“آینده چراغ راه گذشته!”

يكشنبه ١٢ تير ١٣٨٤

در این مطلب اساسی تردیدی نباید داشت که انتخاب احمدی نژاد به ریاست جمهوری اسلامی ایران، هدیه‌ایی در سینی طلایی به محافظه‌کاران افراطی آمریکایی است.
محافظه‌کارانی که تشدید محاصره اقتصادی ایران، بمباران مراکز اتمی و صنایع نظامی آن و در نهایت تقلیل و تبدیل ایران به یک کشور بی‌ارزش و تحت سلطه و کنترل را خواهانند.
روشن است که با وجود اصلاح طلبان دوم خردادی و یا عناصر اعتدالی در رأس امور اجرایی، اجرای آن طرح‌های ویرانگرانه ممکن نبود. آن‌ها در آرزوی فرصتی بودند تا در میان آمریکایی‌ها بهانه‌ی لازم را برای کوبیدن ایران به دست آورند.
انتخاب احمدی نژاد که با توطئه در پادگان‌های نظامی صورت گرفت آن بهانه‌های لازم را به محافظه کاران آمریکایی داد تا برنامه‌های خود را پی گیرند.
برای روشن شدن مطلب، که نو محافظه‌کاران ایالت متحده، چقدر در آرزوی روی کار آمدن نوع احمدی نژادی بودند به چند نکته اشاره می‌کنیم و گمانه زنی‌ها را به خود خواننده‌ی آگاه وامی گذاریم. حقیقت وقایع گذشته را کشفیات آینده روشن خواهد کرد...

١- چندین ماه بود که احمدی‌نژاد، شهردار تهران، استاندار سابق اردبیل، افسر بسیجی و دانشجوی خط امامی سابق برای ریاست جمهوری کاندیدا شده و خیز برداشته بود. اما کلامی در مطبوعات و رادیو و تلویزیون‌های آمریکا در این مورد نمی‌بینیم.

٢- حدود ٦ هفته قبل صلاحیت این فرد را اعضاء شورای نگهبان برای نامزدی ریاست جمهوری تایید می‌کنند. بازتابی در آمریکا از این مطلب نمی‌بینیم که هیچ، چند ساعت بعد اعلام می‌شود که آمریکا با عضویت ایران درWTO مخالفتی ندارد موضع‌گيری عجیبی که حمل بر تأیید روند انتخاباتی ایران می‌شود.

٣- ٢٨ خرداد ماه ١٣٨٤ احمدی نژاد با رأی بالای ٥ میلیون پس از رفسنجانی قرار می‌گیرد و معلوم می‌شود که انتخاب نهایی میان این دو نفر خواهد بود. باز خبری از گروگانگیر بودن آقا را در رسانه‌های جمعی آمریکا نمی‌یابیم و نیز هیچ مسئول و مقام آمریکایی هشداری به ملت ایران نمی‌دهد که مبادا به این گروگانگیر رأی بدهید.

٤- از فردای انتخاب شدن احمدی نژاد کشف می‌شود که آقا گروگانگیر بوده، و دولت آمریکا مسئله را سخت جدی گرفته و امری ناموسی تلقی کرده است...

بقیه‌ی قضیه به عهده‌ی خود خواننده است...