رای من در انتخابات ۲۲ خرداد

.(JavaScript must be enabled to view this email address)
چهارشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۸۸

در لحظه حاضر نگرانی اصلی من و میلیون ها نفر مثل من خطری است که انتخاب مجدد احمدی نژاد برای کشورم در بر دارد. او چماق نظامی امنیتی ها برای زدن قدرت روحانیت، برای زدن جامعه مدنی، برای نمد مال کردن بخش خصوصی، برای نظامی – امنیتی کردن همه شئون کشور است. احمدی نژاد یک خطر جدی برای ایران است. او هرج و مرج طلب است. تن به قاعده و قانون نمی دهد. برنامه ریزی و مشورت را قبول ندارد. تک روست. احمدی نژاد نه چیزی از اقتصاد می داند و نه می خواهد بداند. او با مفهوم "توسعه پایدار" از اساس بیگانه است. او یک رئیس جمهوری هوچی، عوام گرا و عوام فریب است. او دوست دارد جنجال به پا کند و برایش مهم نیست که این جنجال چه لطمه ای به منافع کشور می زند. افزایش تهدیدها علیه کشور برایش افتخار است. دست آورد او در سیاست خارجی، نفی هولوکاست، موشک دور برد و غنی سازی اورانیوم بوده است. احمدی نژاد پدیده ای جم کرانی و خرافه گراست. رفتار او رفتاری ضد روشنفکری و ضد فرهنگی است. او جنبش حقوق مدنی و شکوفایی فرهنگی را تهدیدی علیه امنیت کشور می داند. احمدی نژاد دون شان ملت ایران و ماندنش برای من فقط مایه تاسف است. رای من در انتخابات ۲۲ خرداد قبل از همه برای شکست احمدی نژاد است.

اگر خاتمی نامزد بود همه جا می گفتم و تلاش می کردم که مردم به او رای دهند. او شخصیتی فرهیخته، فعال و مورد احترام من است. از انصراف او متاسف شدم. اما قانع شدم که آمدن مهندس موسوی علت آن نبوده و تهدیدها از جای دیگر بوده است. ایکاش ملت می توانست به صراحت از آن چه گذشت مطلع شود. موسوی، بر خلاف خاتمی، در این ۲۰ ساله چالشگر صحنه نبوده، و خاموشی و خانه نشینی را را وسیله اعتراض دانسته است. اما به راه کج هم نرفته است. من خاموشی اعتراض آمیز را راه مبارزه برای تغییر نمی شناسم. شعله عشق نمی گذارد تلاطم ها و فشارها، ترا از میدان براند. اگر شوری در دل داری، چون شب بر زمانه مستولی شود، تراست که "شب روی" کنی و از راه دیگر در آیی. برکناری ۲۰ ساله موسوی مرا مردد می کند که او با چالش های سنگینی که در راه است چه خواهد کرد؟ چالش هایی سنگین تر از دوره ی ۸ ساله خاتمی.

ناراضی‌ترها حول آقای کروبی گرد آمده‌اند. آنها هم در درون نظام و هم در میان رای دهندگان نسبت به کمپ موسوی حضور محدود تری دارند. برجسته ترین چهره های این کمپ غلام حسین کرباسچی و جملیه کدیور است. حضور آقای مهاجرانی نیزصبغه فرهنگی برجسته ای به کمپ می دهد. وعده ها و برنامه، ابتکارهای عملی و نگاه کمپ کروبی در میان فعالان مدنی و ناراضیان و خستگان از ناراستی های درون سیستم جاذبه دارد. اما سوال بسیاری این است که کمپ او تا چه حد آماده کشور گردانی است؟ این که آقای کروبی در مجلس ششم منقد اصلاح طلبان رادیکال بود و حالا با شعارها و مطالبات آنان در میدان است به افزایش اعتماد رای دهندگان کمک نمی کند. نقطه قوت آقای کروبی، شهرت او به عنوان کسی که جلوی ناراستی ها می ایستد و از حقوق افراد دفاع می کند. ا این خصیصه گرچه بسیار اهمیت دارد اما با خیلی چیزهای دیگر باید همراه باشد تا رای گرفتن از اکثریت مردم میسر شود.

در چنین وضعی، تنها راه کنار زدن دولت نظامی امنیتی احمدی نژاد رای دادن به رقبای اصلاح طلب اوست. رای ندادن به موسوی یا کروبی، در وضع فعلی و در عمل، یعنی کمک به رای آوردن احمدی نژاد.

اما به دو دلیل حمایت از موسوی در مقابل کروبی و یا از کروبی در مقابل موسوی را اشتباه می دانم. اولا برای من و امثال من انتخاب میان موسوی و کروبی بسیار دشوار و پیچیده و در این مرحله موجب سر در گمی سنگین بسیار خواهد شد. ثانیا برایم قطعی است که جانبداری ما از کمپ موسوی در برابر کروبی و یا بالعکس در وضع فعلی وظیفه اصلی نیست و تلاش های میانه گیرانه برای حفظ و تقویت زمینه های اتحاد این دو کمپ، برای ایستادگی های بعد از انتخابات و مقاومت متحد در برابر یورش ها، وظیفه ای مهم تر است.

از این رو باید همگان را به شرکت در انتخابات ۲۲ خرداد و رای دادن به یکی از نامزد های اصلاح طلب، آقایان کروبی و موسوی فراخوانده و هرکس بنا به معیارهایی که برای رای دادن در نظر می گیرد به یکی از این دو نامزد رای دهد. هدف اصلی من در این انتخابات شکست احمدی نژاد است. لذا من به نامزدی رای خواهم داد که شانس پیروزی بر احمدی نژاد را بیشتر داراست. قبلا از ریختن رای سفید هم حمایت می کردم، اما حالا که شانس آقای موسوی و احتمال انتخاب او در دور اول منتفی نیست، رای سفید ممکن است به سود احمدی نژاد تمام شود و خطاست.