هشدار

چنان که در دو یاد داشت پیشین اشاره کردم، مرجعیت شیعه با کودتای انتخاباتی از هم پاشید و اینک مراجع مخالف به وحدتی رسیده‌اند و در مقابل رهبر جمهوری اسلامی ایستاده‌اند. تظاهرات سنجیده و خردمندانه‌ی مردم، حکومت اسلامی را با بزرگترین چالش تاریخ خود روبرو کرده به حدی که خامنه‌ای برای برگزاری نماز عید فطر شخصا از رفسنجانی، حسن خمینی و یکی دو تن دیگر خواسته است که در نماز عید به امامت او شرکت کنند. این مقدمه‌ای است برای دلجوئی و سازشی که دود آن به چشم مردم خواهد رفت.

از سوی دیگر نامه‌ی یکی از چاقوکشان سابق و کارشناسان کنونی اقتصاد به موسوی و خاتمی هشداری به اینان است که حکومت با آنان مدارا نخواهد کرد. اگر بتوان صف رفسنجانی، حسن خمینی و یکی دو تن دیگر را که هریک نماینده‌ی قشر یا گروهی مهم هستند، با حکومت کاملا همراه کرد، باید انتظار داشت که حکومت بلا فاصله در پی از هم پاشیدن جنبش سبز باشد. این کار ممکن است با وارد کردن فشار به خاتمی، کروبی و موسوی یا بده بستان با آنانی که در معاملات سیاسی شرکت داشته‌اند - مانند کروبی - پیش برود. از آنجا که در نهایت منافع خاتمی، کروبی و امثال ایشان با منافع مردم ایران دقیقا برابر نیست، احتمال این پاشیدگی در صف رهبران اسمی جنبش سبز بسیار است.

مردم ایران کاری را پس از انتخابات آغاز کرده‌اند که نوید دهنده‌ی جریانی همگانی و آگاهانه در بر اندازی استبداد مذهبی است. این روشن است که بازیگران ماهری چون رفسنجانی در پی منافع خود هستند وگرنه برای ایشان در ظاهر حکومت هیچ چیزی فرق نمی‌کند. آنان در صورت حس کردن امنیت برای ثروت و موقعیت خود، همچنان که خامنه‌ای را بر سر کار آوردند، باز هم با او همراه خواهند شد. بنا بر این وظیفه‌ی ماست که در این مورد گوش به زنگ باشیم و بلافاصله در آگاه کردن و تعیین خط مشی آینده‌ی جنبش سبز بکوشیم.

با چنین سازش‌ها و حتی دلجوئی‌های ظاهری که بسیار کم خرج است، رژیم خواهد توانست بخشی از اوپوزیسیون را ساکت و در نتیجه جنبش سبز را ناکار کند. البته طول زمان و خسته کردن مردم هم ابزار دیگری است که از آن استفاده خواهند کرد. اینک که رژیم در برابر جهان (احتمال ساخت روسیه و امریکا بر سر ایران) و در سیاست داخلی به ضعیفترین نقطه‌ی موجودیت خود رسیده، باید به هوش بود و آن را با تظاهرات مشابه آینده، دائما مشغول نگاه داشت و این مشغولیت، به همراه کوشش جهانی ایرانیان برای استقرار عدالت و دموکراسی در ایران، آواری را که در حال ریختن بر سر حکومت است سنگین تر خواهد کرد.

باید دانست که اگر امثال رفسنجانی و خمینی با رهبر به سازش برسند به مهره‌های ضعیفی تبدیل خواهند شد و حرفشان دست کم میان مردم شنونده نخواهد داشت. در موقعیت‌های حاد تاریخی و تحولات اساسی، آن کسی زیان می‌بیند که از صف متحد مردم جدا شود. در عین حال پایداری مردم به تغییر وضعیت رهبران و نخبگان هم خواهد انجامید.

هموطنان گرامی! پیکاری دشوار اما امید بخش و با افقی روشن در پیش است که بیش از هرچیز بردباری و حوصله می‌طلبد. ملت هوشیار ما نشان داده که بردباری لازم و عقلانیت کافی را در این کار دارد. اینک تنها استقامت ، تسلیم نشدن به سازش‌های دولتمردان و اتخاذ سیاست مستقل و ضد استبداد است که کارساز است. با امید و با روشن بینی، بردباری و خرد، هرگاه که لازم شد هرکه را منحرف شد کنار بگذاریم و صف متحد عاشقان آزادی و آبادی ایران را مستحکمتر نگه داریم.