در انتظار گشایش

شرکت گستردۀ مردم در انتخابات و پیروزی قاطع روحانی یکبار دیگر نشان داد که مردم کشورمان هوشیارند و ارزیابی درستی از شرایط دارند. آنها پیروزی خود را به مثابه “نه” بزرگ به استبداد و خفقان و گشایش روزنه های امیدوار کننده جهت رهانیدن کشور از خطر تجاوز خارجی و انسداد داخلی جشن گرفتند. آنها شور و هیجان و سرزندگی را به کشور باز گرداندند و خط بطلان بر منادیان مرگ جنبش مدنی کشیدند.

متاسفانه بخشی از تحریم کنندگان تلاش دارند حرکت منطقی مردم را ناشی از فریب خوردن و تحکیم استبداد قلمداد نمایند و از طرفی با طرح شعارهای تند و احیاناً نارس و زود هنگام، مسیر اصلاح گام به گام را به انحراف کشانند.

از رئیس جمهور هنوز بر مسند تکیه نزده و سکان را تحویل نگرفته، آزادی فوری زندانیان سیاسی و رفع حصر “که البته خواستی منطقی و مورد تاکید او بوده است” را خواستارند. حضور سریع زنان در استادیوم ها را انتظار دارند و او را مسئول بازداشت های اخیر قلمداد می نمایند. بدنبال گشودن بایگانی اسنادند “جدا از تشخیص سره از ناسره آن، همانگونه که برای موسوی هم مطرح کردند” و همه و همه برای اینکه به توده های مردم القا نمایند که شما اشتباه کردید. و ما گفتیم. غافل از آنکه سالهای متمادی است با تحلیل های نادرست خود، ره به جایی نبرده و هنوز در چنبره درگیریهای خود و اینکه کدام نقش پیش قراول را ایفا نمایند، باز مانده اند.

آنها از دیگر سو حرکت اخیر را ناشی از خواست ولایت مطلقه و مهندسی انتخابات می دانند که شاید مشروعیتی کسب نماید و کشور را از یک قیام و شورش عمومی احتمالی برهاند.

به هر حال باید توجه داشت یا آقای خامنه‌ای تشخیص داده که برای جلوگیری از یک قیام عمومی و یا تهاجم خارجی که منجر به فروپاشی کشور و همچنین رژیم می‌گردد، باید عقب‌نشینی نماید و با تحت فشار توده‌های مردم مجبور به عقب نشینی شده است، که در هر دو صورت پیروزی مردم است که رقم خورده است.

در این شرایط لازم است که با هوشیاری و دقت در طرح خواستها و شعارهای مرحله ای، صبور بود تا دولت جدید تشکیل و از دریچه گشوده شده نور و روشنایی بر فضای تیره کشور تابیدن گیرد. امید است با پیگیری توده های مردم و روشنگران اجتماعی این مهم تحقق یابد.