می‌رویم، همراه شوید عزیزان، همراه!
