انتخابات افغانستان و «انتخابات» ایران

روز شنبه مردم کشور همسایه، هم زبان و هم فرهنگ ما برای انتخاب شخص اول مملکت به پای صندوق های رای می روند. برای اولین بار قدرت حکومتی در افغانستان از طریق یک انتخابات آزاد جا به جا خواهد شد و این برای کشور و مردم افغانستان یگ گام بزرگ به پیش است. این که گروهبندی‌های شرکت کننده در انتخابات از بنیادهای دمکراتیک بر خوردار نیستند به این اصل اساسی دموکراسی که جا به جایی قدرت از طریق انتخابات باید انجام گیرد در تضاد قرار نمی‌گیرد. این که حکومت‌گران و مردم پذیرفتند از طریق رقابت انتخاباتی روابط اقشار و طبقات اجتماعی و گروه‌های قومی را رقم بزنند گامی بزرگ و مهم قلمداد می‌شود.

طالبان افغانستان با ترور و بمب‌گذاری می‌خواهند که افغانستان مشکلاتش از طریق صندوق رای و از راهی مسالمت آمیز حل و فصل نشود. طالبان‌ها می‌خواهند با ترور و کشتار امارات اسلامی افغانسان را بر قرار سازند تا ملاها قدرت را در  انحصار خود داشته باشند و هیچ حزب و گروهی اجزه فعالیت و دخالت در امر سیاست و حکومت را نداشته باشد.

اگر انتخابات روز شنبه بدون تقلب و سالم به پیش برود و کاندیدای اکثریت مردم به قدرت برسد و نتیجه انتخابات مورد تایید همه کاندیدها قرار بگیرد و یا در صورت کشیده‌شدن انتخابات به دور دوم، با سازوکارهای مناسب دور دوم انتخابات با سلامت بر گذار گردد کشور و مردم افغانستان گامی بزرگ و موفقیت‌آمیز را به پیش بر خواهند داشت.

موفقیت انتخابات در افغانسان مسلما تاثیرات خود را برا ایران نیز خواهد گذاشت. با نگاهی به کشورهای همسایه ایران می‌توان دریافت که ایران از همه عقب‌تر است، در ترکیه حکومت از طریق انتخابات جا به جا می‌شود، در عراق دولت از طریق انتخابات و شرکت ده ها حزب پارلمانی انتخاب می‌گردد، در پاکستان دولت از طریق یک انتخاب پارلمانی با اکثریت احزاب پارلمان بر گزیده می شود و این تنها ایران است که ولی فقیه همه قدرت را در دست دارد و رییس جمهور  به‌ظاهر «انتخابی»، به قول خاتمی یک تدارکاتچی بیشتر نیست.

تعیین چند نفر از طرف شورای نگهبان که به ولی فقیه التزام عملی دارند برای شرکت در آنچه «انتخابات ریاست جمهوری» نامیده می‌شود، در مقابسه با فرایند انتخابات و نقش و موقعیت روسای جمهور و یا نخست‌وزیران در کشورهای همسایه بیشتر شبیه یک شوخی و شعبده بازی سیاسی است. طالبان ایران که پیرامون ولی فقیه گرد آمده‌اند به مانند طالبان افغانستان مخالف برگزاری انتخابات آزاد در ایران هستند و با زور و سرنیزه مانع آن هستند که مردم ایران نیز این امکان را داشته باشند که از طریق انتخاباتی آزاد در جابه جایی قدرت نقش و سهم داشته باشند و افراد و احزاب منتخب خود را برای اداه کشور برگزینند.

باید امیدوار بود و آرزو کرد که مردم و کشور همسایه افغانستان بتوانند بر مشکلاتشان که بسیار هم بزرگ است فایق آیند.
با آرزوی انتخاباتی آرام و موفقیت آمیز در روز شنبه برای مردم افغانستا

نظر خوانندگان:

■ در افغانستان در حال حاضر حداقل ۷۰ شبکه ماهواره‌ای تلویزیونی ورادیویی (محلی وسراسری ) خصوصی، ۳۰۰ جمعیت و گروه متعلق به گرایشات گوناگون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و قومی و نزدیک به یک هزار و سد هفته نامه و روزنامه اغلب غیر وابسته به دولت منتشر میگردد. این آمار را شبکه خبرگزاری بی بی سی بخش انگلیسی در یک گزارش از افغانستان در رادیوی ۴ بی بی سی منتشر کرده است. خوب، حتی اگر یک جزء کوچکی از این آمار هم حقیقت داشته باشد باید پذیرفت که ساختار نهادهای اصلی قدرت و کشورداری در افغانستان، آزادی مطبوعات و رسانه ها، و انتخابات با جمهوری استبدادی اسلامی مستقر در ایران ماهیتن و بنیادن متفاوت است. حضور نیروهای خارجی آیساف در افغانستان البته پشتوانه و تضمینی برای پیدایش و دوام چنین وضعیتی بوده و فرصت‌های معینی را برای پاگرفتن نهادهای دموکراتیک در کشور افغانستان فراهم آورده است که اگر اتحاد در حال شکل گیری گروهبندی “کرزی” و “طالبان” از یکسو و دخالت های مخرب پاکستان و ایران از سوی دیگر موفق به تخریب این پروسه نگردد، باید کلاه خود را به احترام افغانستان دموکراتیک از سر برداشت.