درباره بانوی مظلوم مهابادی / عبدالله ناصری

در جریان پرونده بانو “پخشان عزیزی” نیستم ولی از دو منظر می‌توانم با صراحت دربارهٔ او و مظلومیت و معصومیت او نظر بدهم. یکی به اعتبار وکیل شرافتمند او یعنی امیر رئیسیان که کارنامه روشن دادخواهی در دفاع از بی‌گناهان ایرانی دارد. دوم از جهت آن که مدعی خانم مهابادی، “ولایت دروغ فقیه” و عمله‌های ظلم او هستند. آن قدر بی‌گناه ایرانی بر قلاب کنفی دار رقصیده است که هر چه مدعی بگوید جز دروغ نیست.

رئیس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب که می‌خواهد صلواتی و مقیسه دیگری باشد، با توصیه و یا حتی تهدید و تطمیع از سوی رقاصه‌های امنیتی “ساس” و “واج” اعدام پخشان عزیزی -بانوی مجاهد آزادیخواه مهابادی- را صادر کرده است. قاضی “ایمان افشاری” که به همین آیین دادرسی بی‌ایمان است خوش‌رقصی کرد و چند باره نوید رقص گیسوی زنی بر چوبک دار را به ولی فقیه داد.

تا همین جا واکنش به حکم اعدام او دلیل بی‌گناهی اوست. ولی باید همه کنشگران فعال داخل و خارج ایران و در طوماری پر امضا محکومیت حکم او را قوی‌تر کنند، هر چند گوش حکومت سنگین باشد. استاد شفیعی کدکنی می‌داند که همه اهل ادراک برای اعدام‌های ظالمانه به حکمران اصلی هشدار داده‌اند، ولی باز دغدغه دارد:
“کسی به کاهن این معبد چیزی نگفت
بخور آتش و قربانیان پی در پی
هنوز خشم خدا را فرو نیاورده‌ست؟”

تبارنامه اعدام در حکومت فقیه پایانی ندارد.کاشکی می‌دانستیم آخرین “شاخ بنفشه بر سر زانو نهاده سر” کیست؟ ولی باور داریم:
خم نکردیم سر سرو به فرمان ستم
گر چه با تیشهٔ توفان ز کمر تا خوردیم

خانم پاک‌سیرت معصوم مهابادی از نوادر ایصال جنبش “سبز” به انقلاب “زن، زندگی، آزادی” است. اتصال دو جنبش و انقلاب به هم، فلسفه تاریخ ستمکاری‌های یک حکومت دینی است. بارها خوانده‌ایم و شنیده‌ایم جنبشی که رهبران سبز ۸۸ بنیانش را گذاشتند، مادر عیال‌واری است که در ۹۶ ، ۹۸ ، ۱۴۰۱ خوش زاییده است. یکی از این فرزندان، همین بانوی مجاهد کُرد است که حکومت نابکار جمهوری اسلامی اراده کرده تا شآن پخشان عزیزی را به عضویت در گروهک‌های بدنام و سیاه کرد در آورد. امیدوارم دفتر محکومیت آن بانو پرورق باشد. آمین

تلگرام کلمه
@kaleme