دولت کودتا تحلیل می‌رود

تظاهرات میلیونی مردم تهران در اعتراض به مشروعیت دولت کودتا، تنها نقطه آغاز طرح مطالبات گسترده‌تر مردم است در بقیه ایران.

دولت کودتا تصور داشت که برگزاری جشن مسخره پیروزی در تهران که برای حضور در آن گروهی از مزد بگیران و عربده جویان امنیتی را از پایگاه هایشان در سراسر ایران فرا خوانده بود، پایان کار است. دولت کودتا انتظار داشت که ختم انتظارات مردم را با سرعت بر چیند و ادامه حضور عوامل ظلم و زور را در قدرت، تا آینده ای دراز تثبیت کند.

اما مردم بیدار ما، برای دولت کودتا خوابی دیگر دیده بودند. حضور بی‌قرار صدها هزار زن و مرد خشمگین، شانه به شانه، بی‌ترس ، دست در دست، همان ها که رییس دولت کود تا، روز قبل، خس و خاشاکشان خوانده بود، به خیابان آمدند، که این بار در مقابل چشمهای بقیه دنیا شماره شوند.

رای این مردم شوریده، اینبار نه در صندوقهای انتخاباتی دولت کودتا، که در مشت های گره کرده آنها بود. این بار شماره کردن آراء میلیونی مردم تهران که همراه با حضور پر خروش آنها فریاد میشد، آسان بود. آنها فریاد میکردند که دولت کودتا را تحمل نخواهند کرد.

این فریاد ها در روزهای آینده رسا تر خواهد شد. از تهران به سراسر ایران خواهد رفت. این موجها دامنه می‌گیرند تظاهرات امروز تنها نقطه آغاز است و نه پایان آن.

دولت کودتا که تاکنون تداوم قدرت مصادره‌ای خود را مدیون گلوله و آتش مزدوران نظام بوده، این بار در برابر موجهای میلیونی مردم تاب نخواهد آورد. این رای مردم است که امروز در تهران و فردا در سراسر ایران، در برابر تمامی دنیا، شماره می‌شود.

مردم با حضور شجاعانه در حمایت از آزادی، امروز " طعم شیرین پیروزی " را در کام تشنگان قدرت تلخ کردند. فردا که روز جشن پیروزی مردم فرا میرسد، نوبت نوشیدن جام زهر از سوی رهبران خون و خشونت است.

دولت کودتا که تاکنون عادت به باج گیری و ایجاد ترس داشت، مجبور خواهد شد، همراه باج گیران مزد بگیر خود به لانه باز گردد. فردای ایران با امروز و دیروز متفاوت خواهد بود. حرکت ملی برای دست یافتن به آزادی و مساوات آغاز شده و محکوم به سرعت گرفتن است.