ارومیه، دیکتاتوری، مردم و هشدار به دسیسه‌ها!

مردم شهرهای پرجمعیت آذربایجان، تبریز و ارومیه بخیابانها ریخته‌اند و به از میان رفتن دریاچه ارومیه اعتراض می‌نمایند. رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی مثل همیشه، بجای پاسخ به اعتراضهای شهروندان با گاز اشگ آور و تفنگ و دستگیری و زندان مردم معترض دست زده اند.

دریاچه ارومیه با آبی بسیار شورمنابع طبیعی بزرگی برای منطقه را فراهم آورده است واز میان رفتن آن با تغییر محیط زیست، زیانهای بسیاری برای سرزمینهای اطراف آن ببار خواهد آورد. کارشناسان پیش بینی کرده اند که تا پایان سال شصت در صد دریاچه خشک خواهد گردید. خشکی دریاچه سبب از میان رفتن برخی سخت پوستان دریاچه که بسیار گرانقیمت اند و مصرف داروئی دارند و بخارج ارسال میشوند میگردد و رمه های گوزن زرد که کمیاب اند و درجزایر کوچک میان دریاچه زندگی میکنند، خواهند مرد. ازآنگذشته با وزش بادهای توآم با نمک در سواحل و کشتزارهای حوالی دریاچه، زمینهای حاصلخیز را لم یزرع ساخته و خرابی کشتزارها همچنان ادامه دارد. تنفس چنین هوای آلوده به نمکی سبب بیماریهای تنفسی بسیار شدید خواهد گردید و این موضوع در سالهای گذشته در خشکی تدریجی در یای ارال در روسیه تجربه شده است.

دریاچه ارومیه مصب دو رودخانه، زرینه رود و سیمینه رود است که به این دریاچه میریزند. بر این دو رود چهارده سد از زمان هاشمی رفسنجانی زده‌اند که همراه خشکسالی و ساختن بزرگراه میان دریاچه، همراه با خاکریزیهای فراوان و بهم زدن گردش طبیعی آب دریاچه، که به دو قسمت تقسیم شده است، جمعآ سبب فروکش کردن آب دریاچه و بهم ریختن محیط زیست سواحل دریاچه گردیده اند.

در آنچه پیش آمده اشکال اساسی آنست که دیکتاتوری مردم را به هیچ می‌شمارد. حسابش و کتابش با خودش هست. برنامه ریزی هایش همه بر اساس منافع دست اندر کاران رژیم است. چهار ده سد در زمان ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی زده شده است واگر استفاده ای تا کنون بمردم داده نشده و سدها بی ثمرافتاده ولی در عوض پیمانکاران آن که احتمالآ شرکای فرزندان بلیونر هاشمی رفسنجانی میباشند به ثروتهای بی حسابی رسیده اند. گزارشات کارشناسان مطلع در مورد زیان بار بودن ساختن این سد ها در ابتدای ساختن آنها انتشار یافته ولی کسی بآن گوشی نداده است. نه تنها نقشه و برنامه ای که مردم از آن اطلاع داشته باشند و بر روی آن نظر بدهند در کار نبوده و نیست بلکه پاسخ به چنین اعتراضاتی نیز گاز اشگ آور و گلوله است. مردم با یک حکومت دیکتاتوری سر و کار دارند که جلو تر از هرکاری حساب انباشتن ثروت های ملی به جیب هایشان مطرح است تا هر موضوع دیگری.

این موضوعات در کشورهای دیگر هم پیش میآید و آمده است ولی دولتهایشان بجای بکار بردن زور با مردم وارد دیالوگ میشوند. در ایران سردمداران نظام نمیتوانند مسائل را رو راست با مردم درمیان بگذارند چون برملا شدن دزدیهای کلان ایشان را در بر میگیرد ، موضوعی که برایشان قابل تحمل نیست. زمانی که دیالوگی شروع نشود و مردم در فشار سخت زندگی، بدلیل ندانم کاریها قرار گیرند، نتیجه اش طغیان عمومی است. دولت می‌گوید که خشکسالی سبب این تغییرات محیط زیست شده ولی کارشناسان میگویند که اگر مدیریت کارآمدی برای منابع آب بود، میتوانست جلوی اثرات زیان آور خشکسالی را بگیرد.(۱)

مردم زمینهای حاصلخیزشان و به عبارتی زندگیشان رفته رفته بزیر خرواری از نمک که با وزش باد از دریاچه‌ی در حال خشکیدن آورده میشود، بنابودی کشیده می‌شود. فریادشان بآسمان رفته و فریادرسی نیست. مهمترین خطر برای همه مردم کشور، سوء استفاده گروههای افراطی تجزیه طلب به پشتیبانی اربابان ایشان است. ترکیه، اسرائیل و کشور هشت میلیونی آران (آذربایجان) و دولت های بزرگ که به درهم شکستن شاخ و شانه کشی های جمهوری اسلامی کمر بسته‌اند، در پشت اینکار قرار دارند. در این هفته رادیوهای کشورهای بزرگ و کوچک که نفعی در این میانه دارند بمیان آمده‌اند و مرتبآ اخبار منطقه را با برجسته کردن گروههای تجزیه طلب که عملآ حضور معینی در میدان ندارند را، پخش میکنند. و شعار های ناجوری که این گروهها در میان مردمی عصیان کرده پراکنده اند، که ایران را در برابر آذربایجان قرار میدهد را، در رادیوهایشان تکرار میکنند. و درعمل کوشش دارند که یک موضوع محیط زیستی، در میان مردمی برآشفته و عصبانی که به مقابله با دیکتاتوری کشیده شده اند را، برخلاف واقع کمی با رنگ تجزیه طلبی نشان دهند. و احیانآ دنبال سوء استفاده های بیشتری از این درگیری مردم با حکومت اند.

مهمترین خطر برای کشورمان این است که حکومت پشتیبانی مردم را ندارد و مردم به درستی به او اعتمادی ندارند. چگونه می‌توان به یک‌مشت قدرت طلب که بر تمام شؤن زندگی مردم دست انداخته‌اند، اعتماد نمود؟ ما از اعتراضات مردم تبریز و ارومیه باید پشتیبانی نمائیم و از دولت بخواهیم که با حضور مردم، و گردآوری جمعی از کارشناسان مورد اعتماد مردم مسآله را از راه علمی مورد مطالعه قرار دهند.

حقیقت آنست که آنچه پیش‌آمده و ترمیم و جلوگیری از خرابی ها در آینده کار آسانی نیست که با یک بخشنامه و فرمان "رهبر" حل شود. دراخبار بود که لایحه ۹۰۰ ملیون دلاری برای آوردن آب از رودخانه ارس و کردستان بمجلس رفته بود که گویا رد شد، که باز بیشتر سبب نآآرامی مردم گردید. حقیقت آنستکه این حکومت راه حلی ندارد. این یک نظام دیکتاتوری است که با مردم خود هیچ ارتباطی ندارد. اینها دنبال حفظ قئرت و انباشتن ثروت خود از منابع ملی هستند. و همانند سایر دیکتاتور های منطقه، به تصورشان نمی‌رسد که نوبت ایشان هم بزودی خواهد رسید وهمچنان بگردنکشی های محلی و بین المللی ادامه میدهند. درس ما از تاریخ دیکتاتور ها این است که ما درهیچ شرایطی در پشت این نیروی دیکتاتوری قرار نمی‌گیریم. آنها تنها ما را بخدمت ادامه حکومت سرکوبگر خود می‌کشانند. برای ما دشمن دو تاست، یکی جمهوری دیکتاتوری اسلامی و دیگری دولتهای بدنبال ثروتهای ملی ما و ستون پنجم ایشان یعنی گروههای تجزیه طلب و در خدمت ایشان. ارتش و سپاه که با درآمد این مملکت ساخته شده‌اند اتش در برابر مهاجمین خواهند بود. و ما با هردو گروه دشمن مبارزه خواهیم نمود!

باید اطمینان داشت که عاقبت این حکومت جزعاقبت دیکتاتوریهای دیگر منطقه نخواهد بود. کوشش نیروهای دمکرات و ملی باید آن باشد که متحد شوند و هرگز از مبارزه در راه در هم شکستن این دیکتاتوری از پای ننشینند و با کمک یکدیگر بدیل این حکومت ضد مردمی را بسازند.

محسن قائم مقام- نیویورک
4 ماه سپتامبر 2011

۱- اطلاعات مربوط به محیط زیست دریاچه ارومیه از چند منبع مختلف از جمله BBC اقتباس شده است.

---

نظر کاربران:

آقای قائم مقام با سلام!
با تشکر از داده های مفید در باره دریاچه اورمیه و بیان حقایق که وظیفه هر انسان با وجدانی است شوربختانه شما هم در همنوایی ناخواسته با رژیم استبدادی با این نوشته بجای همدردی با ملت مظلوم آذربایجان باز ناخواسته و یا عمدی ضربه وارد میکنید. جناب قائم مقام شما بر اساس کدام اسناد چنین بی محابا تاخت و تاز میکنید اگر معیار شما بقول خودتان رادیوها هستند مگر همین رژیم اتهامات مشابه را در مورد جنبش سبز و دیگر جنبش ها ادعا نکرد . مردم آذربایجان بسیار آگاهتر از تصورات شما و رژیم اسلامی است و چنین نوشته هایی فقط به رژیم خدمت میکند. اما آذربایجان بی توجه به رژیم و افرادی چون شما به حقوق خود خواهد رسید چه خوشایند شماها باشد یا نباشد. افسوس از ذره ای انصاف در شما خودپرستان.