حمایت از حرکت امید

استبداد ولایتی و جیش تا دندان مسلح آن و قدرتهای ستیزه‌جویی که در کمین نشسته‌اند همگی دست به دست هم داده‌اند تا با گفتار و پندار و کردار شریرانه زهر نومیدی را در رگ ملت ما تزریق کنند. تا ملت ما را از پا درآورند و تسلیم مقاصد خود کنند. این شرایط تحمیل شده توسط شریران چنان است که گاه خیرخواهان نیز می‌مانند که چه باید بکنند و خیر ملت در چیست. اما گاهی ملت معجزه می‌کند و به رهبری رهبران می‌پردازد و به ما می‌گوید که چه باید کرد.

اکنون، در شرایطی که براستی هیچ یک از نامزدهای از صافی گذشته قادر به ایجاد اعتماد لازم نیستند، در شرایطی که تمام درها به‌روی آزادی انتخابات و حتی آزادی انتخابات در طیف خودی‌ها نیز بسته است، مردم ما راه حلی نوین را در پیش گذشته‌اند. مشارکت در انتخابات به مثابه یک حرکت. به مثابه یک اعتراض. به مثابه یک نمایش از خواست مردم برای آرامش و آسایش و آزادی. به مثابه اعلام این که مردم سیاستگذاری حاکم و مجرمان ویران‌کننده‌ی کشور را نمی‌خواهند و به نامزدهای مورد نظر آنان رأی نمی‌دهند. در این انتخابات مهمترین چیز همانا نمودار شدن قدرت جنبشی است که به آمران و اوامر استبدای نه می‌گوید و مسیر انتخابات را در جهتی خلاف مهندسان مسلح سوق می‌دهد. روشن است که در این مسیر مردم از میان نامزدها انتخاب می‌کنند کسی را و به کسی رأی می‌دهند و می‌خواهند از او که از آن مردم شود و پیام آنها را بشنود.

این حرکت امید است. حرکتی است که می‌خواهد بر نومیدی، این مادر آشوب و خشونت و ویرانی چیره شود. چه بسا مردم بتوانند با اعمال رأی خود این انتخابات را به سوی نتیجه‌ای متفاوت با خواست مهندسان مسلح هدایت کنند. بسیاری از گروه‌ها و شخصیت‌های سیاسی مترقی که از شکل این انتخابات و از تحمیلات حکومت بیزارند و نمی‌خواهند تسلیم این بازی‌ها بشوند، بسیاری از خیرخواهانی که به خاطر این همه ستم بر مردم اعلام عدم شرکت در انتخابات را کردند، همه دل با حرکت مردم دارند و آرزو می‌کنند که مردم در حرکت خودشان پیروز شوند. باشد که همگی بتوانیم این همدلی با مردم را به همراهی و همکاری با این حرکت مردم بدل کنیم و در این حرکت عظیم اجتماعی شرکت کنیم و آن را تقویت کنیم. در این انتخابات مهمتر از این که کی انتخاب می‌شود این است که کی انتخاب می‌کند.

نظر خوانندگان:

■ امیر گرامی، هنر دیگرت ریزبینی و ظرافت اندیشی است تلاش برای روشن نگهداشن شمع اندک سوی امید خود امید و انرژی میآفریند. همراهی، روند منطقی و حاصل  همدلی است.
ع لاریمی

■ تجربه انتخابات قبلی هم به اصطلاح حرکت های امید بوده است. زمانی امید به خاتمی و زمانی دیگر امید به موسوی و اکنون امید به روحانی! اما عملاً هر بار امید چشم انداز مردم به تغییرات دمکراتیک محدودتر از پیش شده است. به نظر من باید با صدای بلند گفت که امید بستن به بنیانگذاران جمهوری ارتجاعی برای تغییرات دمکراتیک ، توهمی بیش نیست. تا زمانی که منافع قدرتمندان هیئت حاکمه و یاران قاچاقچیشان در فضای هرج و مرج و بی قانونی تأمین میشود، امید بستن به تغییرات حتی محدود در راستای دستیابی به دمکراسی بیهوده است.

■ امیر عزیز به درستی میگویی، این حرکت حرکت امید است. حرکتی است که می‌خواهد بر نومیدی چیره شود. خواستهای مطالبه محورانه مردم رادیدی و بدرستی در کنار پویندگان این راه قرار گرفتی، در شرایطی که کم نیستن سازمانها و گروههایی که متوجه نشدند باید دامنه این حرکت را وسیع تر کنند نه با تحلیهای غیر واقعبینانه نا امیدی را دامن بزنند. بودن عزیزانی مثل تو منبع انرژیند. پیروز باشی

■ Very positive and forward thinking. Thanks you for this, Mr Mombaini. I think our political figures and opposition groups abroad need to open their eyes and hearts and come out of their cocoon a little bit otherwise they will fell behind of their people, yet again.
All the best for Iran

■ امیر عزیز!
مثل همیشه ابتکاری و نازک بین و شیوا.  او فرا می خواند ملت را که حتی اگر انتخابات نمایشی است، آن را به صحنه نمایش انتخاباتی برگردانیم. اصلا فکر کنیم که این یک نمایش است برای به نمایش گذاشتن حضور ملت؛ برای پیام رسانی به حکومت و به جهان که «ما هستیم» همانگونه که روز قدس را از خود کردیم. همانگونه که ۱۶ آذر را و نمایش های دیگر را.  او صلح را و مردم را دوست دارد. و هم از این روست که از یاس می هراسد.
فرخ

■ آری عزیز باید همراه بود و موجی راه انداخت که آنی نیز همراه نیست همراه شود. باید روحانی را همراهی کرد.

■ با حضور حداکثری مردم، دشمنان کودتاگر به راحتی‌ نخواهند توانست کاندیدای جعلی خود (جلیلی یا قالیباف) را بر گردهٔ مردم سوار کنند، و در صورت خوانده شدن درست آرای مردم ،روحانی برندهٔ دور اول انتخابات خواهد بود! پس برای دفع کودتاچیان،رفع خطر جنگ و فشرده تر شدن صفوف مردم مبارز میهن مان ،روز ۲۴ خرداد به حمایت از روحانی به پا خیزیم!

■ امیر عزیز، زیبا و از راه عشق به‫ آزادیخواهی، وطن دوستی، عدالتخواهی و مردم دوستی نوشته‌ای.
‫اگر دنبال تغییر در ایران هستیم، آن هم از نوع بدون اعمال خشونتش.‫ این تغییرات نه از طریق حذف خود و دیگران، بلکه از راه شرکت و بودن در صحنه میگذرد. گرچه سخت است و زمخت، اما تنها از این راه است که میشود تمرین دموکراسی کرد و شیوه با هم زیستن، تحمل رقیب کردن، احترام به آراء اکثریت، احترام و دفاع از حقوق اقلیت را به یکدیگر ‫آموخت و در عمل بکار بست. ‫اگر غیر از این کنیم، دیری نخواهد پایید، که باید شاهد ظهور بهمن ۵۷، و دور باطل دیگری باشیم.
‫شاد باشید
‫البرز