باز هم ما و ا نتخابات

پنجشنبه ٢٦ خرداد ١٣٨٤

بسيار بعيد است كه تحريم كار خود را نكند و رئيس جمهوری از جناح راست با رائی ضعيف انتخاب نشود، گو اين كه در كشور ما نبايد احتمال رای سازی را هم در نظر نداشت. اين‌ها و ده‌ها مسئلهء ديگر گرفتاری‌های مردم ما را پس از انتخابات افزايش خواهد داد و به معاملات مهم بين المللی خواهد انجاميد كه معلوم نيست تا چه اندازه منافع ملت ايران در آن‌ها مراعات شود. با وجود همين آقايان در بالاترين مراجع تصميم‌گيری، بخش مهمی از منافع ايران در دريای مازندران از ميان رفت. اين كارها را هرچند از سر نادانی يا غفلت باشد در تاريخ چيزی جز خيانت نمی‌نامند.
تبليغات انتخاباتی نشان داد كه داوطلبان- شايد باستثنای معين- از ابزارهائی استفاده می‌كنند كه نه تنها خلاف آموزش‌های همهء اديان و از جمله اسلام است، بلكه ماكياوليسم را از خود ماكياول و نمونه‌های ديگر تاريخی آن پيش‌تر برده‌اند. هرگز پيشوايان دينی ايران تا اين درجه سقوط نكرده بودند. اگر حافظ انتقاد می‌كرد كه ”چون به خلوت می‌روند آن كار ديگر می‌كنند“، اينك همگی در جلوت يا آن كار ديگر می‌كنند يا در برابر كارهای ديگر سكوت. اين همه آيت‌الله كه در برای كارهای مترقی جوانان و زنان لب به ملامت و نهی و حتی تكفير می‌گشايند، چرا در برابر اين نمايش‌های پست مدرن اسلامی سكوت كردند؟ سوآل اين است كه آيا هرگز در تاريخ، دين اسلام تا اين اندازه سقوط كرده بود و ابزار قرار گرفته بود كه اينك ديديم.
تا كجا در قرن بيست و يكم، دين به صورت ابزار مورد استفاده خواهد گرفت و جهل و خرافه به نمايش‌های خيابانی گره خواهد خورد؟ اين پديده‌ای جهانی است و در امريكا هم شاهد آن هستيم، در آنجا كه بنياد كارهای رئيس جمهورش برتقلب و حيله‌گری است هم تا اين اندازه دين را پائين نمی‌آورند. در اين مورد مسلمانان از قافلهء تمدن عقب نمانده‌اند. بی‌گمان انسان با آشنائی با اين نوع توحيد در برابر جادوگران و شمنان (همان بت پرستان اسلام) سر تعظيم فرود می‌آورد كه چه مردمان نجيبی بودند و تمام وقتشان با توجه به موقعيت تاريخی ايشان صرف خدمت به جامعه می‌شد. بسياری از داروها و روش‌های معالجهء بيماری‌ها (چه بدنی و چه روانی) از اكتشافات، ابتكارات و دانش آنان سر چشمه می‌گيرد. بسياری از داروهای گياهی را آنان شناسائی كردند و مورد مصرف آن‌ها را شناختند. آنان در عين حال رهبران جوامع بودند و به اندازهء دانش و هوشياری خود خدماتی گاه مهم به جوامع و بشريت كردند.
نمايش‌ها و تبليغات انتخاباتی نشان داد كه انتخاب شونده، به احتمال بسيار قوی به هيچ چيز جز منافع خود نخواهد انديشيد و ”ايران“ برای او تنها يك كلمه و ابزار بهره برداری است. بازهم ملت باقی خواهد ماند و فقر، فحشا، اعتياد و زوال نيروهای بالقوه‌ای كه هر جامعهء با سرو سامانی هميشه در حال برنامه ريزی يا بازسنجی برنامه‌های آن‌ها است. در اين ميان كارهای گروه‌ها و احزابی مانند نهضت آزادی و ملی مذهبی‌ها تماشائی است كه نه تنها به اين كار‌ها اعتراض نكردند بلكه خود به شكلی ديگر به كمك نيروهای بازدارندهء جامعه رفتند، در حالی كه بايد بكوشند آنان را دگرگون كنند. چگونه می‌توان از كسی انتظار تائيد آزادی و دموكراسی داشت كه به قانون اساسی موجود اظهار پای‌بندی می‌كند؟ چه حرف تازه‌ای در چنتهء شما است؟ آيا انديشه و توانائی اين را نداشتيد كه معين را يك قدم به پيش برانيد؟ آيا واقعا نسل جوان شما قابل توجه است؟
در جامعهء ايرانی پس از انقلاب چه تحولی جز كاركردهای آقايان، نسل جديد آنان را از شما فرار داده است؟ آنان در دامن شما زاده شده و ظاهرا پرورش يافته‌اند. آنان در مدارس شما نه تنها با اسلام آشنا شدند، بلكه بجای درس‌های ادبيات، تاريخ، جامعه شناسی، اخلاق و حتی مواد ديگر درسی، درسهای اسلامی گرفتند. آنان به اندازه صد برابر دائره المعارف‌های بزرگ امروز خطبه‌های نماز جمعه و موعظه و نصيحت شنيدند. آيا به همان دلائل نيست كه عمدهء جوانان و روشنفكران از حكومت دينی رويگردان شده‌اند؟ مگر حتی متظاهران به مذهب به چيزی جز پول ايمان دارند؟
من هم مانند بسياری از كسانی كه از ترس عقرب جراره به مار غاشيه پناه می‌برند، اميدوارم دكتر معين برندهء اين انتخابات شود، اما نظام تغييری نخواهد كرد. پس از انتخابات هم برجبين اين كشتی همان نوری خواهد درخشيد كه در همهء ديكتاتوری‌های دينی در طول تاريخ درخشيده است.