نقشه اسرائیل برای غزه چیست؟

هاآرتص / ترجمه جمشید خون‌جوش

حتی رئیس جمهور اسرائیل هم نمی‌داند که نقشه اسرائیل برای غزه چیست؟

تک تک اسرائیلی‌ها از زمان حمله تروریستی تنفرانگیز حماس در عذاب زندگی می‌کند و رئیس‌جمهور اسحاق هرتزوگ نیز از این قاعده مستثنی نیست. در یک جلسه توجیهی در روز پنج‌شنبه، او محزون، آزرده خاطر و متمرکز بر آن چیزی بود که می‌خواست دنیا بداند.

او به رسانه‌هایی که در آنجا جمع شده بودند یادآوری کرد که کودکان اگر در رختخواب‌های خود قصابی نشده باشند، ربوده شده‌اند. مشاهده او درست است که با توجه به تعداد سرسام‌آور کشته شدگان (۱۳۰۰ نفر، آماری که هر چند ساعت یکبار افزایش می‌یابد)، ربوده شدگان (احتمالاً بیش از ۱۵۰ نفر)، یا زخمی‌ها (حدود ۳۰۰۰)، به نظر می‌رسد که هر فرد اسرائیلی حداقل یک نفر از آنها را می‌شناسند. مشاور خود هرتزوگ که برای کمک به تلاش‌ها جهت بهبودی صدمه خوردگان فراخوانده شده بود به او گفته است که یک خانواده پنج نفره را پیدا کرده است که به ابتدا به اسارت درآمده، سپس تیرباران و بعد سوزانده شده‌اند.

ده درصد از ساکنان کیبوتز بئری به قتل رسیدند، از جمله ویویان سیلور ۷۴ ساله، فعال دوست‌داشتنی صلح ربوده شده. من هم ویوین را می‌شناسم و عمیقاً او را تحسین می‌کنم. هر سرنوشت شخصی، نزدیک یا دور، بوی تعفن انتزاعی را به طور تصاعدی دردناکتر می‌کند. وقتی شنیدم رئیس جمهور نام او را به دنیا اعلام می‌کند، برای لحظه‌ای حس همبستگی به من داد - یک مایه تسلی کوچک، اما به هر حال چیزی.

پیام‌های دیگری که رئیس‌جمهور منتقل کرد، غیر قابل بحث هستند یا نباید باشند: حماس مرتکب جنایات جنگی شده است. جنایات علیه بشریت این را باید تروریسم و قتل عام نامید. او گفت که عاملان آن مبارزان راه آزادی نیستند، آنها «بدترین دشمن بشریت» هستند.

اما پیام‌های دیگر او بحث‌برانگیز هستند یا باید باشند. رئیس جمهور زندگی در غزه در دو سال گذشته را «بسیار آرام» توصیف کرد. اسرائیل «مرزهای خود را باز کرد» و به بیش از ۱۰۰۰۰ کارگر اجازه ورود به اسرائیل را داد که منجر به رشد اقتصادی قابل توجهی شد.

وقتی از او پرسیدند که اسرائیل برای کاهش تلفات غیرنظامیان در غزه چه کاری می‌تواند انجام دهد، او کج خلقی کرد و پاسخ داد «غزه یک کشور است. اسرائیل جهت برقراری صلح به طور یکجانبه از آنجا عقب‌نشینی کرد. من در آن کابینه بودم - گفتیم هنگ کنگ بعدی خواهد شد».

اما هیچ یک از این ادعاها درست نیست، یا هنوز کاملا درست نیست. غزه هرگز کاملاً آرام نبوده و از راه دور نیز نمی‌تواند یک کشور باشد. در دو یا ۲,۵ سال گذشته، شاهد بزرگترین تنش‌ها در جریان عملیات موسوم به «نگهبان دیوارها» (Guardian of Walls) بودیم. یا تشدید تنش‌های کوچک‌تر در سال ۲۰۲۲، یا دور نبرد با جهاد اسلامی در ماه مه ۲۰۲۳ و اکنون نیز بدترین فاجعه‌ای که در حافظه داریم.  اسرائیل تعداد مجوزهای کارگران را به ۲۰۰۰۰ افزایش داد، در حالی که غزه در واقع در سال ۲۰۲۲ به ۱۰۰ هزار مجوز نیاز داشت. و اسرائیل به تسلط خفقان‌آور خود بر غزه با ابزارهای بی‌شماری علاوه بر شهرک‌نشینان و حضور ارتش، ادامه داده است.

اما هیچ یک از این عوامل کشتار غیرنظامیان اسرائیلی را توجیه نمی‌کند. هیچ چیز نمی‌تواند.

در همان حال، تکرار دیدگاه‌های نادرست گذشته بخشی از این است که چرا اسرائیل غزه و حماس را عمیقاً و به‌ گونه‌ای مرگبار اشتباه درک کرده است. اصرار به اینکه «همه چیز خوب است» به این معنی است که خشم مردم در غزه غیرقابل توضیح است. این دیدگاه درک راهبردی اسرائیل را به خواب برد، یا کند کرد و هنگامی به خود آمد که که بسیار بسیار دیر شده بود.

درک نادرست از گذشته، سیاست‌گذاری مناسب برای حال و آینده را غیرممکن می‌سازد. هنگامی که از اسحاق هرتزوگ دوباره در مورد توجیهات حمله به غیرنظامیان غزه پرسیده شد، او که به خوش‌رویی معروف است به سختی برآشفته شد: «با تمام احترام، اگر متوجه شوم که در آشپزخانه لعنتی خود موشکی دارید و می‌خواهید به سمت من شلیک کنید آیا نباید از خودم دفاع کنم؟ وضعیت به این صورت است!»

و حق با اوست. اما همین تکه از یک تصویر کامل، به شکست اسرائیل در تشخیص فاجعه کمک کرده است. در نهایت، از او پرسیده شد که چرا نتیجه این آخرین استفاده اسرائیل از نیروی قاطع می‌باید با تمام استفاده‌های قبلی از نیروی قاطع متفاوت باشد. در پاسخ، رئیس جمهور ابتدا درباره «تغییر معادله» صحبت کرد، اما وقتی تحت فشار قرار گرفت، پاسخ داد: «به ما توصیه می‌کنید چه کار کنیم؟!»

و بدین ترتیب، او شکاف بزرگ در پاسخ اسرائیل را آشکار کرد. هدف واقعی از این عملیات که «شمشیرهای آهنین» نام گرفته و آماده است تا عملیات زمینی را برای درهم شکستن کامل حماس گسترش دهد، چیست؟ رهبران اسرائیل سال‌هاست که حماس را تهدید به سرکوبی می‌کنند.

برنامه بعدی چیست؟ آیا اسرائیل نوار غزه را دوباره اشغال کرده و بر دو میلیون فلسطینی مسلط می‌شود؟ تشکیلات خودگردان منفور را مجددا بر آنجا مسلط می‌کند، از مذاکره‌کنندگان بین‌المللی دعوت می‌کند، یا که چه؟

نکته دوم از دکترین معروف (کالین) پاول می‌گوید: «آیا ما یک هدف روشن و دست‌یافتنی داریم؟» و من اضافه می‌کنم: «برای روز بعد چی؟[فردای پس از تسلط به غزه چه کار خواهیم کرد؟]» پاسخ ندادن به سوال درباره طرح روز بعد منجر به هرج و مرج می‌شود، مانند نمونه عراق، یا تهدید طولانی مدت خشونت دوباره در کوزوو به دلیل قطعنامه مبهم شورای امنیت که به مداخله ناتو در کوزوو خاتمه داد. برنامه چیست؟ اگر رهبران اسرائیل در این باره نظر رسانه‌‌ها را بپرسند، می‌گوییم؛ آینده بسیار بسیار تاریک به نظر می‌رسد.

متن اصلی مقاله:
https://us18.campaign-archive.com/?e=47724b7109&u=d3bceadb340d6af4daf1de00d&id=0b633df2b6