ترامپ درباره اوکراین چیزی را پنهان می‌کند
توماس فریدمن
نیویورک تایمز / ۵ مارس ۲۰۲۵
هر زمان که رئیس‌جمهور ترامپ درباره اوکراین صحبت می‌کند، همیشه چیزی کم است، چیزی ناهماهنگ به نظر می‌رسد که باعث می‌شود از خود بپرسید واقعاً چه قصدی دارد — و اظهارات کوتاهش درباره اوکراین در جلسه مشترک کنگره در شب سه‌شنبه نیز از این قاعده مستثنی نبود.
او به طرز اغراق‌آمیزی میزان کمک‌های ایالات متحده به تلاش جنگی اوکراین را در مقایسه با آنچه متحدان اروپایی ما داده‌اند، بزرگ جلوه داد. هنگامی که درباره تلفات انسانی جنگ صحبت کرد، ابتدا از «جوانان روس» و سپس از «جوانان اوکراینی» ابراز تأسف کرد — گویی هر دو به‌طور تصادفی توسط شهاب‌سنگی هدف قرار گرفته‌اند، یکی پیش از دیگری. او همچنین اعلام کرد که «سیگنال‌های قوی» از ولادیمیر پوتین دریافت کرده است که نشان می‌دهد او خواهان صلح است، اما هیچ جزئیاتی ارائه نداد.
اگر یک چیز را در روزنامه‌نگاری آموخته باشم، این است که وقتی چیزها را به نام واقعی‌شان نمی‌خوانید، معمولاً دلیلی وجود دارد — چیزی را پنهان می‌کنید، انگیزه‌ای، نیتی.
چگونه می‌توان این موضوع را در مورد ترامپ توضیح داد؟ خوب، او یا مطیع‌ترین مذاکره‌کننده غربی در برابر دشمنان آزادی از زمان نویل چمبرلین است، که پیش از آغاز مذاکرات به متجاوز امتیاز می‌دهد، یا در واقع ترجیح می‌دهد دوستی پوتین را داشته باشد تا روابط با متحدان اروپایی‌مان و دموکرات‌های شجاع اوکراینی.
چرا که در حال حاضر، دولت ترامپ به گونه‌ای عمل می‌کند که بسیاری از آمریکایی‌های وطن‌پرست را نگران کرده است — خنجری از پشت به کشوری که برای آزادی می‌جنگد، یعنی اوکراین، با قطع حمایت حیاتی تسلیحاتی ایالات متحده از آن و تلاش برای اخاذی از منابع معدنی‌اش، آن هم پیش از آنکه روسیه حتی به آتش‌بس رضایت دهد.
تصور کنید که ترامپ می‌خواست برجی از مجموعه ترامپ را به یک روسی — بیایید او را ولادیمیر بنامیم — بفروشد و بانکدارش را هم با خود آورده بود. ترامپ چه فکری می‌کرد اگر پیش از آغاز مذاکرات، بانکدارش اعلام می‌کرد: «دونالد، تو هیچ برگه‌ای در دست نداری، ما خط اعتباری‌ات را قطع کرده‌ایم، و پیش از آنکه حتی بتوانی برای فروش این ساختمان مذاکره کنی، باید یک وام دوم روی آن بگیری و تمام پول را به من بدهی.»
این دقیقاً همان کاری است که ترامپ با ولودیمیر زلنسکی انجام داد. چیزی در این داستان بوی خوبی نمی‌دهد. نمی‌دانم که این ماجرا به کجا ختم می‌شود، اما فکر می‌کنم می‌دانم که از کجا شروع شده است: وقتی صحبت از دفاع از آزادی است، رئیس‌جمهور ترامپ ارزش‌های بهترین ۴۴ رئیس‌جمهور پیشین خود را ندارد. و اگر این درست باشد، اوکراینی‌ها در نهایت چیزی را که ترامپ می‌فروشد، نخواهند خرید. متحدان اروپایی ما هم همین‌طور.
تنها کسی که ممکن است بخرد، پوتین است. اما همان‌طور که ترامپ در سخنرانی خود گفت، برای رسیدن به صلح «باید با هر دو طرف صحبت کنید.» او منظورش پوتین بود، اما ترامپ در واقع باید از متحدان خودمان شروع کند. آن‌ها کسانی هستند که او را درک نمی‌کنند. اما پوتین می‌کند.
