شما آقای خامنه‌ای می‌خواهید چه کنید؟

.(JavaScript must be enabled to view this email address)
سه‌شنبه ٢٦ مهر ١٣٨٤


آیت الله خمینی وقتی بن بست جنگ ویرانگر با عراق را دید، یعنی جدی بودن خطر نابودی مملکت را دریافت، با نوشیدن جام زهری آن دلیری سیاسی را از خود نشان داد که در یک موقعیت بس خطیر تاریخی عقب نشینی کند، تا گره از کار فرو بسته‌ی جنگ ایرانسوز گشوده شود.

صدام حسین اما با محاسبات غلط به راهی دیگر رفت. آنقدر بر سر ادعای مالکیت کویت که وسیله‌یی برای ارضای جاه طلبی‌های شخصی و انحصار قدرت سیاسی بود، اصرار نابجا کرد تا دیگر فرصت عقب نشینی هم نماند، عراق را چنین به خاک ذلت نشاند، خود اینگونه ذلیل و زبون شد.

شما آقای خامنه‌ای می‌خواهید چه کنید؟

گام در راه مراد و پیشوای تان بگذارید یا به بیراهه صدام بد فرجام بروید؟

لحظه‌ی سرنوشت است. پای ایران در میان است. ملتی دردمند درانتظار نشسته، از فردای خود بی خبر است. آن حدّی که شما را می‌شناسم، در گرفتن تصمیات حیاتی، توانایید، شما همان اید که در عصر پیکار قهرآمیز با نظام سلطنتی، کتاب "صلح امام حسن" را نوشتید.

در فردای انقلاب اسلامی، در آن فضای پر از هرج و مرجی که مردِ رِندهای بسیار انقلابی، انحلال ارتش را به شعار عمومی تبدیل کرده بودند، پشت و پناه ارتش و ارتشیان شدید.

در روزهای پایانی جنگ ٨ ساله، در دقایقی که سایه‌ی شکست و یأس بر لشگر ایران افتاده بود، شما با حضور در جبهه و با آن پیام دلیرانه، روحیه‌ی استقامت و پایداری را در صف مقاومت ایرانی بالاتر بردید. آن پیام غیرتمندانه را نمی‌توان فراموش کرد! "من می‌روم تا خود را فدای ایران و اسلام و امام بکنم"

و نیز منصفانه داوری کنیم: با انبوه جور و جفایی که در حق اصلاح طلبان روا شد، باز به یمن حمایت شما بود که مجلس ششم تشکیل یافت و آن کارهای ماندگار را انجام داد.

حال،
بيایید در این ساعات سرنوشت سازِ تاریخی کاری مردمی بکنید. زمان، زمانِ عقب نشینی خردمندانه و دلیرانه است. به راه صدام بد فرجام نروید. نگذارید، ایران، ویران و کنام دیوان و ددان و آدمکشان شود.

از حاکمی که کتاب "صلح امام حسن" را نوشته انتظار است که از مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسراییل دست بردارد، از زیر سلطه‌ی مشتی مردِ رِند افراطی بیرون بیاید و با دنیای اطراف به صلح و همزیستی پایدار برسد.

آقای خامنه‌ای، ذره‌ای تردید نداشته باشید که آمریکا و متحدانش، نمی‌گذارند که ایران تحت حکومت شما، در حالی که شعار مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسراییل و زنده باد فلسطینِ مجاهد سر می‌دهید صاحب صنایع پیشرفته اتمی بشود. هم مرگ بر آمریکا و اسراییل، هم داشتن صنایع اتمی، خواستی تناقض آمیز است. حتی رقبای آمریکا هم حمایتی از شما نخواهند کرد.

اصرار بی‌فایده است. آن سیاستی که بر اساس آمریکاستیزی، مرگ بر اسراییل، ستیزه جویی با غرب یا الحاد غربی، شکل گرفته بود به پایان راه خود رسیده، ثمری جز فقر و بدبختی نمی‌دهد.

باید که عقب بنشینید. اگر ضروری است که جان و حیثیت و مقام‌تان را در این عقب نشینی دلسوزانه فدا کنید، بکنید. جای دوری نمی‌رود، ثمرش را ایران، مسلمانان و روحانیان خواهند برد. باور کنید که تصویر اسلامی که امروزه دلهره برمی‌انگیزد عوض می‌شود. ایران و ایرانی نفسی تازه می‌کنند. وضع منطقه رو به بهبودی می‌گذارد... آقای خامنه‌ی به ملت ایران بیندیشید. راه صدام را نروید...