حمله خشونت‌‌بار به تجمع مسالمت‌آمیز بازنشستگان فرهنگی را محکوم می‌کنیم
ما درد مشترکمان را فریاد می‌زنیم: حمله خشونت‌‌بار به تجمع مسالمت‌آمیز بازنشستگان فرهنگی را محکوم می‌کنیم.
در کمال تأسف در روز دوشنبه مورخ یکم بهمن۱۴۰۳ شاهد صحنه تلخ و دردناک حمله نیروهای امنیتی نظام به تجمع صنفی معلمان بودیم.
این تجمع از سوی معلمان بازنشسته شده در سال۱۴۰۲، در مقابل وزارت آموزش و پرورش، صورت گرفت. اين معلمان خواستار پرداخت باقیمانده سنوات بازنشستگی خود بودند که ۱۶ ماه به تعویق افتاده است. به عبارت دیگر آن ميزان از پاداش بازنشستگى كه ۱۶ ماه قبل می‌بایست به این عزیزانی که يكايک ما مدیون زحماتشان هستیم پرداخت می‌شد، نه تنها پرداخت نشد بلکه در جواب درخواست زنان و مردان فرهیخته کشور که سالیان سال از عمر خود را در جهت تعلیم و پرورش فرزندان این آب و خاک سپری کردند، اسپری فلفل در صورتشان پاشیدند!
دردی که در چهره بانویی که مورد حمله بی‌شرمانه قرار گرفته بود، دیده شد گویای فریادی در دل نهفته بود که از عمق جان ریشه می‌گرفت. دیدن مزد زحمت‌هایی بود که با عشق و بردباری دهه‌ها متحمل شده بود.
درخواست صنفی معلمان بازنشسته در نهایت شکیبایی، بدون پرخاشگری و توهین در حالی مطرح می‌شود که اگر سنوات معوقه همین امروز هم پرداخت می‌گردید به دلیل تورم و افزایش سر سام‌آور هزینه‌ها و کاهش ارزش پول ملی که ثمره خلافت آقایان نشسته بر کرسی قدرت می‌باشد، ارزشی معادل نصف زمان بازنشستگی‌شان یعنی سال ۱۴۰۲ را خواهد داشت. آيا می‌توان عنوانى به غير از يک سرقت ملى خاموش بر چنين اعمالى متصور شد؟
چگونه است كه اگر قسطی از اقساط وام از جانب مردم به تعویق افتد آن را با جریمه دیر کرد باز پس می‌گیريد، اما جواب مطالبه‌ی بر حق برای پرداخت دستمزد و معوقه‌ای بی‌دلیل را با اسپری فلفل می‌پردازید؟
وزیر آموزش و پرورش دولت آقاى پزشكيان، كه كابينه خود را بر محوريت ايجاد وفاق ملى در ويترینی نمايشی عرضه نمود، چگونه می‌تواند چنين شرمسارى را در برابر فرهیخته‌ترين قشر جامعه، يعنى معلمان زحمتكش و نسل‌ساز فرداى ميهن، توجيه نمايد؟هريک از شما كه امروز در مسند قدرت نشسته‌ايد، فارغ از كيفيت عملكردتان، نتيجه زحمات معلمان خود در مقاطع مختلف تحصيلی‌تان هستيد. اما بنگريد كه چگونه نيروهاى سركوبگرتان از سوى شما جبران زحمات مى‌نمايند؟ با اعمال انواع خشونت‌ورزى‌های لفظى و فيزيكى، ارعاب، بازداشت و زندان سخن از وفاق ملى مى‌گوييد درحالي‌كه عاجز از شنيدن حتی مسالمت‌آمیزترین و متمدنانه‌ترین اعتراض‌ها از سوى ارزشمندترين قشر بى‌ادعاى جامعه، يعنى معلمان زحمتكش، مى‌باشيد؟
دولت چهاردهم يا بايستى شعار انتخاباتى خود را تغيير دهد يا بيش از اين به شعور ملت توهين ننموده و در درک خود از وفاق ملى بازنگرى نمايد! فجايع گوناگونى كه جامعه بحران‌زده‌ى ما تاكنون شاهد وقوع آن بوده است گواه از برخورد غيرانسانى و غيراخلاقى نيروهاى امنيتى و انتظامى حاكميت با هرگونه مطالبه‌گرى از سوى هر صنف حقيقى و حقوقى جامعه‌مان دارد.
شوربختانه چنين برخوردهایی برعكس در تقابل با اتحاد ملى بوده است زيرا كه جهت وفاق از رأس قدرت به سوى مردم و ناراضيان يک جامعه نشأت می‌گيرد و نه بالعكس و يک‌طرفه! دريغ از حداقل روادارى نسبت به مطالبات صنفى و اجتماعى و نشان دادن كم‌ترين ميزان حساسيت به حقوق مدنى و شهروندى يک ملت!
سازمان زنان جبهه ملی ایران، ضمن محکوم کردن هرگونه خشونت علیه تجمع مسالمت‌آمیز بازنشستگان فرهنگی و معلمان شاغل خواستار پایان دادن به برخوردهای امنیتی و قهرآمیز با تمامی تجمعات مسالمت‌آمیز و مطالبه‌محور سیاسی، اجتماعی و صنفی در کشور می‌باشد.
سازمان زنان جبهه ملی ایران
تهران – سوم بهمن ۱۴۰۳
