آیا هواداران هاشمی در انتخابات شرکت می‌کنند؟

مهندسی انتخابات که از ماهها پیش با بازداشت روزنامه‌نگاران منتقد و تهمت زنی و فحاشی وزیر اطلاعات، روزنامه امنیتی کیهان و سرداران ریزو درشت سپاه علیه خاتمی و هاشمی رفسنجانی آغاز شده بود با رد صلاحیت هاشمی و مشایی به اوج خود رسید. از ابتدا پیش بینی می شد که جناح حاکم حضور حد اکثری اصلاح طلبان را بدون تردید بر نخواهد تابید.

اما این مهندسی تنها به حذف نیروهای منتقد نظام خلاصه نشد و حتی به بخش هایی از اصولگرایان جناح حاکم نیز سرایت کرد. لنکرانی، نماینده راست افراطی (جبهه پایداری) به رهبری فکری مصباح یزدی نیز از سد شورای نگهبان نگذشت و با اشاره شورای نگهبان از نامزدی استعفاء داد. همین سرنوشت دچار ابوترابی نامزد راست سنتی و جامعتین برهبری فکری مهدوی کنی نیز شد. احتمالا شورای نگهبان با این رد صلاحیت ها خواست از پراکندگی بی سابقه ای که اصولگرایان دچار آن شده بودند و می توانست توافق بر یک یا دو نامزد نهایی را با مشکل روبرو سازد، جلوگیری کند. در عین حال ماندن نامزدهای گروه ۱+۲ (قالیباف، ولایتی و حداد عادل) نشان داد که این گروه از حمایت بیشتر بیت رهبری و نیروهای نظامی امنیتی برخورد است.

مهندسی انتخابات با ورد سعید جلیلی پیچیده تر شد. تأیید صلاحیت این فرد که از سابقه اجرایی قابل ملاحظه ای برخوردار نیست و وی را هندوانه سر بسته نیز خوانده اند، حتی برخی از اصولگرایان مانند احمد توکلی و باهنر را نیز به اعتراض واداشت.

سخنرانی جلیلی در قم در جمع طلاب و مدرسین حوزه نشان داد که وی می کوشد بعنوان “طوطی سخنگوی” رهبر جلوه کند. کلیه مواضع سیاسی و برنامه های اعلان شده اش در این نشست بطور کامل ( نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد) با گفتمان و مواضع ولی مطلقه فقیه همخوانی دارد. وی سیاست دولتش را “تهدید زدایی به جای تنش زدایی” نامید و برلزوم ادامه سیاست های گذشته هسته‌ای، گسترش اسلام در جهان، سیلی زدن بر رژیم صیهونیستی و مقابله با غرب و اجرای الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت مورد نظر ولی مطلقه در داخل تأکید کرد. وی برخلاف دیگر اصولگرایان سفرهای استانی دولت کودتا را ستود. این امر و عدم موضع گیری جلیلی در برابر ” انحراف” سبب اعتراض مجله جوان متعلق به سپاه پاسداران شد.

شرکت چند وزیر دولت کودتا و برخی از اعضای جبهه پایداری در همایش انتخاباتی جلیلی این حدس وگمان را تقویت کرده است که دولت کودتا پس از رد صلاحیت مشایی با چراغ خاموش از سعید جلیلی حمایت می کند و در این کارزار قطب جلیلی، جبهه پایداری و دولت کودتا در برابر کاندیداهای دیگر در حال شکل گیری است. مواضع کاملا مشابه وی با رهبری و گوش بفرمانی اش در مذاکرات شش ساله بدون نتیجه هسته ای می تواند نظر مساعد ولی مطلقه را در مرحله نهایی مهندسی انتخابات بخود جلب کند.

جلیلی از سال ۱۳۷۸ دبیر شورای امنیت ملی بوده است و بی تردید در برنامه ریزی سرکوب های سال ۱۳۸۸ در کنار دولت کودتا، بیت رهبری و نیروهای نظامی امنیتی مشارکت فعال داشته است. ورود وی به کاخ ریاست جمهوری فاجعه انتخابات سال ۱۳۸۴ را تکرار خواهد کرد. می توان انتظار داشت که ریاست جمهوری جلیلی به تداوم فضای امنیتی، سرکوب بیشتر دگراندیشان و ازادی های فردی و اجتماعی، تبعیض بیشتر علیه زنان (قربانیان اصلی انقلاب اسلامی)، اقلیت های قومی و مذهبی، تشدید تحریم و تنش ها با غرب و کشورهای منطقه خواهد گردید. دولت احتمالی جلیلی بازگشت مجدد دولت کودتا با رنگ و آب تازه است.

در برابر مهندسی انتخابات به سود قالیباف و یا هریک از اصولگرایان باقی مانده بخاطر وابستگی کامل شان به بیت رهبری و حمایت نیروهای نظامی و امنیتی در شرایط موجود تغییری ایجاد نخواهد کرد.

عارف و روحانی 

جناح حاکم برغم پیشبرد سیاست حذف خودی‌ها از کلیه مراکز عمومی و دولتی، برای رقابتی نشان دادن انتخابات و گرم کردن تنور انتخابات به شرکت دو فرد نزدیک به اصلاح طلبان و اصولگرایان میانه رو تن داد.

عارف و روحانی که اولی در دولت اصلاحات معاونت خاتمی و دومی مسئول مذاکرات هسته ای را بر عهده داشت از محبوبیت افرادی همچون خاتمی و هاشمی برخوردار نیستند و امکان اجماع کلیه نیروهای اصلاح طلب و اصولگرایان میانه رو برای حمایت از آنان پایین است اما بهرحال از سوی اصولگرایان بعنوان غیر خودی بشمار می آیند. هواداران هاشمی که شامل اصلاح طلبان و اصولگرایان میانه رو می شوند با دو گزینه روبرویند:

۱- خاتمی و هاشمی می توانند با توجه به جلوگیری از نامزدی هاشمی در انتخابات، با دعوت هواداران به پشتیبانی از یکی از دو نامزد باقیمانده، شور و شوق ایجاد شده در اثر حضور هاشمی در انتخابات را حفظ و از این فرصت برای امید بخشی به نیروهای منتقد نظام، نشان دادن قدرت اجتماعی این نیرو به جناح حاکم بهره گیرند و احتمالا حتی در اثر مشارکت بالا و عدم مهندسی انتخابات در دقیقه آخر به پیروزی یکی از این دو نامزد دست یابند. البته تمام شواهد نشان می دهد که جناح حاکم بطور یکپارچه خواهد کوشید که از ورود نامزد غیر خودی به کاخ ریاست جمهوری جلوگیری کند و کودتای انتخاباتی تازه ای را تدارک بیند.

۲- گزینه دوم برخورد منفعلانه و گردن نهادن به پروژه مهندسی و برنامه‌ریزی شده انتخابات است که مورد علاقه نیروهای نظامی امنیتی و بیت رهبری است. در این سناریو شکست هردو نامزد غیرخودی و یا هرکدام که در انتخابات باقی بماند به حساب کل اصلاح طلبان و اصولگرایان میانه رو گذارده خواهد شد و ناامیدی بیشتر نیروهای هوادار را در پی خواهد داشت. برخورد منفعلانه خطر حذف کامل و تدریجی اصلاح‌طلبان از صحنه سیاسی کشور را نیز، همانطور که در مورد نهضت آزادی اجرا شد، امکان پذیر خواهد ساخت.

اصلاحات روندی تدریجی، پر از فرازو نشیب و انباشته از ناکامی هاست. نیروهایی در کارزار علیه استبداد، فساد و نابودی فرصت های ملی به پیروزی خواهند رسید که از صبر و حوصله، درایت و انعطاف کافی برخوردار باشند. جناح حاکم در حال حاضر با برخورداری کامل از پشتیبانی نیروهای سرکوب، منابع باد آورده نفتی و امکانات اجرایی قادر است با مهندسی انتخاباب به زندگی خویش ادامه دهد اما ویرانی حاصل از حکومت ۸ ساله‌شان امید تغییر را در دورنمای آینده کشور نوید می‌دهد.

باید منتظر بود و دید تصمیم هواداران هاشمی در مواجهه با انتخابات چه خواهد بود. 

۵ خرداد ۱۳۹۲