تفاوت‌ها را به یاد بسپارید، اختلافها را فراموش نکنید، پرونده‌های ظلم‌ها و دشمنی‌ها را برای قضاوت عادلانه آیندگان و اجرای عدالت در جایی امن نگه دارید، جبهه‌ای از مشترکات خود به گستردگی مردم ایران درست کنید.

منتظر تعیین و تکمیل مرامنامه‌ها و استراتژی‌ها و تاکتیک‌های ایده‌ال خود نباشید، قدمی را همراه با سایرین بردارید که به درستی آن اطمینان دارید. قدمی که حکومت را تکان دهد و مانع اجرای بی‌وقفه نابود سازی سرمایه‌های جنبش مردم ایران و نابودی هر نوع تشکل و هر نوع حرکت حتا حرکت‌های انسان‌دوستانه گردد.

تمام انرژی خود را برای هر چه روشنتر کردن ایده ال‌های نهایی صرف نکنید که ممکن است چنان نابود کنند که ده‌ها سال دیگر هم نیازی به آنها نباشد.

قسمت عمده انرژی خود را به ضرورت‌های تاریخی کار مشترک اختصاص دهید و راه‌های مشترک برای بیرون آمدن از این سکون و رعب و وحشت و پس گرفتن ابتکار عمل از حکومت بیابید.

در حال حاضر این حکومت است که ابتکار عمل را در دست دارد و این حاصل نمیشد مگر با تکیه به پراکندگی نیروهای مردمی و نبود قدرتی واحد در برابر حکومت.

بیایید به جای صرف وقت برای پیدا کردن اینکه تقصیر کی بود یا تقصیر کی هست و یا کی چه میگوید و چرا میگوید، ببینید چگونه همه را دور هم جمع کنید.

پراکندگی‌ها در نهایت به نفع هیچ گروه، فرد، قوم و جنس و ایده نیست و تنها دیکتاتوری مطلقه است که از این شرایط سود میبرد و ما را که در گیر خودمان هستیم نابود میکند.

چگونه است در شرایطی که ملیون‌ها انسان از اعدام‌های سیاسی ناراحت هستند حکومت همچنان به کشتار ادامه می‌دهد؟

جبهه مشترک نه به این معنی که گروه‌ها و افراد برنامه و تاکتیک‌ها و ایده‌ال‌های خود را کنار بگذارند، بلکه به این معنی که ضمن حفظ استقلال در انجام استراتژی و تاکتیک‌های گروهی خود، حول خواسته‌های جبهه‌ای مشترک جمع شوند و همه با هم برنامه‌های تعیین شده از طرف جبهه را اجرا کنند. قدرتی عظیم ایجاد کنند که حکومت را وادار به ایستادن و یا حتا عقب نشینی کند.

تا وقتی که زحمات گروه‌هایی در اجرای برنامه‌ای که فکر می‌کنند که به سود جنبش است توسط زحمات گروه‌های دیگر که فکر می‌کنند که آن کار غلط است خنثی شود، غیر از درجا زدن راه به جایی نخواهیم برد. و حکومت همچنان ابتکار عمل را در دست خواهد داشت و طرح‌های نابودی همه رابی درد سر اجرا خواهد کرد.

چه عاملی سبب شده که در عمل ما نابودی خود را به قبول تفاوت‌هایمان و همکاری در راه آرزوهای مشترکمان ترجیح دهیم. آیا ما تسهیل کننده اقدامات نابود کنندگان خود نیستیم؟

جبهه‌ای درست کنید به بزرگی ملت ایران. دست تمام کسانی را که مخالف اعدام‌های سیاسی، موافق آزادی بیان و اجتماعات، موافق حقوق برابر زنان و اقوام، موافق تغییر قانون اساسی، موافق جدایی دین از حکومت هستند به گرمی بفشارید و ملت بزرگ خود را برهانید.