نامه‌ای به محمد خاتمی
بابک تبریزی
جناب آقای حجت‌الاسلام خاتمی،
من ایرانی هستم، شماره‌ام ۷۲۶۵. شما را درست نمی‌‌شناختم ولی سال ۷۶ به شما رای دادم. از آنجایی که تندر‌وها سخنرانی‌های شما را به هم می‌ریختند، به این نتیجه رسیدم که حرف حقی برای گفتن داشتید. سال ۸۰ به شما آگاهانه رای دادم، چون به ایده اصلاحات شما اعتقاد پیدا کرده بودم. آن را مانند میلیون‌ها ایرانی دیگر امکان‌پذیر می‌دانستم. اما خامنه‌ای مانع شد. هر نه روز یک‌بحران ایجاد کرد و منتخب مردم را به گفته خودتان در حد یک “تدارکاتچی” تقلیل داد.
سال ۸۴ رأی ندادم. رهبر، دلقکی را رئیس جمهور کرد که فاجعه‌ی به هدر رفتن بزرگ‌ترین در آمد نفتی تاریخ ایران را رقم زد و ککش هم نگزید. ایشان حتی مسئولیتش را هم به عهده نگرفت. سپاه را صاحب جان و مال ملت کرده، دهان‌ها را بسته و قلم‌ها را بیشتر از قبل شکسته است.
سال ۸۸ عاقلان نظام برای جلوگیری ازفساد افسار گریخته‌ی بیت رهبری و عواملش و قطع چپاول بیت‌المال وارد میدان شدند. من به موسوی رای دادم. خامنه‌ای رأیم را دزدید. دلقک را دوباره با این جمله که «نظرش به من نزدیک‌تر است» رئیس جمهور کرد. به خیابان آمدم تا در سکوت رأیم را طلب کنیم. ولی رهبر شمشیر را از رو بسته بود و سپاه و بسیجش را وارد میدان کرد.
آن جنایات را شاهد بودم. نتیجه‌ای که شما امروز به آن رسیده‌اید: «براندازی نه ممکن است نه مطلوب»، عقیده من در سال ۸۸ بود. خیابان را ترک‌‌کرده و به خانه رفتم. به خلسه رفتم و چشم به انتظار.
نسل جدید هنوز کودک بود ولی همه چیز را می‌دید و می‌شنید. سال ۹۲ به روحانی رای دادم. به خاطر «تکرار می‌کنم» شما. برای من خرید زمان مهم بود تا فکر کنم «چه باید کرد؟» و اینگونه بود که “بین بد و بدتر” بد را انتخاب کردم، زیرا می‌دانستم در غیر این صورت “بدتر”، یک دلقک دیگری خواهد بود که فجایع وخیم‌تری را رقم خواهد زد، که بعدها همانطور هم شد.
برجام آمد. سال ۹۶ دوباره به روحانی رای دادم. گفتم آزادی فعلا بایگانی، حداقل‌های معیشت را برگزینیم. رهبر همان فردای برجام موشک به زبان عبری تست کرد. افسوس این فرد قابل اتکا و اعتماد نیست. در ذهن مقام رهبری مردم صغیر هستند و نفهم. درآمدهای آزاد شده دوباره صرف خودی‌های نظام و صد البته صرف توان نظامی شد. همه‌اش هم غیر شفاف. ترامپ برجام را پاره کرد، جهان راه مخاطره آمیزی را طی می‌کرد. راست افراطی نه تنها در ایران بلکه در تمام منطقه می‌تازید.
سال‌ها بود که می‌دانستم این نظام اصلاح‌پذیر نیست چون نرمش رهبر دروغی بیش نیست ولی گیر “چه باید کرد؟” بودم. اپوزیسون‌های خارج درگیر خود بودند و داخل هم اکثرا مثل من حیران. به جرأت می‌گویم که خود جناب عالی هم همینطور بودید.
سالهای ۹۶ و ۹۸ مردم برای معیشت، گرانی، بنزین [...] به خیابان آمدند. جواب رهبری گلوله و کشتار بود.
رهبر تعارفات ظاهری را نیز کنار گذاشت و امکان بد و بدتر را نیز از من گرفت. از بخت بد ما کرونا نیز از راه رسید و امکان اعتراض در میدان را هم از من گرفت. خامنه‌ای مجلسی از نوچه‌ها گردآورده و دلقکی دیگر را رئیس‌جمهور کرد. حماقت به قدری بود که صدای خودی‌ها هم درآمد. برجام به طول کشید و در نهایت بی‌خردی، پهبادهایش بر سر مردم اوکرایین خراب شد.
دیگر سنی از من گذشته بود و داشتم عطا را به لقایش می‌بخشیدم که....
مهسا توسط گشت ارشاد کشته شد. یک دختر غریب که با چشمانی گشاده از شهر محروم سقز به شهر بزرگ تهران آمده بود. چیزی شبیه به خرید سیسمانی نسوان قالیباف در استانبول و یا آقازاده‌ها در غرب. ولی به قول ایرج میرزا: این کجا و آن کجا!
دختران و پسرانی که همه چیز را می‌دیدند و می‌شنیدند و الان به سن بلوغ رسیده و یا می‌رسیدند، درفش کاویانی را در دست گرفتند. و به قولی، کاوه ما زن شد. نوشته روی درفشش هم “زن، زندگی، آزادی” ست. خروشان آمدند و تکلیف همه را تعیین کردند. “قاصدک اخوان” خبر را به همه جا برد. سیل به راه افتاد. همه را متحد کردند، حتی در آن سوی مرزها. تمام جهان در حمایت از “زن زندگی آزادی” از هم سبقت می‌گیرند و پاسخ رهبر، کشتار وحشیانه مردم در مقابل دیدگان دنیاست.
جناب حجت‌الاسلام خاتمی،
امروز وظیفه بزرگی گردن شماست. اگر امروز شما از آن نتیجه غیر مطلوب ترس دارید، معطل جمله معروف‌تان نباشید. بسیار خوب هم می‌دانید که چه باید بگویید. این گام بزرگی است که باید بردارید. برای شما یک گام است و اما برای ملت ایران کاری است بزرگ، بگذارید این پیام شما باشد به رهبری:
”استعفا دهید، جناب رهبر، تکرار می‌کنم که استفا دهید!”
نظر خوانندگان:
■ درود بر آقای تبریزی!
نامه شما و میلیاردها نامه همچون نامه شما و چه بسا کوبنده تر و ژرف اندیشیده تر از محتوای نامه شما، هرگز و هیچگاه و در هیچ زمانی و مکانی بر هیچ احدی از سهامداران چپاولگر حکومت خونریز فقاهتی، کارگر و موثر نخواهد بود. حتّا زحمت خواندن یا شنیدنش را نیز به خود نخواهند داد، از جمله همان شخص مخاطب شما! حتما می‌پرسید چرا؟ مختصر توضیحی می‌دهم. آنانی که از در نصیحت و اندرز و توصیه و پند با حُکّام بی‌لیاقت و فرّ در آمده‌اند
و هنوز در می‌آیند، به نظر من، نه اسلامیّت را می‌شناسند، نه ماهیت مزوّرانه و به شدّت مکّارانه آخوند جماعت را. شما برای اینکه دقیقا از چم و خم ماهیّت سهامداران غارتگر حکومت فقاهتی با تمام ارگانهای سرکوبگر و خونریز آن بخواهید سر درآورید، لزومی ندارد خردلی از خروارها سیاه‌مشق‌هایی را که اخانید (آخوندها) در خصوص اسلامیّت نوشته‌اند، مطالعه کنید و یا حتّا بگویم مثلا روخوانی قرآن را مروری کنید که ابلاغیّه کُشتار و خونریزی از طرف قاهری جبّار است. بلکه فقط لطف کنید و به «برنامه فدائیان اسلام» که حدود شصت سال پیش منتشر شد، یک نگاه سطحی بیفکنید تا دقیقا متوجّه شوید که تمام ساخت و کار و رفتارها و اقدام‌های اخانید از لحظه غصب قدرت تا همین الان بر پایه همان «برنامه فدائیان اسلام»، مو به مو اجرا شده و همچنان می‌شود.
حُکام فقاهتی را تنها با پیکارهای گسترده در عرصه‌های مختلف اجتماعی با ذکاوت و مقاومت و نبرد خستگی‌ناپذیر بدون خونریزی و پیشگیری از قربانی نشدن به دست مزدوران حکومتی می‌توان در یک پروسه کوتاه مدّت؛ ولی مُحکم و استوار، به قرنطینه تسلیم شدن و خنثا کردن ابزارها و ارگانهای سرکوبگر آن همّت کرد. اینان کسانی نیستند که بخواهند پاسخگوی جنایتهای خود باشند، اینان ایران و مردم و تمام ثروتهای ایرانزمین را طعمه غزواتی و ملک طلق خودشان می‌دانند. به همین دلیل نیز باید به فروپاشی حکومت ناحقّ و به غایت ضحّاک‌وار آنها خاتمه داده شود. هر ساعتی که این خونریزان بی‌وجدان بر اریکه قدرت بمانند، هزاران ساعت بیشتر بر خونریزی و به هدر رفتن ثروت بزرگ انسانی و غارت و نابودی تمام دارائی‌های ایران افزوده‌تر خواهد شد.
بیش از چهل سال آزگار بر تمام ایرانیان میهندوست و آزاده ثابت شده است که دوران نصحیت و اندرز و پند و توصیه و رجزخوانی و مصلحت گویی و امثالهم در برابر این فعّالان گیوتین اقتلویی، برای همیشه و ابد سپری شده است. اینک هنگام «زن- زندگی- آزادی» است که باید با آن، همگام شد و بساط این ضحّاکیان را برای همیشه در تاریخ ایران امروز و آینده به خاک سپرد.
شاد زی و دیر زی! / فرامرز حیدریان
