تحول از توسل به توسیط

.(JavaScript must be enabled to view this email address)

در اوج هیجانات پای صندوق‌های رأی در کتابها گشتم تا ببینم در تعریف این انتخابات توسل را با کدام واژه‌ی در صورت مشابه و در سیرت متضاد می‌توانم همراه کنم. ناگهان در همان صفحه‌ی فرهنگ دهخدا که از توسل نوشته است به توسیط برخوردم و دیدم که عجب مناسب است این واژه برای بیان این حرفی که من در گلوی گره‌بسته‌ی قلم دارم و عجب خلعت مناسبی است برای روحانی از جانب این جسمانی تا بداند که من می‌دانم.

دهخدا و واژه‌شناسانی چند در معنی توسیط به نقل از حکیمان خاک خورده‌‌ی تاریخ گفته‌اند که به میان آوردن یا به میان گذاشتن یا واسطه کردن چیزی یا کسی باشد. پس اگر توسل دست به دامن کسی شدن باشد از برای خواستی و آرزویی و کمکی، توسیط می‌تواند به میان کشیدن یا به میدان آوردن یا وسیله و واسطه کردن کسی باشد از برای همان خواسته. اگر در توسل مردم به قدرتی روی می‌آورند در توسیط مردم ‌‌قدرت می‌دهند. یعنی اگر رأی مردم به موسوی و احمدی‌نژاد را از جنس توسل ارزیابی کنیم رأی مردم به روحانی از جنس توسیط است و به کلی خاصیت دیگری دارد. اگر کسی موقع انداختن رأی به صندوق موسوی گفت که تو مهم هستی و خودی این قدرت هستی و می‌توانی برای من کاری انجام دهی و من با این رأی به تو متوسل می‌شوم، کس دیگری همین امروز در جریان رأی گیری به آقای روحانی گفت، من مهم هستم و غیرخودی هستم و می‌توانم برای خودم کاری انجام بدهم و از این رو تو را هوشیارانه توسیط می‌کنم یا وسط می‌گذارم. در این میان جنس رأی من مهم است که در پای گُزیدگان زور ریخته نمی‌شود و سیری دیگر می‌پیماید تا که اراده‌ی مرا بنماید.

از توسل به توسیط در این انتخابات گامی بر شدن بر پلکان آگاهی و زیرکی سیاسی است. گامی که بدون غریزه‌ی سیاسی تعریف و تفهیم آن از عهده‌ی دائره‌المعارف سیاسی هم برنمی‌آید. اما آقای روحانی نمی‌توانند متوجه آن نباشند. حال خود دانند؛ می‌توانند مثل موسوی کم‌کم بیدار شوند و روی شور و شعور مردم از توسل و تمسک به اشباح هول و هراس و کلیشه‌برداری سیاست امام راحل پرهیز کنند و به زدن حرف مردم روی آورند، یا راهی از نوع رفسنجانی را در پیش‌ بگیرند که بدون یک بار اقرار جدی به وجود جنایتی در حکومت خویش و بدون یک فاتحه بر سر قبر آن همه قربانی عصر عظمت خویش به قهرمان اصلاحات بدل می‌شود و طعم ریاست همزمان چندین نهاد اساسی نظام را با مزه‌ی ریاست چندین نهاد منتقد نظام درمی‌آمیزد و همزمان هم مهمترین فرد نظام میشود و هم مهمترین فرد منتقد نظام و شیطان را با یک ضربت اصلاح‌طلبانه‌ی بس مقوی‌تر از انقلاب از عرش به زیر می‌اندازد.

نظر خوانندگان:

■ آقاى ممبينى درود،
مفهوم سازى در كرته‌هاى فكرىِ پديده شناسى و شناخت پديده هاى اجتماعى و سياسى، يك زمينه‌ى علمى و ادبىِ ويژه است. نوشته‌ى شما و زاويه ديد و بينشتون نسبت به جريان جارى در سطح سياسى حاكم بر جامعه، افقى متفاوت، براى نوعى خواندن متفاوت از فضاهاى مشترك و ميانىِ سياست و اجتماع، براى من بوجود آورد.
با تشكر و آرزوى موفقيت روز افزون براى شما امير احمد فكرى دانشگاه سعرت، تركيه

■ امیر عزیز با سلام و خسته نباشی. نوشته ات بسیار بر دلم نشست.زیرا بقول سعدی جامع و مانع بود.جامع بود زیرا فرهنگ مردممان را می‌شناسی و مانع بود از اینرو که فارغ از تتوری بافی های روشنفکرانه دهن پرکن اصل مطلبت را بیان کردی.  آرزو می کنم همواره سلامت و پر کار و پر بار بمانی.
با مهر ودوستی:  میهن جزنی