ایران نو: انگاره‌ای نو در جهانی نو

جهان آزاد دست‌کم سی سالی است که در پی بازدارندگی (containment) جمهوری اسلامی است. این سیاست، نظام ولایی را در تنش‌افروزی برون مرز و سرکوب درون مرز باز نداشته و بی‌تردید شکست خورده است. عقل حکم‌ می‌کند که سیاست شکست خورده بی‌نتیجه به کنار گذاشته شود و راهکاری دیگری به اجرا گذاشته شود.

راهکار نو، به جای مماشات در برابر سرطان جمهوری اسلامی و اسلام سیاسی و سعی در کنترل تاثیرات منفی آن‌ها، سیاست گذاری برای از میان بردن همیشگی آن‌ها است. می‌بایستی سیاستمداران جهان آزاد را توجیه کرد که سیاست خارجی و کارزارهای انتخاباتی خود را بر پایه پاسخ به سه دغدغه امروزین مردم جهان، امنیت، انرژی و اقتصاد (SEE = Security, Energy, Economy) به رای دهندگان و جامعه مدنی ارائه دهند. پاسخی نو بر پایه پارادایمی نو در جهانی نو بدون‌ جمهوری اسلامی.

بر کسی پوشیده نیست که پس از به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی، اسلام سیاسی شیعه و سنی حکومتی و غیرحکومتی در خاورمیانه و جهان رشد تصاعدی کرد و‌ جریاناتی مانند حزب‌الله، القاعده، طالبان، داعش و دیگر را به وجود آورد و تروریسم و ناامنی را از کابل تا دمشق، از بیروت تا بغداد و از تهران تا آرژانتین و آلمان و پاریس و نیویورک گسترش داد.

امروزه میلیاردها دلار از پول مالیات‌دهندگان شهروندان جهان برای پیش‌گیری از تروریسم و ناامنی و جنگ و سرکوب هزینه می‌شود و در پی آن، میلیون‌ها تن از سوریه، افغانستان و ایران و ... در سراسر دنیا پناهنده می‌شوند و زندگی می‌کنند که این هم‌ تاثیر زیادی بر بودجه، فرهنگ و امنیت کشورهای میزبان می‌گذارد.

با حمله پوتین به اوکراین، و در نتیجه تحریم‌های گسترده علیه روسیه و ایران، بهای انرژی از جمله بنزین و گاز را برای شهروندان و کمپانی‌ها چند برابر شده است. با وجود آن که تحریم‌هایی نیز اقتصاد دولتی، خصولتی، فشل و رانتی جمهوری اسلامی را نشانه رفته است، هنوز هم سیاستمداران اروپا و کانادا و سایر کشور‌ها برای جذب قراردادهای بازرگانی به مماشات با جمهوری اسلامی ادامه می‌دهند.

اما این سیاستمداران می‌بایستی به شرایط جدید امنیت، انرژی و اقتصاد خود پس از نظام ولایی آن بیاندیشند. چرا که پس از فروپاشی جمهوری اسلامی تروریست‌پرور، سایر جریانات حکومتی و غیرحکومتی اسلام سیاسی نیز در زمان کوتاهی دومینووار از صحنه تاریخ جهان پاک خواهند شد و جهان امن‌تری به جای خواهند گذاشت که در آن تعداد پناهندگان در اروپا و جهان نیز کاهش خواهد یافت.

ایران آزاد پس از جمهوری اسلامی پس از زیربنا سازی منابع زیاد نفت و گاز خود، می‌تواند بخش مهمی از کمبود انرژی جهان را تامین کند و اروپا ناچار نخواهد بود که به این اندازه به انرژی روسیه وابسته باشد.

اقتصاد شکوفای ایران آزاد با سیستم قضایی مستقل و بازار آزاد و شفاف فضای بزرگی برای مبادله دو طرفه خدمات، کالا و نیروی متخصص انسانی فراهم خواهد کرد. قدرت خرید ایرانیان بسیار رشد خواهد کرد که بازار جدیدی برای بازرگان جهان آزاد خواهد بود. با گسترش فضای امن‌تر در خاورمیانه سایر کشورهای خاورمیانه نیز کم کم‌ به این رشد اقتصادی خواهند پیوست.

دنیای پساجمهوری اسلامی امن‌تر، شکوفاتر و شادمان‌تر نه تنها برای ایرانیان، بلکه برای سایر مردم جهان خواهد بود. سیاستمداران جهان، به ویژه در کشورهای ابرقدرت‌ می‌بایستی به همان دنیایی بیاندیشند که جوانان و مردم ایران و جهان می‌خواهند.

حقوق بشر، حقوق زنان و کودکان ایرانیان اولویت سیاستمداران خارجی نیست که در وحله اول به بهبود زندگی شهروندان خود اولویت می‌دهند. اما از آن جا که منافع ملی ایشان در امنیت، انرژی و اقتصاد با گذار از جمهوری اسلامی بهتر تامین می‌شود، آنگاه می‌توان انتظار داشت که جهان مدرن همچنان که از نازیسم، فاشیسم، راسیسم و‌کمونیسم‌حکومتی عبور کرد، از جمهوری اسلامی و اسلامی سیاسی نیز یک بار و برای همیشه عبور کند.

اکثر فعالان و سیاسیون ایرانی، از زاویه انسان‌دوستی از شهروندان و سیاستمداران جهان درخواست همیاری و پشتیبانی دارند.