مشاهدات میدانی یک جامعه‌شناس از تجمع اعتراضی ۲۵ بهمن
فریبا نظری
۱- حضور پرشمار نیروی انتظامی، پلیس های سیاه پوش مسلح همراه با خودرو و موتورسیکلت از محدوده چهار راه ولیعصر- انقلاب به سمت میدان انقلاب.
۲- حضور پرشمار نیروهای لباس شخصی مرد و زن از تقاطع خیابان انقلاب و فلسطین در کنار نیروهای پلیس.
۳- حضور پلیس سیاه پوش مسلح در پیاده رو دانشگاه تهران از تقاطع خیابان قدس به سمت سردر اصلی دانشگاه
۴- هدایت موتور سیکلت سواران پلیس مسلح که بیشتر رفتارشان به لباس شخصی ها شباهت داشت در پیاده رو و در میان جمعیت متراکم مردم.
۵- بازداشت ناگهانی برخی از تجمع کنندگان به‌ویژه در تقاطع خیابان فخر رازی و انقلاب و هدایت آن‌ها به خودروهای ون در حاشیه خیابان انقلاب.
۶- استقرار یک چادر بزرگ با عنوان امام زمان در محوطه جلوی سردر اصلی دانشگاه تهران و تجمع پرشمار نیروهای لباس شخصی و پلیس در آن.
۷- جمعیت شرکت کننده در این تجمع اعتراضی همراه با سکوت، با دیدن یکدیگر لبخند می‌زدند و از کنار نیروهای حاضر انتظامی و امنیتی، عبور می‌کردند.
۸- افرادی در شکل و شمایل نیروهای لباس شخصی با دوربین‌های عکاسی و فیلمبرداری از تجمع کنندگان در میان عابرین، تصویر برداری می‌کردند.
آن‌چه از این مشاهدات قابل دریافت است، عبارتند از:
۱. احساس ترس و مقابله حاکمیت با تجمعات اعتراضی جامعه.
۲. استمرار نشنیدن صدای درونی جامعه ایران از سوی حاکمیت و لجاجت با مردم.
۳. عدم تاب‌آوری حاکمیت حتی نسبت به اعتراض مدنی و خشونت‌پرهیز همراه با سکوت.
۴. زنده بودن و پویایی اعتراض به سرکوب و زندان و حصر و انسداد سیاسی در جامعه.
۵. استمرار رویارویی سلیقه‌ای براساس سیاست خودی و غیرخودی با موضوع تجمعات اعتراضی در جامعه.
منبع: تلگرام مصطفی تاج‌زاده
