سخنرانی در اجلاس اتحاد  جمهوريخواهان

متن سخنرانی خانم کلاوديا روت،
رئيس حزب سبزها و عضو کميسيون روابط خارجی پارلمان فدرال آلمان
در اجلاس اتحاد جمهوريخواهان ايران

خانم ها، آقايان، دوستان و ميهمانان عزيز،

صميمانه به شما در برلين خوش آمد می گويم و بسيار سپاسگزارم به خاطر اينکه می توانم در اجلاس عمومی اتان سخن بگويم. اين دومين باری است که شما به برلين می آييد. حضور شما در اينجا تنها به موقعيت خوب جغرافيايی شهر مربوط نمی شود، بيش از آن حضور سياسی فعال مهاجرين ايرانی در آلْمان و اروپا دليل آمدن شما به برلين است. اميدوارم که شما در کنار بحث های سياسی فرصت بيابيد که از برلين فرهنگی، هم چنين از کارناوال فرهنگ ها، بزرگترين جشن فرهنگی در کشور ما، هم لذت ببريد.

در اجلاس عمومی سال 2004 شما متاسفانه به علت جراحی کتف نتوانستم شرکت کنم. متن سخنرانی من در آنجا خوانده شد، اما برای من مهم بوده و هست که حمايت خود را شخصا به همه کسانی تضمين کنم که برای يک ايران دموکراتيک و صلحجو، با آزادی ايمان و جدائی مذهب و حکومت، فعاليت می کنند. اين خواست برای من هم در آن زمان مهم بود که نماينده دولت آلمان برای حقوق بشر در وزارت خارجه بودم و هم امروز که رئيس حزب، نماينده مجلس و معاون گروه پارلمانی بين المجالس آلمان و ايران هستم. مبارزه مشترک ما برای حقوق جهانشمول بشر، عليه هر گونه تبعيض و عملی شدن تمام حقوق تضمين شده در پيمان ها و قردادهای بين المللی ادامه خواهد يافت، جدا از اينکه ما در کدام مقام و موقعيتی باشيم. اين مبارزه بخش جدا ناپذير سياست سبز ها است.

وضع حقوق بشر در ايران کمابيش بزرگترين مشکل و دغدقه باقی مانده است. لطمه های بی ملاحظه ای که روزانه به حقوق انسانی زنان، کودکان، دانشجويان، دانش آموزان، اقليت های قومی، مذهبی و جنسيتی وارد می شود زندگی ميليون ها ايرانی را غير قابل تحمل نموده است. اينکه به اين مسائل در کنار مذاکرات بر سر مشکل اتمی اصلا توجهی نمی شود مورد انتقاد من است. اين روزها ما شاهد شکل تازه ای از مبارزات خيابانی در شهر های ايران هستيم: زنانی که پذيرای نقش فرمايشی رژيم اسلامی نيستند، زنانی که راه خود را می روند و رعايت قوانين عقب مانده حجاب را نمی کنند، مورد ضرب وشتم شديد نيروهای انتظامی قرار گرفته، دستگير و با تضعيقات جدی روبرو می شوند. زنان مقاومت می کنند و در اين سو با موقعيت های خفت باری روبرو شده، از ناحيه سر و صورت مجروح می شوند. ما تصاوير زنانی را می بينيم که روی زمين افتاده و خون از سر و رويشان جاری شده. گرچه زنان از زمان بنيانگذاری جمهوری اسلامی در ايران سرکوب می شوند، فشار سياسی و اجتماعی کنونی از کيفيت و زمينه ديگری برخوردار است. کمپين "يک ميليون امضا برای عدالت" در ماه اوت 2006 تجلی خواست ميليون ها زن ايرانی بود. اين کمپين کمک میکند تا ايدئولوژی ضد زن نخبگان سياسی و مذهبی حاکم در جمهوری اسلامی برملا شود. دولت آقای احمدی نژاد کمپين حجابگذاری را در مقابل جنبشی قرار داد که گسترش جايگاه مدنی اش را به عنوان خطری برای امنيت ملی تلقی کرده و تصميم به سرکوب خشن و ضد بشری آن گرفته است. ما خواستار آزادی بی قيد و شرط تمامی زنان دستگير شده هستيم:

- زنانی که مورد آزار نيروهای انتظامی و "نگهبانان اخلاق" قرار گرفته و زندانی شده اند،
- زنانی که به خاطر فعاليتشان برای احقاق حقوق زنان و حقوق بشر در زندانها بسر می برند،
- زنانی که هيچ جرمی شامل حالشان نمی شود.

هاله اسفندياری، زن ايرانی ـ آمريکايی و دانشمند علوم سياسی که از چند هفته پيش به اتهام بی دليل "زمينه سازی برای سرنگونی نظام" دستگير شده، همينطور نازی عظيمی، شهروند دو مليتی که به عنوان خبرنگار راديويی در پراگ کار می کند. ما در دانشگاه های ايران نيز در ماههای گذشته شاهد فعاليت های بی سابقه دانشجويان زن و مردی عليه احمدی نژاد بوديم، که با حملات بيرحمانه دانشجويان طرفدار رژيم روبرو هستند. حتی نخبه های ملايم تر و عملگرای حکومت، نظير سفير اسبق جمهوری اسلامی در برلين، آقای حسين موسويان هم از موج دستگيری ها مصون نماند، چون با راه و روش احمدی نژاد همراهی نکرده و گفتگو با خارج از ايران را حفظ کرده بود.

دولت رئيس جمهور احمدی نژاد در اجرای تمامی آنچه پيش از انتخاب خود به مردم قول داده بود، درمانده است: در سياست اجتماعی، در سياست اقتصادی و در بازار کار. در اين بخش ها ناتوانی و شکست رژيم کاملا مشهود است. در تازه ترين انتخاباتی که در ايران انجام گرفت جريان ماوراء محافظه کار احمدی نژاد پاسخ درخور را از انتخاب کنندگان گرفت و اين خود دليلی شد برای
- گسترش بيشتر دولت پاسدار
- محدودتر کردن آزادی عقيده و اجتماعات
- مظنون کردن عامه اقليت های قومی عرب، آذری و کرد به تجزيه طلبی
- پيگرد بيشتر اقليت های مذهبی، مانند بهايی ها، و به همين گونه اقليت های جنسيتی

رهبری حکومت تا کنون راه حلی برای مشکلات اکثريت بزرگ مردان و زنان ايران نيافته است. جامعه بسيار جوان ايران آينده ای برای خود نمی بيند. تنها پاسخ مسئولين کشوری به مشکلات روی آوردن به کوشش خطرناک و عامه پسند اتمی است، به اين اميد که ، حواس مردم از مشکلات واقعی به جای ديگری منحرف شود و با وعده عصر طلايی اتمی تسکين يابد، و در تصاوير نوـ کهن دشمن سازی شود. برنامه اتمی ايران موجب نگرانی جامعه جهانی، منطقه و همسايگان اين کشور است، چون:
- اين برنامه از ابتدا به طرز نگران کننده ای پنهان نگهداشته شد و
- جامعه جهانی با سياست دورويی مجريان در ايران روبرو گرديد.

اکنون ما با دو مصوبه شورای امنيت سازمان ملل متحد، با هدف زير فشار قراردادن ايران از طريق تحريم های ملايم، مواجهيم. اين تحريم های نرم در رفتار رژيم ايران تغييری به وجود نياورد، ولی حد اقل يگانگی در اقدام مشترک در برابر رژيم را نشان داد. اين مهم است که باز هم به دنبا ل پيدا کردن امکان مذاکره باشيم. در مورد غنی سازی می بايد به تفاهم رسيد. رهبری ايران می بايد در اين مورد، چنانچه نهايتا خواستار منزوی شدن در جهان نيست، سازنده عمل کند و فعالانه سهم خود را در حل مشکل ادا نمايد. انجماد جبهه ها، بدون ادامه گفتگو، خطرناک است. اما مانور نظامی نيروهای آمريکايی در خليج فارس، که چند روز پيش آغاز شد، به همين اندازه خطرناک و نامسئولانه است. به نظر می رسد که دستگاه بوش هنوز از فاجعه عراق نياموخته است. عواقب يک حمله نظامی به ايران فاجعه آميز خواهد بود. اين کاراحتمالا نه تنها مانع بمب اتمی ايران نخواهد شد، بلکه به رژيم از نظر داخلی مشروعيتی تازه خواهد بخشيد.

هيچکس حق ايران را، مانند همه کشورهای امضا کننده قرارداد منع گسترش سلاح های اتمی، در دسترسی به تکنولوژی اتمی و بهره مندی صلح آميز از انرژی اتمی مورد سئوال قرار نمی دهد. اما من به عنوان رئيس حزبی که ريشه در جنبش ذيست محيطی دارد، می دانم که اين تکنولوژی بسيار خطرناک است:
- اين تکنولوژی با ناياب شدن روزافزون منابع اورانيوم جهان آينده ای ندارد،
- اين تکنولوژی ذباله های خطرناک بسياری توليد میکند، که دير يا زود خود بمبی مستعد انفجار خواهد شد
- اين تکنولوژی بدون يارانه های دولتی مستقل نخواهد شد، به همين دليل اقتصادی هم نيست

ما در دولت پيشين قرمز و سبز (ائتلاف احزاب سوسيال دموکرات و سبز آلمان) با توافق بر سر اينکه در آلمان از به کارگرفتن انرژی هسته ای به کلی صرفنظر کنيم اراده نشان داديم. از اين گذشته ايران کشوری است با منابع طبيعی گسترده، به ويژه توانايی بالقوه در توليد برق با بهره گيری از امکانات آفتاب گرمايی، که تا کنون از آن استفاده نشده است. پيشنهاد ما اين است که به ايران يک استراتژی فراگير در استفاده از انرژی های بازتوليد شونده عرضه شود. آلمان می تواند به عنوان پيشرفته ترين کشور در صنايع ذيست محيطی شريک همکار خوبی برای عرضه خدمات مهم باشد.

بی اعتمادی عميقی که نسبت به برنامه اتمی ايران وجود دارد از دلايل واقعی برمی خيزد. جمهوری اسلامی ايران تعداد زيادی توافقنامه و قراردادهای بين المللی را امضا و تصويب کرده، ولی عملی کردن آنها را ممکن ننموده است. در منطقه ای پر از بی اعتمادی، جنگ، دعوا و منافع دور از هم، از رهبری دولت ايران انتظار می رود که سياستی در جهت آرام کردن، صلح و ايجاد اعتماد متقابل داشته باشد. برای پيشبرد يک برنامه اتمی شفافيت کامل در برابر سازمان کنترل انرژی اتمی اولين پيش شرط است. اما ايران کاملا معکوس عمل می کند. اين رفتار بيش از همه به منافع ملت ايران و آينده کشور لطمه می زند.
نبود يک اپوزيسيون قوی و متعهد به پرنسيپ های دولت ـ قانونی، دموکراسی، حقوق بشر و جدايی دين و دولت، کار را برای رهبری کنونی کشور راحت نموده که به سياست موذيانه، عوامفريبانه و تحقير کننده حقوق بشر ادامه دهد.
خانم ها و آقايان، دوستان عزيز، شما به عنوان فعالين اتحاد جمهوريخواهان ايران تصميم به انجام پروژه ای مهم گرفته ايد:
- می خواهيد طيف های گسترده ايرانيان دموکرات مشرب را به هم پيوند دهيد، و
- اپوزيسيون مدرنی شويد، که پاسخگوی الزامات زمان باشد و راه و چاره های پويا بجويد.

در دستيابی به اين وظائف بزرگ و خطير برای شما و اجلاستان آرزوی اقبال و پيروزی می کنم.

از شما متشکرم

کلاوديا روت
جمعه 25 ماه مه 2007، ساعت 16:30 دقيقه